çiğköfte

en killisi suphesiz ibrahim tatlises’in yaptigidir.

(bkz: sahurda cig kofte yemek)

değişkenliği maksimum seviyede olan karışım. bir yerde yediğiniz çiğ köftenin tadını başka hiçbir yerde bir daha tadamazsınız, gerçekten çok ilginçtir. bir de her yapan, kendisininkinin hakiki çiğ köfte olduğunu iddia eder. bu da ilginçtir. kesin bir şey varsa, o da en lezizinin urfa’da yapıldığıdır.

istanbul fatih te kadınlar pazarında uğur büryanının önünde leziz mi leziz yenilebilen hastası olan bünyenin reddemeyeceği şey.

bol limon sıkıldığında tadından hiç mi hiç yenmez, ekşi olacak feci o zaman çiğ köfe çiğ köfte olur bence.
(bkz: olsa da yesek)

öğrenci evinde yapıldığı zaman tavana yapıştırma fantezisinin yapılmamasını düşündüğüm yiyecek. çünkü eğer yapışırsa o köfte tavanda yıllarca durabilir. (bkz: çiğ köftenin fosilleşmesi)

cig kofteyi yillarca degisik kombinasyonlarda denemis biri olarak sunu net olarak soyleyebilirim ki gaziantep den gelen bir tanidigimin yaptigi cig kofteyi tek gecerim zira migdenizi rahatsiz etmedigi gibi cerez gibi gitmekte.

(bkz: komagene)

çiğ köftenin geçmişi hz ibrahim devrine kadar uzanır. efsaneye göre, nemrut, hz. ibrahim’i ateşe atmak için şehirdeki yakacakları toplayıp ateş yakmayı yasaklayınca halk ne yapacağını düşünür. urfa’da bir avcının vurduğu ceylan etinden, hanımı bugünkü çiğköftenin az karışımlı et, bulgur ve isottan oluşan ilkel şeklini hazırlar. ceylan etinin pişirilmeden, sadece dövülmesiyle hazırladığı bu çiğköfteyi kocası beğenir. bir zaruretten doğan bu yemek, binlerce yıl önceden günümüze kadar geliştirilerek yaşatılmıştır.

(bkz: trisinozis)

(bkz: bulgur king)

çeşitli yörelerde yoğurt da konarak yapılan yiyecektir. enfestir.

turkiye’ den baska hicbir yerde yapildigini gormedim ama belki araplarin sofralarinda da vardir. gercekten cok lezzetli fakat artik disarida yapilanlar "saglik" nedenleri ile etsiz oluyormus(evet yeni ogrendim sayilir) sanirim o yuzden iyi bilen birine ozel yaptirmak daha bir istahlanmaya sebep olacaktir. turk mutfagi cidden zengin ve lezzetli;ozellikle de dogu sofralarini cesitlendiren yemekler...

yapılma biçiminin, malzeme kalitesinden daha önemli olduğu yiyecektir. bunun özel tepsileri olur. (tırtıklı ve kaygan yüzeyli tepsidir bu. her bir tırtık yaklaşık 3 cm çapınca olduğundan temizlenmesi kolay ve sağlıklıdır)

aslında içeriğine yakışmayan bir adı vardır. gerçekte içeriğindeki et, çiğ olarak servis edilmez. kas gücü ve acı ile pişmiş hale gelir. (pastırmadaki pişirme olayını hatırlayın) yani nizami yapılmış bir çiğ köfte "iyyk mikrop deposu" değildir.(siz yinede dışardan yemeyin)

hızlı ve kıvamlı hazırlanabilmesi için 2 kişi çalışmak daha mantıklı olur. 1 kişi yuğurma işini yaparken, diğer kişi tepsinin hareket etmemesi (sabitlemek karşı taraftan için sıkıca tutar), yuğuran kişinin terinin silinmesi ve malzeme takviyesi le ilgilenir.

hazırlanması cidden yorucudur(çok kuvvet gerektirdiğinden genelde erkeklerce yapılır) ama köfteleri bir bir mideye yollamaya başladıktan sonra bütün yorgunluğunuz geçer.

taze, iyi yıkanmış marul ve soğuk ayran (soğukluğu harareti azaltır. kendisi mideyi rahatlatır) ve limon ile tüketilmesi tavsiye olunur.

asrın bulu$u, fakat her yerde yenilmemesi gereken hede.

ah ne lezzetlidir o...

vücuda girerken ve vücuttan çıkarken can yakan yiyecek.

en güzelini uludag et lokantası’nda yiyebileceğiniz enfes mezedir.

vejeteryan kişilere uyarlanmış şekli de mevcuttur.

etsizi daha sağlıklı ve tazesi parazit içerme bakımından daha risksiz olmakla birlikte; yoğuran kişinin derisindeki ölü hücrelerin de yoğurma esnasında yiyeceğe karıştığı düşünülürse iğrençtir! yine de yeriz ya, bu da ilginçtir...

agizi yaktigi kadar gotu de yakiyor cok afedersin.