yalnızlıgin anlaşıldigi anlar

sozlukten ucuruldugun andir. cok yalnizsindir,ama hirs yaparsin hepsinin anina koyucaksindir. uyursun uyanirsin sinirin gecer umarsizca tekrar parklara bahcelere vurusun kendini..hayat guzeldir.
(bkz: cok yalnizim be atam)

kisinin nirvanaya ericegi noktadir. yalnizlik hayat boyu icinde yuvarlanmamiza ragmen hakkinda cok az sey bildigimiz, adam gibi anlamayi, takdir etmeyi pek de basaramadigimiz bir duygudur.

kisinin icinde surekli ust uste ve birbirine zit calisan yalnizlik carki vardir. bunlarin ilki kisiyi surekli yanlnizliga iter. kisi tektir, ozeldir, ozgurdur. birileriyle olmak icin dogal ozgurlugunden vaz gecmek istemeyen birey yalnizligi ozler. kendi sessizliginde madeb bulur.

diger yandan insan gercekligi algiya gore yonlendirmis bir canlidir. kimsenin farkinda olmadigi "ozgur" bir hayat yasamak kisiye sanki hayatinda hicbir sey yapmamamis, basarmamis hissi verir. bu duygu insani surekli kendini yasadigina ikna etmek icin baskalarinin yasamlarini paylasmaya iter.

modern hayatin sehir insani icin yanlizlik ezicidir. bir yandan hic bir zaman tek basina kalamazken, diger yandan yalnizligin cemberini kiracagi kadar yakinina kimseyi de alamaz. cevresindeki herkez o yakinlik ve uzaklik arasindaki orta mesafede yasar.

bu yuzdendir ki yalnizligin gercekten anlasildigi an kisinin kendini asacagi, tarihe gececegi, nirvanaya ulasacagi andir.

sozlukte konusacak birini bulamamak.

herhangi bir etkinlik için ikinci bir biletin varken çağıracak kimsenin olmadığını, çağırılabilecekleri de senin çağırmak istemediğini farkettiğin anlardır..

hayatin yukunu paylasacak biri olmasini, o agirligin altinda tek basina ezilmekten korkmak.

evdeki eşyalarla konuşmaya başladığını farkettiğin an.

"hastayım hasta corbam tasta" diyebilecegin biri bile olmama anıdır.

özlemin hissedildiği anlardır, bir şarkı bir mekanla hatıraların su yüzüne çıktığı andır.

(bkz: gittin gideli)

yalnız uyumaya çalışmak, uyuyamamak...

yalnız olduğunun idrak edildiği anlar.
(bkz: gece olunca)

hiç bir derdin olmasa bile, delicesine efkar basan anlardır. arabesk olur insan, alkol arar bir eli..

"there is no pain you are receding
a distant ship’s smoke on horizon.
you are only coming through in waves.
your lips move but i can’t hear what you’re saying." (floyd, comfortably numb)

sozlerinin kulaklardaki yankisinin duyuldugu andir.

sözlükte açtiğin ankete kimsenin katilmadiği anlar.

telefonuna gelen mesaja binbir umutla baktığın ama mesajın gsm operatöründen geldiğini gördüğün anlar.

telefonunu bir haftadır hiç sarj etmediysen.

kimler var a bakıp, sadece kendi nickini görmek.

(bkz: yalnizin durumlari)

herşeyden önce telefonunuza gelmeyen çağrılardan çok, sizin telefon edecek kimseniz kalmaması olduğu anlar.

- bira şişeni alelade masada duran boş bardağa doğru "şerefe" kaldırmak için çarptırdığın an.

- esnemek için ağzını açtığında dudaklarının ağızını hiç açmamaktan dolayı birbirine yapıştığını fark ettiğin an.

- ikibuçuk ay önce almış olduğun 250 kontörün hala 175 köntürünün durduğunu gördüğün an.

- cep telefonunun melodisinin ne olduğunu hatırlayamadığın an.