yalnızlıgin anlaşıldigi anlar

aslında orada olmayan kişilerle diyaloğa girdiğimiz anlardır.
-haksızmıyım tayyar?
-haklısın abi
-kardeşim benim be!
-abi sen ağlıyosun.
-....

otobüse bindiğinde iki kere akbil bastığında milletin sana enayi mi lan bu bakışı attığı andır. gözleriniz dolar, inmek istersiniz otobüsten ama iki kere basmışsınız o kadar. o iki akbil parasının içinize oturacağını düşünürsünüz, vazgeçersiniz inmekten. ve körüklü otobüsün çilekeş koltuklarında içinize dökersiniz acı gözyaşlarınızı...

basinizi koydugunuz vakit carpiyorsa bir cama, ya da düsüp yuvarlaniyorsa buyuk bir bosluga, elleriniz birbirine kenetleniyorsa bulamadigi icin diger esini, korkuyorsa bir yerlerde kaybolurum diye, isiyan gunese inatla bakiyorsaniz dokulen gozyaslarinizi onun uzerine atmak gayesi ile...evet...yalnizsiniz.

doğumgününüzde yapacak hiçbirşeyiniz olmadığı için ev temizlemeye kendinizi kaptırdığınız andır.

(bkz: kaybetmek)