düşünüyorum öyleyse varım

-abi hadi cabuk söyle varmısın?
-bir dakika rasit düsünüyorum.
-ohhoo satranc oynamıyozki beya altı üstü poker.
-varım anasını satiyim.
-ehheee full as
-iyi düsünemedim rasit ondan oldu allah belanı versin.

(bkz: üşeniyorum öyleyse yarın)

(bkz: mutluyum öyleyse yokum).

asli latince "cogito ergo sum" olan ve herseyden suphe eden filozof rene descartes sozu.

descartes’in burada dusunme sozcugu ile soylemek istedigi sey sig anlamda bir dusunme degildir aslinda. dusunmek; en basta suphe duymak olmak uzere hayal kurmak ve kavramak gibi bircok dusunsel faaliyeti de iceren bir yapiya sahiptir. dolayisiyla, descartes her seyin varliginden suphe duysa -hatta bedenin- bile varliginden suphe duyulmayacak tek bir sey oldugunu, bunu da dusunme faaliyetini gerceklestiren beyin oldugunu soyler. o yuzden felsefesini saglam temeller uzerine kurmaya calisan descartes brain-in-the-jar diye tabir edilen kavanozdaki beyin tabirini ortaya atar.

peki descartes ve felsefesi nasil buraya gelmistir?

descartes, bireyin, tanrinin ve dunyanin varligini ispatlamak icin en basta her seyden bagimsiz, acik ve tamamen dogru olan bir onermeye ihtiyac duydugunu ifade etmistir. bu yuzden, oncelikle bu dogruya ulasmak icin birtakim faaliyetlerde bulunur. bunlar kisaca uc baslikta toplanabilir:

-yanilsama argumani
-ruya argumani
-kotu ruh argumani

yanilsama argumani ile beraber duyu organlarimizla kavradigimiz her seyin bir yanilsamadan ibaret olabilecegini soyler descartes. duyu organlarinin nasil isledigini bilmedigimizden onlarin bize neyi nasil gosterdiginden emin olamayiz. herkes icin evrensel olan bir dogrunun varligi mumkun olamaz boylece. iki kisi ayni seye masa, ya da ayni renge yesil diyor olabilir; ancak, bu ikisinin de ayni seyi ayni sekilde algiladiginin bir gostergesi olamaz. dolayisiyla tum algi nesneleri hayatimizdan cikmis durumda.

ruya argumani da benzer bir yerden yola cikarak sunlari soyler. nasil ki ruya gorurken aslinda gercekmis gibi yasariz, aslinda dunyada gercek olarak yasadigimiz seyler de bir ruya olabilir. ruya ile gercegi nasil ayirt edebiliriz? edemeyiz. dolayisiyla, yine alginin bize sundugu hicbir seyin varligindan emin olarak soz etmemiz mumkun degildir.

algi ile olmayan, zihnimizle yapabildigimiz tek sey geriye matematiksel islemlerdir. duyu organlarim olmadan da matematiksel islemleri yerine getirmem mumkundur. o yuzden onlarin varliginden emin olabilirim, diye dusunurum.ancak burada da kotu ruh argumani devreye girer. ya cok ama cok kudretli bir varlik varsa ve bu varlik tanri kadar guclu ancak bu gucunu insanlara kotu seyler yaptirmak icin kullaniyorsa. yani 2+2 aslinda 4 degil ya da ucgenin ic acilari toplami 180 degil de beni bu kudretli guc yaniltiyorsa...

dolayisiyla geriye elimizde hicbir sey kalmiyor. kalan yegane sey bunlari dusunuyor, sorguluyor olmak. bunu yerine getiren bir beynin olmasi. o yuzden descartes algi nesnelerinin varligini henuz ispatlamadigi su asamada bu dusunme/suphe duyma faaliyetini gerceklestirmek icin bir vucuta gerek duyulmadigini dile getirir. felsefesinin bu asamasi onu suphecilerden ayirarak saglam temeller uzerine bir dogru zinciri olusturmasini saglar.

dolayisiyla cogito ergo sum bireyin kendiliginin, tanrinin ve dis dunyanin ispatlanmasinda descartes icin gereken acik, bagimsiz ve tamamen dogru olan bir onermedir.

descartes’ın bu sözü, 1619 yılında askerlik döneminde, bir sobanın yanında otururken, sobanın elini yakmasıyla ve bu durumun kuşkusuna düşmesi ile aklına gelmiştir.

yanlsı algılanan söz.aslında "şüpeleniyorum öyleyse varım" şeklindedir.herseyden supelenen descartes sonunda kusku duymadığı tek seyin kendisi olduğunu farketmis ve bu cümleyi söylemiştir.böylelikle " x düşünmüyor yani o yokmu " gibi geyikler son bulacaktır.olayın özü şüpecilikte gizli.

cogito ergo sum için ingilizce çeviri arandığında i think therefore i exist yerine i think therefore i am ile karşılaşılmaktadır.

latince aslının ingilizce den direk türkçeye çevirisi ise,

"sanıyorum o halde benim" dir. varlık yada varoluşa direk bir gönderme yoktur. descartes ın soba başında otururken kendi kendine yaptığı monologlardan çıkan bir sonuç cümlesidir en nihayetinde. varoluş kavramına dolaylı yoldan isteyen ulaşabilir tabi. aslen descartes burada varoluşunu değil de kendini farketmiştir sanki be hacı.

bu nedenle "düşünüyorum o halde varım" yanlış bir çeviridir. belkide değildir. şüphelendim şimdi. dur ben bunu bir düşüneyim. düşünüyorum evet. hmmm o halde varım.

tefaldir kendisi.

(bkz: tefal sen her seyi dusunursun)

(bkz: varım öyleyse düşünüyorum)

mal gibi ekrana bakip cekirdek citledigimiz anlarda yok oldugumuzu kanitlar cumledir. iyidir.

(bkz: i think therefore i am)

soylemin esref saati gelmis hali icin;
(bkz: kusuyorum oyleyse hamileyim)

(bkz: kimseyi inandiramamak)

descartes, supheciydi. masanin uzerinde vazo oldugunu goruyordu ancak gozlerini kapatiginda da vazo orada olacak miydi? etrafinda insanlar vardi ama onlar gercek miydi? yoksa butun bunlari kendi zihni mi yaratiyordu? bir sey haric; hicbirseyden emin olamiyordu, hicbirseyin gercek olduguna inanmiyordu. tek gercek ise kendisiydi, (bkz: dusunuyorum oyleyse varim).

tum bilgilerden ve en cok guvendigi matematikten de kuskulanan rasyonalist descartes’in kendinden de kuskulanarak supheciligi doruk duzeyine cikarttiktan sonra ’kesin’ bilgiye ulastigi akil yurutmesi ’cogitto ergo sum.’
dogrudan kavranan, kesin bilgi.kisinin bilincini dusunuyor olmasini fark etmesi.

(bkz: dusunuyorum oyleyse vurun)

lise sıralarını eskitirken sayesinde sözlüden 100 aldığım rene descartes ın meşhur sözü.

(bkz: düşünmüyorum öyleyse yöküm)

descartesin kanımca yanlış olan yargısı.zira düşüncenin cogu zaman tekrardan ibaret olduğunu kabul edersek hayatımızda ürettiğimiz yada hiç üretemediğimiz yargılarımızla varlığımızı ya kabul etmiş ya da etmemiş oluruz.halbuki varlık bazen iyi bir taklit ve kabul ediştir.bazen ise hiç bir normu kabul etmeden pineklemek.o anda bile onları dolduran ve bir varlığı işaret eden sadece hacimleri değildir