dunumyokyarinimsir

(bkz: eren)

(bkz: götünden soluyan insan modeli)

(bkz: bir yangının külünü yeniden yakmak)

en heyecanlı ve güzel aşk şeklidir.hele bir de imkansız olan kişiye duyulmuşsa bu aşk,işte o zman gerçek aşkın sızısını hisseder kişi yüreğinin içinde.bu aşkta heyecan hiç bitmez.

(bkz: basur)

kelimelerin kifayetsiz kaldığı anlar.

geçen sene ziyaretine gidip çok beğendiğim ’allahım bana da nasip et yarebbim’ dediğim ve bu sene kazanıp gideceğim okul.

(bkz: evlilik sözleşmesi imzalamak)

içinde kurusun. sıçamayasın.

ayna grubunun şarkısı:

gunese uzan hadi yasamaya bak
beni dusunup oyle beni de uzme
odeyemedim telefonu unut
benim isim hep boyle bana uzulme

asktan buyuk ne var fani dunyada
asktan guclu ne var
meskten kolay ne var fani dunyada
meskten kolay ne var

olsemde kurtulsam diye aklimdan gecsede
oldurmem kendimi cok sey var onumde
olsemde kurtulsam diye aklimdan gecsede
samsim doner bir gun elbet yillar var onumde

ben yorgun bir fani dunyadan gecerken
cok sevdim kaybettim vaktinden cok erken
allahim sen kurtar diye tesbihler ceksemde
bazen isyan eder gonul dualar etsemde
gozyaslarim deniz benim yuzsende bilmezsin
kirpiginde mahkum gonul baksanda gormezsin

hayattan sıkılmış trakyalı vatandaşın isyan etme şekli.

(bkz: normal yurdum annesi)

(bkz: kına gecesi)

(bkz: ilkler unutulmaz)

(bkz: maçonun aşkı)

yetim kalmak.

hangi yarın diye sorulası bi cümle.

insanlar bilmedikleri için kötüdürler,bilselerdi kötü olmazlardı.

freud’un 28 yaşında nişanlısına yazdığı bir mektup(henüz psikiyatri bölümüne girmeden önce):

henüz doğmamış ve alınlarında talihsizliğin yazılı olduğu bir grup insanın keskin bir şekilde hissedeceği bir kararı uyguladım az önce.kimi kastettiğimi anlamayacağın için söyleyeyim: benim biyografimi yazacak insanlardan söz ediyorum.son on dört yıla ait bütün günlüklerimi tahrip ettim;mektuplarımı,bilimsel notları ve yayımladıklarımın taslaklarını. yalnızca aile mektuplarını ayırdım.seninkiler bitanem tehlikede değillerdi.bütün eski arkdaşlıklarım ve dostlarım gözlerimin önünden bir kere daha geçip kıyamet günlerini yaşadılar...genel olarak dünyayla ilgili bütün düüncelerim ve duygularım ve özellikle dünyanın beni nasıl endişelendirdiğinin hayatta kalmaya kalmaya değmeyeceğine karar verildi.şimdi yeni baştan düşünülmeleri gerekiyor.ve oldukça fazla miktarda şey yazmıştım.fakat bunlar beni sarıpp sarmalıyordu,tıpkı kumun sfenks’i sardığı gibi ve kısa süre kısa süre içinde yalnızca burun deliklerim kağıt yığınının üzerinde kalacaktı. burada yaşayamam ve kendimi bu kağıtlardan kimin ortaya çıkacağı şeklindeki rahatsız edici düşünceden kurtarmadan ölemem.üstelik;hayatımdaki kararlı aradan öncesine,yani bizim bir araya gelmemizden ve benim meslek sçimimden öncesine düşen herşeyi arkamda bıraktım:uzun zamandır ölülerdi zaten ve onurlu bir şekilde defnedilmelerini esirgememek gerekiyor.bırakalım biyografi yazarları uğraşsınlar.nırakalım her biri kendi ’kahramanın gelişiminin başlangıcı’ nda haklı olduğuna inansın.yollarını nasıl şaşıracakları düşüncesi beni şimdiden eğlendiriyor.

yaşamı açıklamaya yönelik tanrısal anlatıdır.