ölünce tanrıyla karşılaşan ateist

- niye inanmıyordun bana ey kafir?
+ şüphesiz ki o herkesi bağışlayandır.
- geçecen o ayağı...

ateist: selamın aleyküm.
tanrı: yemezler güzelim.

marx ölür ve melekler gelip marx’ı nereye koymaları gerektiğini tanrıya sorarlar. tanrı hiç düşünmeden, "o bana inanmıyordu onu cehenneme gönderin" der. melekler tanrının bu buyruğunu yerine getirip marx’ı cehenneme korlar. çok geçemeden melekler tanrının huzuruna yeniden çıkarlar ve konu yine marx’dır. melekler tanrıya marx’ın cehennemde isyan çıkardığını, cehennemdeki diğer ruhların greve başladığını, eşit haktan, kardeşlikten bahsettiklerini, zebanilerina artık cehennemdekileri kontrol altında tutamadıklarından bahsederler. tanrı korkar ve "aman," der, "sakın cehennemdeki isyan büyümesin. sonra şeytana maskara oluruz, hemen alın marx denen o adamı cennete gönderin". melekler böylece marx’ı alırlar ve cennete korlar. yine uzun zaman geçmeden melekler bu sefer daha şaşırtıcı bir haberle dönerler tanrıya. "efendimiz", der melekler, "cennette protestolar başladı. cennetteki iyi kalpli insanlar marx denen adamın çevresinde toplanmışlar, cehennemdeki eşitsizliği, kötü şartları haber almışlar ondan. hepsi de iyi kalpli temiz ruhlu oldukları için dayanamamışlar, cehennemdekiler için haklar çıkarılmasını istiyorlar." tanrı dayanamaz ve "getirin bana o marx’ı" der. melekler marx’ı cennetten alır ve tanrının huzuruna gelirler. bundan çok kısa bir süre sonra, bir şey danışmak üzere gelen melekler tanrıya yanaşıp da "tanrı efendimiz..." diye söze başladıklarında, tanrı kızar "ne efendisi, hepimiz kardeşiz." der, sonra ekler "hem ’tanrı’ yok... ’yoldaş’ var!"

-demek bana iman etmiyordun?
+vallahi ruhi dedi tanrı yok diye...bende safım biraz, inandım hemen.inanmazsanız ona sorun.nerdesin ruhi?ruhiiiii....

tanrı: sen!!!!
ateist kul: hiiii bismilllahhh!



(bkz: geç de olsa imana gelmek)

- gözlerime inanamıyorum gerçeksiniz...
+ illa ki inanmayacak bişey buluyorsunuz pes.

+ sen tanrı mısın?
-hı hıı
+ peki gerçekten vardın da, bugüne kadar sana seslendiğimde niye hiç duymadın beni? niye saklandın? seni unutmama niye izin verdin? kendimi geçtim, o alt kattaki zavallı çocuk her gece ağlarken nerdeydin?.. sen zahmet etme, kendim cehennemin yolunu bulurum. bu saatten sonra, senden gelecek sefa bana yaramaz zaten...

(bkz: böyleyken böyle)

- abi sen.. benzemiyorsun pek?
+ ne o? morgan freeman mı bekliyordun?

(bkz: ölünce zeus ile karşılaşan müslüman)

-şimdi tanrı mısın sen?
-evet tanrıym.
-siktir kaybettik iddayı gitti 50 milyon,senin şimdi cehemnnemin de vardır.
-nıhahaha!zebaanileeerrr!!!

-bana inanmıyormuşsun
-hıı evet
-neden?
-bilmiyor musun sanki
-biliyorum sadece duymak istiyorum
-öğren o zaman sana inanmıyorum çünkü insanları kasıtlı olarak kötü yaratıp sonra gene kasıtlı olarak kendi yarattığı cehenneme yollayan tanrıya inanmıyorum ben
-ben akıl dağıttım size...
-haa evet.zaten benim inanmayacağımı biliyordun dimi?
-evet tabiki ben herşeyi bilirim
-hah madem cehenneme yollamayı kafana koymuştun ne vardı bir de dünya hayatına
-mutlu olmadın mı dünyada?
-biliyorsun ben aydınların yakıldığı yurtseverlerine saldırılan bir ülkeden geliyorum.ben bir yanda insanlar açlıktan ölürken diğer yanda obezlerin zayıflatılmaya çalıştığı bir dünyadan geliyorum.mutluluk mu?abidin usta çizememiş daha...ama bil ki bir gün insanlar çizecek mutluluğun resmini
-gel sen çok acı çekmişsin gel cennete rahata er bari
-yok.bizler dünyada cehennemi görmüşüz ki cehennemde yorgan alır yatarız
-ne istersin peki
-bırak insanlar yeryüzüne indirsin cenneti.ben gidiyorum cehennem soldaydı dimi?
-nerden biliyorsun?
-dünyada cenneti kurmak isteyenler soldan giderdi soldan bakardı.bilirsin ve sana inananlar soldakileri yaktı.o yüzden soldadır dedim
-peki neyse ya sıradaki!

ateist arkadaşın tanrı ile karşılaşmalarında şu ilginç diyalog yaşanmıştır;
+ sen de ateistsin değil mi?
-ben yaradan’ım, yoktan var olanım, yaratılmaya ihtiyacım yok.
+ o halde sen bir yaratıcının olduğuna inanmıyorsun...
-ben yaradan’ım, yaradan benim. benim üstümde başka bir güç yok.
+ tanrı’m sen de ateistsin yani. çok mutlu oldum yaa..
-zebaniler, gelin alın şunu başımdan. çok mantıklı konuşuyor. cehenneme atın.
+artık ölsem de gam yemem... tanrı ateistmiş...

- dünya küçük, gene karşılaştık.
- bana inanmadığını sanıyordum.
- ekşiden kız götürmek içindi onlar. inandım deme sakın ahaha?
- iyi denemeydi.. iki rekat yan da gel anlatırsın devamını.

+merhaba..
-merhaba merhaba. gel bakalım sen şöyle.
+pek hoş gelmedim galiba?
-evet. hoş olmayan şeyler yapmışsın dünyada.elimde bunların tam listesi var.
+eee.. şeyyy
-hiç namaz kılmamışsın. onu geçtim birkere cumaya gitmemişsin. hadi onuda geçtim bir gün bile oruç tutmamışsın.
+aslında açıklayabilirim.
-artık açıklamayı zebanilere yaparsın. götürün..
+son bir şans lütfennn.
-geçtiiii... sırada ki.

(bkz: destur)

-şimdi bak tanrı abi, ateistlik de bir inançtır. yani ben de bir şeye inanıyorum. en azından senin bir varlığın olduğuna inanıyorum ama ben reddediyorum...
+eee sonra
-bence eğer sen isteseydin benim fikrimi değiştirebilirdin...
+başka...
-böhühühühü affet beniiii!!!
+zebani al evladım bunu. sıradaki...
* şimdi bak tanrı abi, ateistlik de bir inançtır....

ateist: sırf sana karşı olmamak, savaşmamak için ateisttim
tanrı: nasıl ya?
ateist: ben insanım
tanrı: ee?
ateist: sana karşı savaşmam gerek o nedenle
tanrı: o neden ki?
ateist: sen faşistlerin en büyüğüsün büyük tanrı. en büyük düşman sensin, emperyalistlerin sömürücülerin allahısın sen. insanı insanlıktan çıkaranların efendisisin, ben her türlü efendiye karşıyım senin gibisine sonuna kadar karşıyım. madem gönül eğlendirmekti amacın neden düşünmeyen varlıklar yaratmadın kendine oyuncak olarak?
tanrı: ...

tanrı:ee artık burdasın.
ateist:kimsin sen?
tanrı:tanrı!
ateist:siktir ordan.

bu karşılaşmalardan sıkılan ve her karşılaşmada ateist tarafından bozartılan kızartılan susturulup oturtulan tanrı, çareyi ateistlere ölümsüzlüğün verilmesinde bulur. böylece artık ateistler ölmemekte ve tanrıyla karşılaşmamaktadır. bu da tanrının bulduğu bir başka pratik kaçış yöntemidir.

(bkz: korkak)

(bkz: bi biskrem versem)