murathan mungan

hitler hangi cümleyle çağırdı insanları? karanlıkta bunun yanıtını bulmak gerekiyor. insanlarda bekleyen cümleler önemlidir. o cümleler görünmezler. orada dururlar, dipte, gölgede, derinde. kımıltısız, sakin bir bekleyiş içinde. sonra bir gün, bir büyük cümleyle çağrıldıklarında, içinde bekledikleri gövdeyle birlikte çağrıldıkları yere giderler. her beden, birey değildir. kitle böyle oluşur. tek tek her bedenin içinde birike birike...

cümlelerinin sahibi olan şair, yazar. ayrıca seçim sonuçlarına şaşıran arkadaşlarımın tamamına gönderilmiştir bu yazı, her beden birey değildir kısmını iyice okusunlar diye.

birde der ki;

içimizden geçen zamanla, etimizden geçen zaman aynı işlemez.

"bütün bir geceyi uykusuz geçirmene sebep olan şeyleri bir nefeste anlatamazsın. önce içine atarsın, sonra da susarsın. " diyen yazar.

"doksan dokuz adımın
en güzeli sevgilim..."

"beklentisi yüksek olan kadınların yalnızlığı daha koyu oluyor. ummak ve beklemek kadınlığa verilmiş iki cezadır." diyen yazar.

kimdi giden,kimdi kalan
giden mi suçludur her zaman
ne zaman başlar ayrılıklar
dostluklar biter ne zaman
her geçen gün bir parça daha
aldı götürdü bizden
aynı kalmıyordu hiçbir şey
değişiyordu her şey kendiliğinden
artık çözülmüştü ellerimiz
artık bölünmüştü yüreğimiz
birimiz söylemeliydi bunu
kimdi giden,kimdi kalan?
ne zaman başlar ayrılıklar
dostluklar biter ne zaman?
kimdi giden,kimdi kalan?
aslinda giden değil kalandir terkeden
giden de bu yüzden gitmiştir zaten

murathan mungan

"ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
ben sende bütün aşklarımı temize çektim.."

dizelerinin sahibi sevilen insan.

yaratıcı zekanın ürünlerini bir bir dizelere sığdıran marjinal yazarımız.
bir örnek: "mevsimlerin suçu yok,yokluğun soğuk"

"bir gün gelir, dünyanın bir yerinde yıllarca senin haberin olmadan yaşamış birine bütün hayatını anlatmak istersin."

türkiyenin yetistirdigi en büyük beyindir kendisi.

...

karşımıza erken çıkmış insanları yolumuzun dışına
sürerken bir gün
geri dönüp onu deliler gibi arayacağımızı hiç hesaba katıyor muyuz?
hayat her zaman cömert davranmaz bize,
tersine çoğu kez zalimdir.
her zaman aynı fırsatları sunmaz,
toyluk zamanlarını ödetir.
hoyratça kullandığımız arkadaşlıkların,
eskitmeden yıprattığımız dostlukların,
savurganca harcadığımız aşkların hazin hatırasıyla
yapayalnız kalırız bir gün ...

...

bu ne bicim hayat
bu ne bicim postaci
uc defa caliyor kapiyi
bu ne bicim kel
hem merhemi var
hem surmuyor basina
bu ne bicim bicimler
istediginiz kadar cogaltilabilir
memleket cok musait buna
ornegin yeni bir komsu tasindi karsiya
bir baktim fahriye abla!
kirk yillik bir rotar yapmis
erzincan treni
ben gelmisim su yasima
o ise siirdeki yasindan gun almamis daha
benimki ne bicim hayat
uymuyor ne gorduklerime
ne duyduklarima
ne okuduklarima
ben ne bicim benim
ne kendime benziyorum
ne baskalarina

(23 haziran 1991,ludwigshafen)
murekkep baligi-murathan mungan

müslüm babayı entelliğe kazandıran kişi.

"bazen ona bir şeyler yazarsın,
yazar silersin...
yazar silersin...
o hiç birini okumamış olur; ama sen hepsini söylemiş olursun."

"saat farkı var en yakınımızdakiyle bile aramızda, demek ki o kadar da sebepsiz üşümüyormuşuz.." diyen yazar.

bizimle aynı çağda yaşadığı için şanslı olduğumuz şair.

"sen seç kendine bir hayat
ve öylesine yaşa, nasılsa
kaldığın yerden vurgun sürdürür
ve hep bak kendine
birörnek aynalara asi bir suret bırak
baktıkça gözlerin
kendini öldürür..."

(bkz: gelme)

lady gaga’yı oldukça beğendiğini belirten yazar:

’’popüler kültür kötüdür,beethoven’dan aşağısını dinlemem,diyenlerden değilim.lady gaga’yı seviyorum.popüler kültürün bir figürü olması onu gözümde kıymetsizleştirmiyor.iyi dans ediyor.hafif güzel şarkılar yapıyor. yırtıcı ve agresif buluyorum.bunun da bir stil olduğunu düşünüyorum. mesela alejandro şarkısının klibi benim için dört dörtlük.dersini çok iyi çalışıyor. çalışkanlığın estetize edilmesini seviyorum ben.belki kendim de bunu yapmaya çalışıyorum.’’

ayrıldığımız gündü.
mutfaktaydık, buzdolabının yanında, kapısı açıktı, herşey bambaşka
görünüyordu yüzüne vuran o soğuk ışıkta
"biliyor musun " dedin. "sen neye benziyorsun biliyor musun?"
epeydir aradığın bir şeyi bulmuş olmanın hem sevinç, hem keder veren gizli bir an için bulandırmıştı yüzündeki tedirginliği, kırgınlığı.
sis ışığa çıkmıştı. sonra yavaşça çevirip başını yüzüme baktın kuyuya düşmeye benzeyen derin bir korkuyla.
"neye?" dedim,yan yanayken yaşadığımız ayrılığın adını sorar gibi,"neye?"
"bilardo toplarına."
"neden?" dedim.
"yazgını hep başkalarının ıstakalarının insafına bırakıyorsun da ondan..."
bir uçurum gibi derinleşen sessizlik o an başlamıştı bile bizi birbirimizden uzaklaştırmaya.
beni terk etmeden önce yaptığın son konuşma oldu bu. sonra iki arkadaşım geldi,birinin omzunda ağladım,hangisiydi şimdi hatırlamıyorum. sonra birlikte başka bir kente gittik,anlarsın ayrılığın ilk günlerinde o eve katlanamazdım, sonra ben başka aşklara, sonra başka evlerin
duvarlarına başka takvimler aştım.
şimdi ne zaman birinden ayrılsam ıstakaların sesi patlıyor kulaklarımda
ardından bilardo topları
dağılıyor dört bir yana
seni hatırlıyorum o soğuk ışıkta
bir daha
bir daha
bir daha

"bazı sözler karanlıkta söylenir. bazı sözler hiçbir zaman.."

gece nöbeti

daha az seviyorum seni
giderek daha az
unutur gibi seviyorum
azala azala
aramızdaki uzaklığın karanlığında