mehmet pişkin

2 yil gecmis intiharin ardindan, videosunu defalarca izlemistim. hic tanimadigim halde cok uzulmustum..

aynı duygu ve düşünceleri paylaştığım, hayatın ve koduğumun insanlarının sahteliğinden usanmış, kendi kafasında nirvanaya ulaşmış biri kendisi. bazen insan "tamam yeter bu kadar yaşadığım, devamı anlamsız ve saçma" diyor. o gitti. biz de onun kaçtığı boktan hayatta yaşamaya hâlâ devam ediyoruz. kokuşmuş insanlığa yararımız oluyordur inşallah. bu arada son kez şarabını ve sigarasını içip en sevdiği şarkıyı da dinleyip gitti kendisi valla büyük lüks yani kıskanılası. siz yine de intihar etmeyin gençler!!!

gençlere örnek olabılecek, cesaretlendırecek bır bıçımde ıntıhar ettığını düşündüğüm kışı. tamam herşeyı yaşamış olabılırsın dünyadan sıkılmış olabılırsın bak ıntıhar etmede demıyorum ama barı kımse bılmesın gençlerı cesaretlendırme.

bir zamanların yoğun internet kullanan kesiminin gündemine düşmüş kişi. burada diğer yazar arkadaşların söylediği gibi herkes önce viral sanmış sonra gerçeği anlamıştır. herkes o bomba vasiyetin gidişatını takip etmiş, gömülünce ayrı bir olay olmuş yine birkaç gün gündemde kalmıştır.
"beni bilime verin çocuklara kadavra olayım, en kötü denize atın balığa yem olayım ama bir şekilde dunyaya bir faydam olsun" diyen adamın dünyaya faydası ne oldu biliyor musunuz?
"ben çok iyi niyetliyim o yüzden başıma bunlar geliyor ölmek istiyorum" diyen tikiler oldu.
aslında istediği küçücük birşeyken daha büyük bir şey gördük. birisi iyi niyetiyle pes edince eline kendi çapında bir isteği bile geçemiyor. kabalığı kabalıkla yenebiliyorsun. saf samimiyetle edilmiş sözleri bu insanlar duymuyor.
ne zaman bu çocuğun konusu açılsa bu dünya için güzel bir şey yapmadan ölemem diyorum. insanlıkla savaşında yenilmiş biri için durup burada savaşmaya değer diyorum. daha bir sarılıyorum işime. beni daha az kırmaları için yeni yeni yollar türetiyorum. zira pes etmiş biri olunca savaştığın şey sadece insanların alay konusu oluyor.

intihar ettiği gece ben de sabahlamıştım. birkaç saat uykudan sonra sabah kendisine ait intihar notunu ekşisözlükte gördüm, sonra bir arkadaşım facebookta paylaşmış, şaka ya da viral sandım önce ama beni yattığım yatağa çivileyen bir notla karşılaştım.

bok gibi bir hayat yaşadığımı düşünüyordum tam da, hayatını tam kuramamış, buradaki amacı ne, onu bile bilmeyen biriydim -sanki şu anda çok mu farklı-, hayattan benzer cümlelerle şikayet ediyorduk, kaygılarımız paraleldi. ama onun götü yemişti, asmıştı kendini, benim yememişti, boğaz köprüsünden atlayayım diyordum, paraşüt gibi suya paralel çakılayım ki beton tesiri yapsın, bilincimi kaybeder hemen ölürüm diye düşünüyordum. ama kendime son bir şans vermek istemiştim, umuyordum ki tutunacak bir dal bulabilirim -kibrimi sikeyim, sanki çok bir boksun da, son bir şans veriyor kendine haspam, götüm yemedi demeye dilim varmadı desene-

peki ne oldu, kendime tutunacak bir dal buldum, işkoliğe bağladım, hala öyleyim. evimi işe yakın yere taşıdım, endorfin almak için daha fazla koşmaya başladım. umarım tutunacak bu dallar tükenmez bundan sonra.

şimdi bu adamda sebepler belli ki tükenmiş, belki de varoluşuna dair yegane sözü söylemek istedi bunca yaşadığı şeyin üzerine, intihar kimilerine göre bu iradeye tekabül eder, hatta gözlerinde üzüntüyle karışık ince bir kibir bile görülebilir. ancak işin felsefi terafını es geçersek adamın yaşadığı problemler toplumun genelini ilgilendiren, zamanla törpülemiş -hatta rendelemiş- değerlerimizle, insanı insan yapan şeylerle ilgili. yarrak gibi bir yer oldu burası, insanlar değişti, güven duygusu kalmadı, mobbing işyerinde değil her yerde. yalan söylemeyen eleniyor, bir şeyin gerçekte nasıl olduğu değil nasıl sunulduğu önemli artık, ambalajın içerikten önemli olduğu çiğ plastik parlaklığında bir dönem yaşıyoruz, her şey ters yüz oldu, uyum sağlayamıyorsan uzaktan izliyorsun, ve hiçbir şekilde zırnık koklatmıyor sana sistem. bu adam da oyuna baktı, kurallara baktı ve ben oynamıyorum ve gidiyorum dedi. keşke kalsaydı yine de, her ne kadar yarrak gibi desem de, böyle adamlar sayesinde daha çekilir oluyor buralar. umarım gittiği yerde mutludur.

dün, hiç tanımadığım bir insanı kaybetmişim... kaybetmişim diyebiliyorum çünkü gusto sahibi, iki kelam ötesinde sohbet edilebilecek bir "insan" olduğunu ve tanısaydım iyi dost olacağımı, intihar etmeden hemen önce kaydettiği videosunu seyrederek öğrendim. intihar edişinin sebeplerini, o noktaya nasıl geldiğini anlatırken dingin ve bir o kadar da naifti. "neden ?" sorusunun çok açık cevaplarıydı cümleleri. o cümlelerin bazılarını geçmişte, çok yorgun olduğumda kurduğum oldu. ama hep hayata tutunacak sebeplerim vardı. her yıkılıştan sonra bir de acılı toparlanış takip etti. ben mehmet kadar yorulmamışım demek ki...

keşke tanısaydım dediğim bir insan bu hayatı noktalamaya karar vermiş ve uygulamış. gittiği yerde huzur ve mutluluğu bulmasını ümit ediyorum.

bir sebepten oturu ya$amini sonlandirmaya karar veren ve intihar notu olarak da bir youtube videosu birakan, gorunu$ itibari ile son derece akli ba$inda, son derece elit bir insani andiran ki$i. onceleri viral oldugunu du$undum, oyle de umdum aslinda ama sonra okuduklarimdan hareketle olayin aslinda gercek oldugunu ogrendim. hangi yolla ya$amina son verdigini bilmiyorum ama umarim gittigi yer bugune kadar ya$adigi yerden cok daha guzeldir.

bir de vasiyet birakmi$;

beni gommeyin demi$. gommeyin beni, bedenimi kadavra olarak kullansinlar, bilimsel ara$tirmalarda kullansinlar, cocuklar iskeletim uzerinde cali$sin, hic olmadi baliklara atin ama gommeyin demi$. bir de son cumleleri var;

"ho$cakalin, a$kla ya$ayin, hayatiniz hep cok guzel olsun $arkilar gibi."

herhangi bir dini inanci olmadigini soylemi$, allah’a da inanmadigini eklemi$ ama yine de allah gunahlarini affetsin. huzurlu olsun gitti yerde insallah.

videosu $urada;

http://www.youtube.com/watch?v=1hhRxa9-tMw