walide sultan

bendeniz anacigima gurbetten bir hediye paketi gondermistim...bugun telefonda ona paketin icindeki turbani takip takmadigini sordum?
keske sormaz olsaydim...
acti agzini yumdu gozunu...onun kirkyillik basortusunun ismi nerden turban oluyormus...beni buna kimler alet ediyormus...basortusu diye soramaz miymisim...eger o gonderdigimin turban oldugu konusunda israrliysam onu da takmayacakmis...ben ne patavatsiz bir evlatmisim onu ne saniyormusum...boyumca cocuklarim olmus ama hala annemi taniyamamisim...
iste bunun gibi bir suru seyler soyledi...malum moda ismi bu diye benim de dilim surttu de oyle cikiverdi agzimdan...ne bileyim onun bu kadar hassas oldugunu, ben onu orada oyle gozu yasli birakip gelirken, bu kadar hassas degildi sanki...
cok incinmis belli, ozur diledim ettim... mubarek ellerinden yanaklarindan optum...’basortusu’ diyecektim, ’turban’ degil diye de besyuz kere tekrar ettim sonra...ama olan olmustu bir kere.. bilmem beni affetti mi..bilmiyorum lakin hic iyi hissetmiyorum su anda belki sizlerle paylasirsam acilirim diye seyettim sadece...

nedense tinisindan oturu sadece turku ezgisi gibi degil de, adeta bir orotoryo dinledigimi hissettirecek kadar guclu etkilesim duydugum, gurbette dinlerken farkinda olmadan agladigim, beni tuylerimi diken diken edecek kadar duygusallastiran, eski bir halk turkumuz...

konuyla ilgili bir sarki geldi aklima ama bizim dilimizde degil, mazur gorulmek dilegiyle paylasiyorum;

the world still the same
you’ll never change it
as sure as the stars shine above
you’re nobody till somebody loves you

so find yourself somebody to love
you are nobody till somebody loves you
you are nobody till somebody till somebody cares.

you’re talking to yourself
and nobody is home
you can fool yourself
you came in this world
alone alone...

evrende insan olarak sadece bizim, "zaman" diye niteledigimiz bu kavram gercekte yoktur...evren acisindan olaya bakildiginda insanlar sadece isik halindedirler, zaman kavraminin olmadigi bu yolculuklarda isiklar biryerlerden gelir biryerlere giderler. dunyadan gecerken bedenlenen insanlar, bedeniyle olan beraberlikleri sona erince de(olum) gene isik olarak sonsuzluga akan yolculuguna devam ederler...iste boyle bir felsefenin isiginda insanin dunya icin ’ne olduguna’ dair analizler de yapilmaktadir.
insan kendisi icin cok seydir, insanin kendisi, kendisi icin herseydir..insanlar, bilge olabilirler, alim olabilirler ama kendi kendilerine hicbirseydirler...’hicbirsey olmak’ durumundan insani birsey olmak duzeyine getiren diger insanlarla olan iletisimlerdir...kisiye ’birsey olmak’ imajini veren toplumdur. yoksa herkes kendi kendine birseydir muhakkak...
bundan da onemlisi ta ki birileri sizi sevinceye yada siz birilerini sevinceye kadar, kalbinizi gogsunuzde sadece yasamanizi saglayan bir organ olarak tanirsiniz...onun cirpinislarini asla duymazsiniz.
birileri sizi seviyorsa birileri sizi benimsiyorsa birileri sizi sayiyorsa ve siz de birilerine bunlari hissediyorsaniz iste o zaman siz ’hicbirsey’ degilsinizdir...

son yolcu olarak bilgi sozluk ulastirma sirketiyle myknos’a gonderilen yazarin hep orada kalmasi, insanligin huzuru ve refahi acisindan daha yararli olacaktir...bunun gerceklesmesi icin;’insanlik adina’ finansal sorunlarinin cozumlenmesinde, kendisine yemeyip icmeyip yardimci olmak, sozu veriyorum...

yok ben dusundum. daha fazla beklemek anlamsiz geldi, hem benim yasimdan bakinca o kadar uzun gorunmuyor omur...bekledim soyle "nick lerin altina girilen entry "lerle ilgili spekulasyonlar durulsun biraz diye ama bu kadar bekleme suresi yeterli geldi sahsim adina...
azeriler ’kac yasindasin’ diye sormazlar birbirlerine, ’kac yesil gordun’ diye sorarlar...bu; kac bahar gordun, gecirdin... meali tasir...
bu nicki her gordugumde icimde baharlar aciyor benim de... diyorum kendime istikbal icin, ’umutsuz olma insan’ bak bu arkadas iyi bir ornek, o dusunuyor, ozumsuyor, ruhunuyla birlestirip meselenin ozunu mukemmelce ortaya koyuyor...
gunumuzde ’bilgilerin’ bir yerlerden alinip biryerlere monte edilmesi adeta ’cocuk oyuncagi’ haline gelmis durumda iken, olayin kisisel olarak yorumlanmasi cogunlukla gozardi ediliyor....bu arkadasimiz iste bunu yapiyor, hem biliyor hem ruhuyla yuregiyle bunun aciklamasini, degerlendirmesini yapabiliyor...
bir de, cok mutevazilik seziyorum yazilarindan okuyunca, sanki bunlari onun kadar herkes basarabilirmis gibi kendi kimligini ortaya koymadan sadece meseleyi irdeleyebiliyor...
cok zengin bir kisilik barindiriyor olmali bedeninde, kendisini kutluyor eger bir kitap yazma cabasi icinde olursa ki(belki de oyledir)lutfederse onsozunu ben yazmak istiyorum...bu da bir sozdur...saygilarimla hurmetlerimle...

goruntusunun boyle daha mukemmel ve guvenli oldugunu dusunen kisilerdir...ozgurlukcu dusuncelerinden oturu, baskalarinin modasiyla ilgilenmeyen radikal insanlardir bunlar ayni zamanda...

bu basligin altinda yaptigimiz aciklama ve ornekleme calismalarindan sonra, bir noktanin daha altinin cizilmesi gerekliligi gorulmustur;
burada bahsedilen pencere, kisinin "tek basina" oyle onunde durupta alik alik gelen geceni seyrettigi pencere degildir...bu pencereden kasit kisinin diger insanlarla olan iliskilerinde, hayata bakis acilarinin benzesmesi yada uyusmasi halidir...

burada, kisinin, hayata hep ayni pencerenin onunde durarak bakmasi halini de aciklamak durumu, goruyorsunuz ki kendiliginden tezahur etmistir;eger oyleyse, soz konusu kisinin, kesinlikle diger pencerelerden haberi yok demektir...kayip hayatlarin icinde, kaybolup gitmeye mahkum insan portreleridir bunlar...insanin, bakis acilarinin cok yonlu olabilmesi, kisinin gercek zenginligini ifade eder...cok sey bilmek fazla sey ifade etmez, bunlar kisinin niteligini, bilgili yada bilgisiz insan seklinde basitce tanimlanmasindan oteye de gitmez...
zaten, statukocu ve bagnaz kisilerin hicbir zaman baska pencere arayislari da olmaz...
umuyorum bu iki farkli tanimlamayi birbirinden ayiran farklar gorulebilmistir su anda...

baslik ’serdar turgutu’ anlamak degildir. bunun bilincinde olunmakla birlikte bu yazar zaten cok kolay anlasilacak birisi de degildir...o kendi dalga boyutunun misyoneridir, o bir mecaz ustasidir o herkesin sandigindan da daha zeki bir adamdir...
hassasiyetlerini ortaya koyarken cesurdur, "araplardan nefret ederim" derken bir suru bu kesimden insani karsina aldigini bilir...ama hemen kendini bagislatir, mesela; "onlar da benden nefret eder" gibi bir ibare kullanilir ...
bazilarinin, aaa ne kadar ayip seyler yaziyor "yazar olmak buysa, ben yazar degilim"e... kadar varan sahte hezeyanlarini hic duymamazliga gelecek kadar kendi umarinda bir yazardir...o gercek bir yazardir(ekmek parasini cikarmak icin zorunlu olanlardan degil, onlarin icinde de saygi duyduklarimiz vardir) yazmasa da gecimini saglayacak serveti vardir ama o yazardir,tabiati geregi yazacaktir...
onun yazmak gibi bir misyonu vardir, bunu ozgurce kullanmaktadir...tabiii bu rahatlikta! genel yayin yonetmeni olmasinin da buyuk payi vardir...ama olmadan once de yazardi o, boyle seyler hic dert degildi onun icin simdi hele kesinlikle degil...
mukemmel bir bilgi donanimi vardir...arastirir inceler kendi suzgecinden gecirir ve kendi uslubuyla ruhunu da katarak yazar...
insanlarin olaylara cok degisik daha once hic akillarina gelmeyecek acilardan bakmalarini saglar....neyse basarili bir yazardir, ozellikle ’kasmadan yazmasi ’da bence onu super yapiyor...

sevimsiz bir kelimedir "hata"...kimse sevmez ustune de almak istemez...ve hic kimse ’hata’ sahibi olacagini bile bile onu gerceklestirmez...hata veren mekanizmalar bozuk kabul edilir...hatali ornekler indirimli fiyatla satilir(cogu zaman cope atilir)...
insanoglunu katagorisel olarak iki temel boyutta incelemek sansini da verir bu ’hata’ hedesi...
birincisi; hata yapmanin dogalligini kabul edip,yapmissa inkar yoluna gitmeyip bir de bunun telafisiyle ugrasanlar...
ikincisi vede sonuncusu; kesinlikle hata vermeyecegi savinin icinde yasayarak mukemmeliyetci bir formatin icinde, hayati hem kendisine hem de baskasina zehir edenlerdir...yanilma payi cok yuksektir bu kisilerin aci ve izdirap dolu bir yasantilari olur...
hata nin, varligi kabul edilmeli ve kisi kendini rahat birakmalidir ki, yasarken huzur bulabilsin su planette...
lakin ayni zamanda, kendi yapmayip baskasinin hatasina kurban giden orneklerle de doludur tarih...demek ki hatalarla yasamak kacinilmaz olsa bile, tedbiri de elden birakmamak gerekiyor...

girmeden once, editorumun yakinlarda olup olmadigina baktigim, bundan da onemlisi; ruhum da yanimda mi acaba diye kontrol ettigim, baslarda hic boyle dusunmedigim halde, simdi hayatimin adeta degerli bir parcasi, haline geldigini gordugum, sevgi dolu bilgi kaynagi...

kisinin ruhu herhangi bir eylemi istemezken, beyninin verdigi emirle bu eylemi ille de yapmak zorunda oldugunu dusunerek hareket etmesi durumudur...’kasmak zorunda hissetmek’...
sonuc da eylem gerceklesir belki ama nasil desek, evet evet, verimli olmaz...sebebi de zorlamayla olmasidir...ruhunu katmamaktir olaya...
zordur gercekten de... kisi ille de ruhunu ikna edip yanina almadan bu yolculuga cikmamalidir...
yani cikilir tabii, cikilir da basari saglanilir mi iste orada durup ruh da sizinle birlikte mi diye bir bakmak lazim...
ozellikle yazarlik konusunda sairlik konusunda ne bileyim sanatin diger dallarinda ’olunabilirlik’ kosuludur sanki bu...
ruhunu da olayin icine katmak...mesela derler ki adama, bunlari herkes biliyor biz senin ruhunu aradik ama goremedik olayin icinde...
insanogluyuzdur, sonucta mecbur hissederiz bazen bazi seyler icin kendimizi de yapariz boyle seyler...
donup bakinca niye olmamis diye, iste o zaman variriz bu gercege "kasmamak lazim"...

kesinlikle onyargisiz yaklasmak zorunda kalinacak biri...beni oylesine sasirtiyor ki su ana kadar bildigim hic bir kaliba sigmiyor bu bilgic...nasil desem evet evet yaramaz cocuk gibi ama sirin ayni zaman da. bir illet oluyorsunuz bir sirin buluyorsunuz...medeni durumunu bilmiyoruz ama eger bekarsa tanri evlenecegi insana, bu kisinin yaninda buyuk de bir sabir vermeli...sozlukte olmazsa olmaz unsurlarindan biridir bu bilgic arkadasimiz ben sahsim adina memnunum ondan.(allah pismanlik vermesin)

ilkokuldaydik henuz, bir gun sormustum ogretmenime(yasiyorsa omru uzun olsun, vefat ettiyse allah rahmet eylesin adi feriha onal’di)
-ogretmenim simdi bu elimdeki defteri cantamin icine birakirsam, bu defter cantamin icindeki defter olur degil mi?
+evet.
-peki bu canta sinifin icindeki canta oyle degil mi?
+evet.
-peki bu sinif okulun icindeki sinif oyle degil mi?
+evet

ogretmenim, bu insanin icini bayiltacak kadar uzayip giden zincirleme sorulari, buyuk bir sabirla dinleyip konuyu baglayacagim yere kadar beklemisti, evet evet yanitlariyla...
hic unutmuyorum son sorum soyleydi;

-peki ogretmenim uzay neyin icinde o zaman?
+kainatin diyecegim ama sen ikna olmayacaksin.bu su anda sizin yasinizda, akil yetilerinizin erisemeyecegi felsefe adli ilim dalinin konusudur.
orada bu sorular tartisilir ve mevcut varolan birtakim gercekler biraraya getirilerek cevaplar aranir.

ogretmenim bana iste yaklasik bu tarz bir yanit vermisti.o zaman felsefe kelimesini ilk defa duymustum.kimsenin cozemeyecegi suallere cozum bulunan bir yer gibi...sansliydim belki boyle bir ogretmenim oldugu icin...benim bu tarz sorularimi ’sacmalama’ diye kestirip atan, bir ailem vardi ama boyle de bir ogretmenim...kader demek bir taraftan guluyor insanin yuzune...bu ogretmenimin bana hediye etmis oldugu(o yaslarda degil de saklayip ilerde okumam icin) montaigne’nin denemeler kitabini hala saklarim...demek ki cocuklarin sorduklari her soruyu dikkatle ve sabirla dinlemek onlarin ilerde , hayati her yonuyle irdeleyerek algilamalari konusunda cok onemliymis...diye de dusunuyorum ben hala...

sen yarali bir kus gibisin simdi...ama biz bir aileyiz....gerekli sevkati ve ozeni gosterecegiz ve seni yine eski goeticamiz haline getirecegiz...soz...uzulme artik...

editorunun notu; sadece o degil, butun anneler superdir...

gunduzleri bile tek korna sesinin duyulmadigi(ki bu buyuk hakaret sayilmaktadir) yabanci bir sehirde, gece gec bir saatte misafirlikten ayrilirken arabaya binilip ustuste hoscakal kornasi calmak.

ilk defa bu sloganla ben de gurur duydum bugun ve sizlerle paylasmak istedim....malumunuz biz bir gurbet diyarinda yasiyoruz, bugun benim oglumun okullar arasi futbol turnuvasi maci vardi..(.lise duzeyinde) yapilan bu macta oglum disinda tek turk yoktu...yani sahanin icinde yoktu...saha disinda basta ben babasi ve ablasi bir de yaklasik yirmibes kisilik oglumun turk abileri grubu vardi...oglumun oynadigi takimin tur atlamak icin mutlaka yenmesi gerekiyordu...mac basladigindan itibaren oglumun abilerini olusturan grup’turkiye seninle gurur duyuyor’ seklinde tezahurat yaptilar...yabancilar butun mutevazilikleri ile sessizce izlediler ve de hosgoruyle saskinlik arasi bu coskunun nedenini de eminim merak ettiler...her alinan mola da bizimkiler oglumu antronorden once karsilayip suyunu havlusunu tedarik ediyor sirtini sivazliyorlardi...hatta bazilari ellerinde kameralarla sadece bizim oglanin goruntusunu yakalamaya calisiyor, iclerinden bir tanesi de okulun catisina cikip degisik aci yakalamak suretiyle cekim yapiyordu...macin son dakikasinda oglumun attigi macin tek goluyle catidaki turk arkadas sevincinden elinde kamera oldugunu unutup ziplayinca dusme tehlikesi bile gecirdi de yureklerimiz agzimiza geldi...neyse asil mactan sonra herkes dagilinca, bizim oglanin abileri olan turk cocuklar yasinin hayli azmani olan oglumu omuzlarinin uzerine alip gene ’turkiye seninle gurur duyuyor "sloganlariyla butun sahayi turladilar.tamam belki sadece bize ozgu bir tarz ama olsun biz orada sanki butun turkiye olduk biz orada sanki milli bir mac heyecani yasadik...birbirimizi kutladik hostu yani...

kiz okuldan evi aramak suretiyle annesinden bir rica da bulunmaktadir.
-annecim odama kadar gidip bana hedenin numarasini verebilir misin?
+tamam simdi odanin kapisindayim.
-gir iceriye annecim cekinme...
+fakat rahatsiz etmeyin levhasi asmisin kapiya
-anne lutfen aksamdan unutmusumdur, hadi acele et azicik ders baslayacak
+evet nerden bakicam...ayy bu da ne aman yarabbim gercek olmasin lutfen...simdi kalp krizi gelmek uzereyim beni kapa hemen 911i ara sen!
-annecim ne oldu sakin ol , gene ne gordun anlat bana
+bu bilgisayarin onundeki fotografda, her tarafi dovmeli kulaklari kupeli siritan kisi, sevgilin olamaz degil mi...
-offf anne sadece kart postal o, iyi bakinca goreceksin...
+ohh sukurler olsun sana tanrim... bu sefer de canimi bagisladin..hadi soyle simdi hangi deftere bakicam?

dunya insan haklari beyannamesinde cevap vermek kadar altinin onemle cizilmis oldugu bir hak kullanma turudur. karsi tarafi muhatap olarak kabul etmemekle de azicik ilintilidir...