napoleon ve josephine

"kesinlikle türküm, içim de gayet rahat" diye karşılık verme istegi uyandıran laf öbegi.

hayalperest, romantik, duygusalligi alinganlik derecesine vardiran, sulu goz ama agladigini baskalarina gostermeyen, disariya karsi hep neseli hep mutlu gorunen, kimseyi kirmak istemeyen ve bunun sonucu hep kendisi kirilan insanlardir.

atatürkün ünlü vecizesini "efendiler! hepiniz mebus olabilirsiniz, vekil olabilirsiniz hatta reis-i cumhur olabilirsiniz ve hatta makine muhendisi olabilirsiniz; fakat hiçbir zaman sanatkar olamazsınız" seklinde degistirmeye sebep olan kisi...

hoslanilan kizin metin olmasi.
kiz zekiyse, metin olmak lazim, uzulmemek lazim, diyerek toparliyoruz ve haftanin en rukusleri kosemize geciyoruz...

adini okudugum ilk anda tiksindigim, tipik bir kisisel gelisim kitabi. baslik rahatsiz etti beni, sıkıldim, icim daraldı. ferrari’yi satmadan bilge olunmuyorsa ben senin kitabini okuyunca nasil bilge olacagim ki? cok lazımsa, ferrarimi satmadan da gelistiririm ben kendimi. zaten oldum olası kişisel gelişim konseptli kitaplardan hazetmemişimdir... yazarin internet sitesinde, kitaptaki her ogut madde madde yer aliyormus zaten, merak eden ordan okur,kitabi alip da yazara bir ferrari satin alacak kazancı saglamaya gerek yok aslinda.

kendisine cevap bile vermeye gerek olmayan yazar.
edit:
tasar ortadan kayboldu entryleri kaldi yadigar...

sozlukte cop butonu calismadıgı icin "acaba indie evdeki cop tenekesine bakmamızı mı ögütlemektedir, gece biz uyurken sozluk perileri gelip silinen entrylerimizi evdeki çöplerin arasına mi atip kacivermektedir, indie’nin eli o kadar uzun mudur, yetkisi o kadar genis midir", diye düsünmeye sebep olan ayar verme cümlesi...

22 yasında ve doktor olabilmesi biraz suphelidir. 18 yasında baslamıs olsa universiteye, 24’ünde mezun olabilir en erken.
(bkz: kusurlu mal)
(bkz: yaniltici reklam)

dönem dönem depreşen bir tutkudur bu.. arada bir siddeti azalır, sonra bir bakarız sol frame sirin x’i, sirin y’si, sirin bilmemnesi gibi icinde sirin kelimesi barındıran bir sürü baslıkla dolar. tamam anladık, hepimiz sirinleri seviyoruz....

prensip sahibi yazar.

en iyi yani, yuksek bir yerden atlayip intihar edemeyecek olmaktir.

#266568 no’lu entrysini okuyunca, bu guzel duyguyu ne kadar cok yasamak istedigimi daha cok anladim. artik zamani geldi galiba... fıramboğaz , fıramboğazlı pasta ve bilgi’ye mutluluklar.

uyusturucu madde kullanan narkotik sube kopegi

protein protein....

eger filmi daha once seyretmemisseniz, bu kez de seyredemeyeceginiz anlamina gelir, ne de olsa mum işigi ile calisan tv icat edilemedi henuz...

bir de bunun daha gelismis modelleri vardir, sevgiliyi görünce erekte olanlar... birkac gundur gorusulmemis ise bulusma yerine erken gelen er kişi,uzaktan sevdiceginin geldigini gorunce istemsizce erekte olur. aslinda cift arasinda bu cinsellik degil romantizm olarak gorulmektedir ama etraftan bakan yabanci ve dedikoducu gozler yuzunden bu mutlu an doya doya yasanamaz, hep gizlenmeye calisilir...

bembeyaz kumsal, turkuaz mavisi bir deniz, yeşil ormanlar, hindistan cevizleri, her an taze balık... yok efendim, senaryo imiş de, yarışmacılar show yapıyorlarmış da, vicik vicik bir programmis da... varsin oyle olsun, hangi program düzmece degil ki, hangisinde rol kesmiyorlar ki? ahu-meriç, tulin-caner, safiye-faik ve birbirinin tekrari olan diziler... survivor’i neden seyretmeyecekmişim, seve seve seyrediyorum, hastasiyim tropikal iklimin.

turkiye’yi irdeleyelim once... bazi azinliklari icinde barındıran mozaik bir ulke, bu azınlıklar bir imparatorluk mirasıdır turkiye cumhuriyetine, yuzyıllardır yasanan paylasılan ortak bir gecmis vardır.

bir de u.s.a’yi ele alalım, orada da etnik gruplar var, 72 milletten insan var. ic savaslar yasamıslar onlar da ama sonunda birlikten kuvvet dogmus. bir amerikalilik kulturu ve bilinci olusmus.

osmanlı imparatorlugu tek vucut oldugu donemlerde dunyanın süper gucuydu. gelinen noktaya bakalim, turk kurt laz cerkez vs. kendini dusunup birlige katkı saglamayınca yasananlar ortada.
ama amerika su an itibariyle tek super guc olarak kafamiza indiriyor tokmagı cani istediginde...

ayrılalım, kurulsun kurdistan, gucsuzlugumuze gucsuzluk ekleyelim...

ayrica bu ulkede safkan turk, safkan kurt, safkan tatar, safkan cerkez vs. kac tane kalmistir acaba? damarlarimizda dolasan kanın saflıgı mıdır bizi birbirimize düsman eden? kurt dedigin nedir, turk dedigin nedir? insan dedigin nedir?

edit: ,

yilin ilk kari yagarken, yukardan aşagıya yavasça süzülen bir kar tanesini seçip, yere düşene kadar izlemek, iyice alçaldigi icin göremeyip, pencerenin camına burnunu yapıstırmak, buğulanan cama sevdicegin adını yazıvermek, birisi görüp aptal aşık diye gülecek korkusuyla bir çırpıda o güzel ismi silmek. yere inmeye calışan kar tanesini unutmak, yeni birini secmek, zihinde çalan her yerde kar var şarkısı eşliginde dans eden karları seyretmek... kar tanesi küçük, mutluluk büyük...

kar kokusu... derin derin cekersin icine, acı soguk burun kanatlarını titretir,her kar yagdıgında aglamaklı olursun, gozlerin kızarır. ama soguktan mı, zihne hücum eden anıların ağırlıgından mı bilinmez...