ludingirra

bob marley: "(bkz: no woman no cry)"

gerçek meali: hayır kadınım hayır ağlama

anlaşılagelen: kadın yok, ağlamak yok

bir adamı bulunmaz hint kumaşı sanmaya başladığın zaman ile hıyarın teki olduğunu anladığın an arasında geçen süre.

4g
göt, göğüs, göbek ve g noktası

yediğiniz kazıktan memnunmusunuz.???!!!

gazeteci-yazar olmasının yanısıra buz hedesinde boy göstermiş şahıs.

hilal özdemir’e " benim başıma bişey gelirse kim verecek hesabını, üzülecekmisin söyle" türünden desperadoluk da yapmış güzide zat.

bende yok nedense.
hiç yatırmadığımdan mıdır nedir.
aslında bunlar şu mesajı verirler: yatıyo benimki sen bide rüzgarda gör.
tek kıl kalkıyosa namerdim.

çocukken kahraman ve yiğit ilan edilen kişi.
o koca damacanayı taşıyan; taşıdığı yetmeyip bir de yerine bırakan adam.

eskiden: arife günü anne-baba çocuğun elinden tutar, çarşıya çıkılırdı.

bayramlıklar alınırdı. anne çalışıyorsa ev temizliği muhtemelen bu güne bırakılırdı.

o bayramlıklar eve gelince hemen giyilirdi, azar işitilirdi. onlar yarın giyilmeliydi.

bayram gelirdi.

harçlık alınır, bayramlaşılırdı. eller öpülürdü. gelen gidenle hasret giderilirdi.

bayramın son günü dersler akla gelirdi. güzel bayramın bitişi hem hüzünlendirir, hem hafiften koyardı.

şimdi: bayramlıklar akla gelmez, güzel bi giysi görüldüğü zaman, anın önemine bakmaksızın alınır. bayram gelir, veletlere harçlık verilir, el öptürülür.

bayramlaşılır.

gelen giden yüzünden popo koltuk görmez, kahve yapılır mütemadiyen.

bayramın son günü de öyle hiçbir şey akla gelmez, yorgunluktan patlamış vaziyette yarı hüzünlü yarı mutlu bitirilir ritüel.

bayramlar değişmedi hiç, biz büyüdük yalnızca.
değişen tek şey biziz.
çocuk olmak vardı.