imphotep

(bkz: site böcüğü)

/- hahaahayy..ayol senin maaşın benim makyajıma yetmez.
+- nası yetmez lan!! kaç para bi ruj..
*- salih abi gel sen mevzuyu anlamadın pek.
+- dur olum.nası yetmez?ruj dediğin kaç para,10 milyon olsa allık falan toplasan..bi dakka olum..
*- abicim gel seeenn..

[serkan altuniğne]

"ben zengin koca arıyorum sen yetmezsin." yahut "senin gibi eziklerle işim olmaz" vari söylemlerin mahalle lûgatındaki halidir.

sanki..
her gün değiştiğimizi görmeyip,günün birinde farklı bir insan olabileceğimizi tahmin etmiyormuş gibi,
hayatın elli kademesinde elli farklı yerde durmuyormuş gibi.
sanki..
bildiklerimiz bileceklerimizden çokmuş gibi,
öğrenmekle bitirebilecekmişiz gibi.
sanki..
hiç ölmeyecekmişiz gibi..

yaşıyoruz.

#863007
şefkat dolu bir insana benziyor."sanırım param çıkışmayacak..bi yardımcı olsan?hı.." diyorum kendisine.

fena karın kası yapmışher fırsatta da gösteren şarkıcı kişisi.o kadar ıkınmasını tavsiye etmiyorum gösterecem diye.allah muhafaza ishalken filan koyverirsin mevduatı..

(bkz: usher)
(bkz: ishal)

günlerden bir gün annem pişi yapmıştı.pişi bizim geleneklsel "komşuya dağıtma zorunluluğu" olan bir yiyeceğimizdir.
asıl zor olan onu pişirmek değil,komşu annelere dağıtmaktı.hava karardığı için de bu görev büyük kardeş olan bana düşüyordu.büyük dediysek daha ilkokula yeni başlamışım.düşün daha iki elimle iki tabaktan fazla taşıyamıyorum.aksilik sokak lambası da bozulmuşhafiften tırsmıyor da değilim.hızlı hızlı birkaç turdan sonra,elde tabak tutmaya alışmanın verdiği güven ile koşmaya başladım.son birkaç yer kalmıştı ki,bir ev var dar bir aralıktan geçip öyle giriyorsun.orda ayağım takımasın mı?takıslın.yani takıldı işte neyse.tabaklar uçtu tabi.ben de yüzüstü yere yapıştım.kalktığımda alnım bir başka acıyordu.elimi sürdüm ulan bişey var orda..anlayamadım.eve bir çıktım,annem gülecek gülemiyor,korktu da biraz beni ağlarken görünce.meğer ters duran gazoz kapağı alnıma saplanmış.alnımın sağ tarafında halâ taşırım bu izi.

- haydi oturmaya mı geldik yahu..ahaha..
- yok ben bi arkadaşa bakıp çıkıcam.oturmuyorum zaten dikkat edersen.
- haaa..oldu o zaman.

bitirme tezini yazmamak daha hayırlı olacaktır.

sözlük sakini hatun kişilerinin özel hayatları hakkına epey bilgi edinebileceğimiz başlıktır.bir müddet entrylerin çoğalmasını bekleyip,daha sonra tarzını beğendiğimiz hatun kişiye selam edebilme olanağı da vardır.mümkündür.

çocukken halamların mahalleye çok giderdim.ben yaşlarda bir kuzenim olduğu için o mahallenin çocuklarıyla da oynar,kavga eder,az çok hasbihal ederdim.
yalnız bir bina vardı ki içindekiler dünyaya resmen uyuzluk yapsın diye getirilmişti.oldum olası sevmem çocuklarını göz hapsinde tutan ebeveynleri.çocuklar bir mızıkçı bir mızıkçı,hem uyuz hem yaygaracı,hem de sulugöz.en ufak şeyde eşek kadar babaları amcaları gelir müdahil olur olaya,gerek kulak çeker gerek azarlar..size insan diyenin ben..neyse.
biz bu aileye acaip diş biliyoruz.yeni yeni de boyumuz uzuyor,kollarımız güçleniyor,böyle bir havalardayız ki sorma.gelseler de bi oyunda şunların eline versek diye bekliyoruz.neyse geldiler,uzun eşek oynamayı telif ettiler.
bizdeki de bir hırs,ne deseler kabul ediyoruz.bunların takım belli zaten.sümüklü bi çocuk,uzun ince mal tipli başka bi çocuk,her bokta itiraz eden bitane daha,bir de bizile konuşan hafif çakal tipli çocuk.neyse biz kabul ettik oynamayı,taşa tükürüp yaş mı kuru mu yapıcaz,"yok" diyor çocuk."önce biz olucaz,yoksa oynamayız.." biz de "iyi bari" deyip duvara karşı kafa göte domaldık bekliyoruz atlasınlar diye.biri atladı,ikisi atladı,üçü derken hepsi tepmizde.."tek mi çift mi?" dediler.yuvardaki yastık olan eleman da hakem.meğer anlaşmış itoğlu itler.iki,üç..yok.bilemiyoruz.ben kıllandım bu işten,en sona geçtim.bunlar tekrar atladı,ben kalktım,elini görüyorum.benim halaoğlu bildi,yastık da beni görünce bişey demedi."bildiniz" dediler.ben de içten içe "şimdi sizin belinizi kırmayan evren’i siksinler.." diyorum.bunlar iner inmez eve doğru koşmasınlar mı gülerek?!!
biz de peşlerinden koştuk ama nafile.bu tiplerin en iyi yaptığı şey kaçmak.fena kaçıyorlar.eve girdiler zaten patırtıya şerefsiz babaları çıktı hemen cama."noluyor lan!" demeye kalmadı adam indi yapıştı kulaklarımıza.
içimden nasıl sayıyorum.."senin insanlığını sikeyim,o kulağımı tutan elini pittbullar yesin,el kadar çocuklarla uğraşıyosun senin kişiliğini eniştem siksin.." derken eniştem aklıma geldi.hem kandırıldık,hem babaları kulağımızı çekti.neden olayı büyütüp öc almayalım ki?..
eniştem de saolsun o kadar ağır başlı bir insan ki.gidip komşusuyla hoşbeş ettikten sonra gelip bize "tamam çocuklar uslu durun bundan sonra" demez mi...
aradan nerden baksan 15 yıl geçti içimde ukdedir bu olay.o çocuklardan birini şimdi görsem şimdi dövecem.ayrıca babası da şimdi gelsin çeksin kulağımı bakalım.uzanabilirse tabi.itoğlu itler.

(bkz: çocukluktan yetişkinliğe geçiş)
(bkz: hayatın acımasız olduğunun anlaşıldığı anlar)

(bkz: houston yeşillendirmek)

(bkz: zahid bizi tan eyleme)

ülkemizdeki en büyük temsilcisi peçeteden gül yapmaktır.

çocukluğu "derya baykal" izlemekle geçmiş olan her bireyin yapabilmesi normal olan elişi sanatıdır.origami nin bir parçası olduğunu söyleyenler var.derya baykal’ın da çinli olduğunu..

(bkz: peçeteden gül yapmak)

(bkz: nitekim)
(bkz: bilanıaleyh)
(bkz: efendime söyleleyim)

(bkz: hizli kosan atin boku seyrek düşer)

çok boktan günlerdir.hele ki iki değil de bir günse hiç bir işe yaramaz gündür.bir önceki gün sabahlara adar oturur,tatil günü öğleden sonrar kalkar hiç bişey yapmadan akşamı edersiniz.ertesi gün yine çalışmak zorundasınızdır.