hmmmmmtmmcnm

hadi bir de benden gelsin...
eyfel parfüm. 7 liraya her caddede bulabilirsiniz. üstelik 3 gün kalıcı. bitmedi küçük sincap, sağlık bakanlığı onaylı. heyooo.
(bkz: fakirlik çok güzel gelsene)

+iyimisin caşua?
-bir bakalım.. patlayan bir arabanın içinden çıktım, lanet sakat bacagimi hissetmiyorum, kahrolası karım oğlumun velayetini elimden aldı ve son kalan 10 dolarımı bulamıyorum! çok iyiyim!

hala orada kalıp timiyi digistir kinzik iksiyi birikmim diyenleri görünce beter olsunlar dediğim dürüm pardon durum. resmen minyatür türkiye.

gen aktarımı konusunda ibrahim tatlıses ile kapisabilecek futbolcu. oğluyla fotoğrafları görülmeye değer karbon kağıdıyla kopyalanmış gibi.

komikli şakalı instagram hesabı olan kasap. evet evet özünde bir kasap.

taksiden inerken verilen paranın üstü hiç beklenmez.
önemli bir olay olduğunda birisi arar kanal adı vermeden haberleri aç der.

ben ne zaman anneme yalan söylesem veya gizli birşey yapsam hep kötü şeyler oluyor veya başıma birşey geliyor. aynı şekilde ilkelerinden uzaklaştıkça b.ka batıyoruz dediğimiz önder.

daha çok entrysini beklediğimiz bir yazar. hoşgelmiş.

kimsenin inkar edemeyeceği gerçek. çok saldırgan ve hoşgörüsüz olduk. iki olay anlatacagım. kardeşimle birlikte kadıköydeki peronlardan otobüs kuyrugundayken bir ara otobüs geldimi diye öne doğru bir adım atıp kafamı sola büktüm. önümdeki keko hemen sıro vor yolnız dedi. sence ben bunu görmedimmi diye kızdım adama. sesimi yükselttiğim için ben üzüldüm, o da pıstı önüne döndü. bir de geçen gün okulda peşpeşe altı saat dersten çıktım. yemek yemek için beş dakikam bile olmamıştı. pide aldım hemen otobüs geldi. çok çok kalabalıktı. teyzenin biri bu havasızlıkta yemekle biniyorlar -.- dedi mimiklerini öptüğüm. tepki beklemiyordu ama sorunmu var dedim yok yok dedi başını önüne eğdi. yani eh be teyze elimde kitaplar, sırtımda okul çantası görüyorsun öğrenci olduğum belli, anam ağlamış o da her halimden belli niye konuşturuyorsun beni? hadi aklıma geldi üçüncüyü de anlatayim. ucuz bir ayakkabı mağazasına pazar günü gitme hatası yaptık annemle. 500 t nin mağaza halini düşünün. kadının birinden homurhomurhomur sesler geldi yanımdan geçerken. bana mı dediniz dedim evet sana dedim diye ciyakladı. o kalabalıkta kolumun koluna değmesinden rahatsız olmuş leydi. karşılıklı bağırış çağırış en son sıkıldım yaşından başından utan be kadın dedim. uuuuuu mağaza şok. bel altı vurunca ben kötü oluyorum. ben bayılıyodum adım atamadığımız mağazada annemle çıkış kapısı ararken sana dokunmaya. neyse işte hoşgörüsüz tahammülsüz garip insanlar olduk.

güneş tepede ve hafiften rüzgar eserken sevgilinizle bol bol gülün, çok mutlu olun. sonra eve giderken kulaklığı takıp bu şarkıyı açın. hala gülümsüyor olduğunuzu fark edeceksiniz. çok mutlu olun demiş miydin? demiştim ama olsun. ne demiş anne boleyn yazar arkadaşlarım; "the most happy." felsefeniz bu olsun.

derlerki hap içip görülecek şekilde not bırakan, köprüye çıkıp ikna edilene kadar benene ben atlicam yhaaa diye aglayan insanların asıl amacı ilgi çekmektir. tereddütü olduğu için yapamıyordur ve en önemlisi kurtarılmayı bekliyordur. psikolojik sorunları vardır. o köprüden gerçekten atlayacak olan atlar. kimse tutamaz.

fragmanları bile bu kadar antipatikse kendisini düşünemediğim dizi. bazi şeyleri ben izlerken utanıyorum millet oynamaya utanmıyor. para guzel şey kanımca.

nam ı diğer kaçuv. kanserli çocuklar ve aileleri için güzel uygulamaları olan vakif.

katkı sağlamaktan, parçası olmaktan dolayı mutlu olduğum aile.

bizim meşhur yuva yıkanın yuvası olmaz sözünü ikinci sezonda göstermiş dizi.

(bkz: parayı bulunca ben)

dünyaya yaklaşan meteor, uzaylı saldırısı gibi felaketlerin hep amerikanın başına gelmesi.

kesinlikle şeytan tüyü olan survivor.

(bkz: eğitim şart)

bu gönüllüler takımı acun un en büyük pişmanlığıdır diyordum fakat sahra, berna, turabi gibi varoşları görmüş yarışma bu beceriksizler mi oy kaybettirecek diyorum.