cyranonunburnu

(bkz: entel dantel)

dana entellektueller icin kullanilmasi amaciyla begeniye sunulmus tabir.

hali sahalar oncesi; kisa sortlu, sinirden forma yirtmali, tesis kavraminin iki tas ve bir toptan ibaret oldugu futbol anlayisinin hukum surdugu 80 li yillarda darbeli kasalariyla cocuklugunu yasayan ortadirek subyanlarinin sikca oynadigi oyun. en az uc kisiyle oynanan bu oyunda olmazsa olmazlar tebesirle duvara cizilmis bir kale ve tabiki topun kendisiydi. kalede baslayan oyuncu 14 digerleri 12 puanla baslardi. amac havadan gelen topu yere carptirmadan gol atmakti. golu yiyenden bir puan dusulurdu, kafayla atilan gol iki puan degerindeydi. topu disari atan ya da nizami olmayan bir gol atan kaleye gecerdi, puani sifirlanan ise oyundan cikardi. su gunlerde oynanmiyor olmasi (ya da ben hic karsilasmiyorum) elbette ustunde radikal futbol tarzi nostaljik ve dantellektuel yazilar yazilabilir bir konudur ama gerek yok. efendi efendi yad etsek de olur.

genelde satanist gençlerle ilgili haberlerde bu gençlerin toplanıp ayin yaptığı, seviştiği, kedi yediği, kafa yaptığı, halay çektiği terkedilmiş eski binaları tanımlamak için kullanılan sıfat.

franklin j schaffner’ın yönettiği steve mcqueen ve dustin hoffman’ın başrollerini paylaştığı klasik başyapıt.
henri charriere tarafindan yazilmış, kendi hayat hikayesini anlattığı romandan uyarlanmıştır.

planet of the apes’in yani sira patton ve papillon, the manchurian candidate gibi filmlerin yonetmendir. 1970’te patton ile en iyi yonetmen oscarini almistir.

(bkz: cool hand luke)

cool hand luke(1967) ve sonrasında,the april fools (1969), move (1970),pocket money (1972),the drowning pool (1975),voyage of the damned (1976),love and bullets (1979),brubaker (1980),the pope of greenwich village(1984) gibi ifilmlerin yönetmeni.

stuart rosenberg’in yonetmenliğini yaptıgı 1967 yapımı paul newman filmi. konu olarak franklin j schaffner’ın steve mcqueen ve dustin hoffman’lı papillon’una benzesede kahramanlarının karakter özellikleri içinde barındırdığı anarşist ruh ve sisteme karşı kazanaılamayacağı açık olduğu halde verilen ısrarlı mücadelenin duygusal etkisiyle papillon dan çok ayrı bir yere konumlandırır kendini.

film tamamıyle paul newman’ın canlandırdığı karaktere dayanmaktadır. nihilist diyeceğimiz bir tavra sahip olan luke amaçsızca ortalıkta dolaşan tek derdi içerek vaktini geçirmek olan bir adamken parkmetrelerin kafasını kopardığı için devlet malına zarar vermek suçundan çalışma kampı tarzında bir hapishaneye gönderilir. herkesin yaptığı her hareket için boss diye hitap ettiği gardiyanlardan izin almak zorunda olduğu onlarca saçma kuralın ihlal edilmesi durumunda bir gecelik hücre yatışıyla cezalandırıldığı bu kampta geçen önemsiz olaylar filmin ana mevzusudur.

filmin unutulmazları ise luke’un iddia için 50 yumurta yediği sahne, gun’n’roses’ın civil war şarkısında geçen ’what we have got here... is failure to communicate.’ repliği ve paul newman’ın her türlü olumsuz durumda dahi yuzunden silinmeyen o haşarı çocuk gülümsemesidir.

butun bunlara ek olarak beni ayrı olarak etkileyen ayrıntılar ise luke’un cool hand lakabını almasına neden olan poker sahnesinde soylediği ’sometimes nothing can be a very cool hand you can have.’ sozu ile hapishaneden kaçtıktan sonra kendisene sorulan şimdi planın ne sorusuna verdiği i have never planned anything in my life’ cevabıdır.

carrie fisher’ın canlandırdığı klasik star wars üçlemesinin ana karakterlerinden biri.

genelde bozuk parası olmadığı için farkın üstüne yatmaya çalışan, sorduğunuzda da sinirlenen, aracı kafasına göre değil (çünkü kafa yok) kıçına göre kullanan, olmadık yerde yolcu indirip trafiği tıkayan, bayan yolcularına yazmaya çalışıp sapıklık yapan, erkek olanları ezmeye çalışan, konuştumu susmayan susunca iyi günler denildiğinde bile cevap vermeyen, yağmur yağınca götü kalkan, güzergaha göre yolcu seçen, siz arabadayken başka birini daha almaya çalışan ve bu konuda size sorma gibi bir zahmete girmeyen ,arabalarını pakistan kamyonları gibi süslemeyi marifet zanneden ve bunlar gibi daha pekçok ayılığın öznesi olmuş mesleği icra eden kişilerin ismi.

beyaz turkler, zenci turkler, gri turkler gibi gazete köşelerinde tanımlanmış toplumsal gruplar arasından biz de varız burdayız diyen sivri turk haykırışı.

referans olması açısından:

(bkz: halil berktay)

ruhat mengi’nin kişiyle ilgili yazıları için:

http://www2.vatanim.com.tr/root.vatan?exec=yazardetay&sid=&newsid=89882&categoryid=4&wid=4
http://www2.vatanim.com.tr/root.vatan?exec=yazardetay&sid=&newsid=89561&categoryid=4&wid=4
http://www2.vatanim.com.tr/root.vatan?exec=yazardetay&sid=&newsid=89497&categoryid=4&wid=4

bu ulkenin yetistirip dunyaya ve de ozellikle ermeni diasporasına armagan ettigi insan karikaturu. aslen sosyolog resmi olarak michigan üniversitesi sosyoloji bölümünde ogretim uyesidir. bogaziçi universitesi mezunu olup princeton da master ve doktora yapmıştır.

baslica kitaplari arasinda; "east encounters west: france and the ottoman empire in the eighteenth century", "burjuvazinin yukselisi osmanli’nin batisi", "social constructions of nationalism in the middle east" bulunmaktadir.

fakat hanımefendinin en büyük ozelliği 1915 olaylarının ermeni görüşüyle olan yorumunun en ateşli savunucularından biri olmasıdır. yaptığı işler arasında konferanslarda soykırım yapmış bir milletin üyesi olarak ermenilerden özür dilemek sıradan bir açılış cümlesi halini almıştır. ermeni tezinin uluslararası alanda soykırımı kabul eden açık yürekli özgüşünceli bir türk olarak tanıttığı kişidir. tarih sosyologlara bırakılmalı gibi fikirleri vardır. diasporanın güçlü bir etkisi olduğu bilinen michigan üniversitesi’ndeki pozisyonunu bu duruşuna bağlayan iddialar boldur.

ruhat mengi’nin yazılarında çokça yer verdiği kişidir.

nur yüzü için:

http://www.lsa.umich.edu/soc/directories/show-person.asp?peopleid=14

(bkz: türk medyasının karaktersizligi)

(bkz: attila ilhan)

(bkz: attila ilhan i ozlemek)

memlekette ve dünyada gelişen olaylara bakıp, türk yurttaşlarının memleketleriyle ilgili endişelerinin nasıl susturulmaya çalışıldığını görüp, müstemleke aydınlarının bu kadar azıtması karşısında eli kolu bağlı kalmış kişievladının son cumhuriyet aydınını saygı ve hüzünle anmasıdır.

(bkz: attila ilhan ı ozlemek)