stuart rosenbergin yonetmenliğini yaptıgı 1967 yapımı paul newman filmi. konu olarak franklin j schaffnerın steve mcqueen ve dustin hoffmanlı papillonuna benzesede kahramanlarının karakter özellikleri içinde barındırdığı anarşist ruh ve sisteme karşı kazanaılamayacağı açık olduğu halde verilen ısrarlı mücadelenin duygusal etkisiyle papillon dan çok ayrı bir yere konumlandırır kendini.
film tamamıyle paul newmanın canlandırdığı karaktere dayanmaktadır. nihilist diyeceğimiz bir tavra sahip olan luke amaçsızca ortalıkta dolaşan tek derdi içerek vaktini geçirmek olan bir adamken parkmetrelerin kafasını kopardığı için devlet malına zarar vermek suçundan çalışma kampı tarzında bir hapishaneye gönderilir. herkesin yaptığı her hareket için boss diye hitap ettiği gardiyanlardan izin almak zorunda olduğu onlarca saçma kuralın ihlal edilmesi durumunda bir gecelik hücre yatışıyla cezalandırıldığı bu kampta geçen önemsiz olaylar filmin ana mevzusudur.
filmin unutulmazları ise lukeun iddia için 50 yumurta yediği sahne, gunnrosesın civil war şarkısında geçen what we have got here... is failure to communicate. repliği ve paul newmanın her türlü olumsuz durumda dahi yuzunden silinmeyen o haşarı çocuk gülümsemesidir.
butun bunlara ek olarak beni ayrı olarak etkileyen ayrıntılar ise lukeun cool hand lakabını almasına neden olan poker sahnesinde soylediği sometimes nothing can be a very cool hand you can have. sozu ile hapishaneden kaçtıktan sonra kendisene sorulan şimdi planın ne sorusuna verdiği i have never planned anything in my life cevabıdır.
cool hand luke
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?