armour

(bkz: yensen yenilsen kalbim hep senle)

(bkz: sana bir tanrı getirdim)

hani o iki kişilik dünyalar bizimdi
hani sen iyiydin
halden anlardın
hani sen git demiyecektin bana
ve ben herşeye rağmen gelecektim
içimde bir umut
ellerimde olgun meyvalar
dünya nimetleri
gözlerimde yanıp yanıp sönen bir pırıltı
ama ne sen gel dedin
ne de ben gelebildim herşeye rağmen
aşkımız ayrılıklarla başladı



deli dolu akan nehirlerden tas tas sular içtik
öyle ateşlerle doluydu yüreklerimiz öyle tutkundu
karlı dağların serinliğinde uyurduk geceleri
deniz fenerinin ışığında yıkanırdık
köpükten bir çalkantıydı içimizde zaman
ne yana baksak denizdi maviydi ışıktı
sonra bir çaresizlikti zifir
akıntıya kapılmış gemiler gibiydik



bir org çalınır gibi yanıbaşımızda
öyle kendinden geçmiş öyle başıboş
öyle derin duygular içindeydik anlatılmaz
sarhoş rüzgarlara bıraktık kendimizi
aldığını geri vermez dalgalara
görmediğimiz ülkeler gördük gün doğusunda
tatmadığımız yemişlerden tattık günahkar olduk
alevden bir tasta eridi günler
bir cehennem ateşiydi aşk içimizde
hiç sönmeyecekmiş gibi yanıyorduk



tutsaklığımız nasıl başladı bilinmez
paslı demir kapılar kapandı üstümüze
taş duvarlarda kayboldu boğuk seslerimiz
çaresizliğimizi bize aynalar söyledi inanmadık
kuşatıldık ansızın kederle ayrılıkla
aman vermez karanlıklar sardı dört yanımızı
yalnızlık bir ağrı gibi çöktü başımıza
uyuduk bir daha uyanamadık



şimdi bir kutup var sana çeker beni
bir kutup var senden öteye
ben onun için böyle ortalıklarda kaldım
dağ yollarında caddelerde sokaklarda
onun için bulup bulup yitirdim seni
hangi kapıyı çaldıysam sen açtın bana
hangi gözümü yumduysam seni gördüm
zamandın zamandan öte bir şeydin
yıllarca bir meşale gibi yandın uzaklarda



bu manyetik alanda boğulmam senin yüzünden
bu zincirleri sen vurdun ellerime
sen getirdin bunca karanlıkları
al şunu mum yak
korkuyorum
bir taş aldım attım denize
günahlarımdan kurtuldum
alfabenin yirmisekizinci harfindeyim
öteye gidemem
itme beni



benim de bir insan tarafım vardı
bakma böyle kötü olduğuma
benim de dileklerim vardı
benim de bir beklediğim vardı yaşamaktan
yeter artık vurma yüzüme çirkinliğimi
hergün bir kadın ağlar benim yüzümde
büyük dertler için benim ellerim
anlamıyor musun
sen sevildiğin için güzelsin bu kadar
ben sevilmediğimden böyle çirkinim



bütün kötü yerlerde ben korkarım
biliyorum
bir hayvan leşiyim öleli kırk gün olmuş
fabrika bacalarında bir kara dumanım
zehirim akrep kuyruklarında
kötüyüm sevemediğin kadar
öyle fenayım
kapanmış bıçak yaralarında
bu pis çöp tenekelerinde unut beni
unut artık
bayat bir ekmek gibi
çürümüş bir elma gibi



sarı badanalı evlerde kazanlar kaynar
sarı badanalı evlerde günahlar işlenir her gece
sarı badanalı evlerde ölüler yıkanır
sarı badanalı evleri sev biraz
bu evlerde zaman benim akşamlarımdır yitirilmiş
bu kazanlarda benim gözbebeklerimdir kaynayan
bu sarılarda benim yüreğim bir ölür bir dirilir
anladım
bu dünyada benden başka kimse yok beni anlayan



tosca’ dan bir arya hatırlıyorum şimdi
sus biraz
ensemde bir akrep yürüyor
bırak yürüsün
sabaha asacaklar beni
dokunma
yedi canım vardı ikisi gitsin
bunca ölümler az gelir bana



kalbimi yardım
bir damla kan aktı
kutuplara kar yağıyordu
üşüdüm
failatun vezniyle seni çağırıyorum
bana imbiklenmiş yeşilliğini getir
dur gitme
beş kuruşum vardı kaybettim
dur gitme
isırgan otlarından kurtar beni



deniz analarının gözlerini çaldım
sana bakmak için
güneşi üçe böldüm
al biri senin olsun
yüzümde beş bıçak yarası var
bir de sen vur
barut kokusunu severim
bir portakalı dilim dilim soy
acıktım
tut ki ben yoğum artık yeryüzünde
tut ki bir marul yaprağıydım
öldüm



al şu serçe parmağım sende kalsın.
ben kötüyüm
allahsızım
korkunç çirkinim
ben seksensekizinci tul dairesiyim
sağ gözümün üç kirpiğini kestim
al
ben lanetlendim



chopin’ in cenaze marşı çalınıyor
ölüler ayağa kalktı
görüyor musun
şu soldan ikinci benim
senin yüzünden öldüm
şimdi seni getiriyorlar karanlığıma
ağlıyorum
biraz sev beni
gül biraz
yaklaş biraz
seni affediyorum



kuşkonmaz dallarına astım kendimi
sedir ağaçlarına gül yapraklarına
başımı taşlara vurdum
gözbebeklerimde büyük camlar parçalandı
tanrısal duygular içindeydim
bütün tanrısızlığımdan uzakta
bir kemiklerinin sertliğini aldım
bir teninin aklığını
sonra sıcaklığını dudaklarının
gel bak
sana bir tanrı getirdim
gel bak
bir tanrı yarattım senden
(ankara, 1957)

(bkz: ümit yaşar oğuzcan)

ümit yaşar oğuzcan’ın sana bir tanrı getirdim şiirine ait küçücük ama kocaman bir kısımı.

(bkz: ayrılık şiiri)

(bkz: ayrılık şarkısı)

(bkz: fazla muhabbet tez ayrilik getirir)

vuslata ermiş sevgili diyalogundan bir söylemdir.
sevenler ayrılmasın, ayrılanlar sevilmesin.

+ hayatım, bir ayrılığın daha sonuna geldik işte. ne mutlu bize di mii?
- evet, öyle oldu sevgilim. atlattık gitti bunu da. bir daha hiç ayrılmayalım tamam mı?
+ ayrilik da sevdaya dahil bitanem.

(bkz: ayrilik son sozleri)

+ buranın hali ne lan böyle, bok götürüyor her yeri! pis herifler sizi! kim yatıyor lan bu koğuşta?
- ben yatıyorum.
+ ...

(bkz: hadi geçmiş olsun)

"bir insanın hayatından daha değerli bir şeyi yoksa, o insanın hayatının da bir değeri yoktur"

genelde insanların, korktuğu ve kıçı sıkıştığı zamanlarda aklına gelen, "imdat" demek gibi bir nida.

(bkz: küstükten sonra düşünülenler)

diskoya da götürüyor mu bilmiyorum ama bizi konsere götürmüş şahsiyettir kendisi. bunun disko versiyonunu görmek isteyen kişinin söylemi olsa gerek bu.

ünlü olup beni klibinde oynatacak sanatcı dicey.

tatile giderken akvaryumunu bana kakalamaya çalışan, hamsterini da denizde yüzdüren geçimsiz kişilik.

sato karşıtı, şiir dostu yazarımız.

armour: sus hiçbir şey söyleme bana
tandt: söyleyecek bir şey kalmaz ayrılana
satolina: büyülenirsin ama büyüyemezsin aklın ermez aynalara
elma şekeriiii: aynada baktığın siluet sen degilsindir
max: senin şeytan ikizindir beni terk eden boşluğa
armour: boğulduğum, yok olduğum boşluklar beni çeker sana
tandt: artık son çiviyi de çakmıştım yorgun düşmüş tükenmiş sabrıma
satolina: ah kirlenmiş ütopyam, tutulmamış yeminim yoksun sen yarım kalmış ve hep yarım kalacak bir şiirsin aslında
elma şekeriiii: al ellerini çek gözlerinin rengini gözlerimden, bırak gözlerimin yaşını yanağımda...
max: ve unutma ki her insanın kafatasının içinde başını dik tutmasını sağlayan gurur adına görünmeyen bir kemik bulunur
armour: ve ben ne desem bilmiyorum ki sana
tandt: evet iste sonunda alişiyorum yalnızligima
satolina: gözlerimden süzülen kanlı cam kiriklari acitmiyordu artik yüregimi
elma şekeriiii: yüreğim ağlama, buz gibi soğuk taşlarda oturma kaldir kendini (puaa.. pardon)

max: hırpalamıştı senin rüzgarın ama daha kötüsü rüzgar esmiyor, yaprak kipirdamiyor yüreğimde artik
armour: okunan sabah ezanlari, sabahlara kadar oturup sana yazdığım siirler (aah ah)
tandt: içimden sana kopanlari dile getirirler
satolina: (birileri bu siirin içine eder öhöm) kirilmistir artik yüregimin parçalari avuçlarinda
elma şekeriiii: vurmuştu sevgin, nefretin özlemin beni, zerrelerime ayirmişti beni (sondaki beni yok fazla kaçtmış öhöm)
max: ve artık savurabilirsin kalbimin küllerini, rüzgarinla dört bir yana..
satolina: yazmayin lan siteye yaziyo...