tek kale oynayan takımın kalecisinin yalnızlığı

kimi zaman kendisini o kadar caresiz o kadar yalniz hisseder ki, kaleyi falan birakip bildigin orta sahaya gider, topu alir gol falan atmaya cali$ir. rabbim kimseyi yalnizlikla imtihan etmesin.

genellikle popülaritesi olmayan liglerdeki yüksek bütçeli takımların kalecilerinde görülen yalnızlıktır. bir petrol zengini ya da babadan zengin bireylerin satın aldığı kulüplere alınabilecek en iyi oyuncular alınarak bir yıldızlar topluluğu oluşturulur. bu kulüpler genellikle şampiyonlar ligi, uefa avrupa ligi gibi turnuvalarda da yer almayan ülke takımlarıdır.
15-16 takımlık ligde diğer bütün takımlar parasızlıktan kırılırken bu takımda üst düzey oyuncular olunca da tak tak topunu oynayarak rakip takımın yarı sahasında 90 dakikanın tümünü beşer altışar golleri atarak maçlarını kazanırlar.
işte bu takımların kalecilerinde gitgide büyüyen bir yalnızlık baş gösterir. takım arkadaşları rakibi paramparça ederken bu garibim öylece kalede bekler, çocukluğumuzda halı kenarındakı abidik gubidik şekilleri saydığımız günler gibi bu kalecimizin de kale direklerinin kenarında çıkmayan çimleri inceler, neden çıkmadığını düşünür, acaba kalitesiz tohumlaşma mı uygulandı diye yer bitirir kendini. eski sevgilileri gelir aklına, yaslanır kale direğine düşünür de düşünür ve bir sigara yakar.