sumbulzade vehbi efendi den

birinci dizede değil cezalandırmak padişah olsa insan
ikinci dizeyi beklemeden vurun kellesini der.

bu dönem şairlerinin işi de zormuş.baksana adam hangisini hissediyor acaba ?

dönemin padişahı sümbülzade den öyle bir şiir yazmasini isterki 1. mısrasında onu cezalandırmak 2. mısrasında onu ödüllendirmek isteyeceği beyitler bulunmasını ister.

sümbülzade vehbi den..


azm-u hamam edelim, sürtüştürem ben sana,
kese ile sabunu, rahat etsin cism-u can.

lal-u şarap içurem ve ıslatıp geçirem,
parmağına yüzüğü, hatem-i zer o rahsan.

eğil eğil sokayım, iki tutam az mıdır?
lale ile sümbülü kakülüne nevcivan.

diz çökerek önüne ılık ılık akıtam,
bir gümüş ibrik ile destine ab-ı revan.

salınarak giderken arkandan ben sokayım,
ard eteğin beline, olmasın çamur aman.

kulaklarından tutam, dibine kadar sokam,
sahtiyenden çizmeyi, olasın yola revan.

öyle bir sokayım ki, kalmasın dışarda hiç,
düşmanın bağrına, hançerimi nagehan.

eğer arzu edersen, ben ağzına vereyim,
yeter ki sen kulundan lokum iste her zaman.

herkese vermektesin, bir de bana versene,
avuç avuç altını, olsun kulun şaduman.

sen her zaman gelesin, ben vehbi’ye veresin,
esselamun aleyküm ve aleykümesselam.