sokak köpeği

migroslarda iki liraya dostluk mamaları satılıyor.çantanızda bulunursanız size yük olmaz ama aniden karşınıza çıkan acıkmış bir canı mutlu edersiniz.

bu hayvanlara soguk havalarda mama verirsen su sekilde goruntulerle karsilasman cok olasi;

https://www.facebook.com/pg/haayvanseverler/videos/?ref=page_internal

simdi bir dusun, baska hangi sey bir insana bu kadar mutluluk ve huzur saglayabilir?

para verip pet shoplardan almak yerine sokaktan alıp bir veterinere götürüp bakımını yaptırdıktan sonra eve alınası köpek türü. sokak köpeklerinin ileride bağzı değişik özellikleri ortaya çıkabilir şimşek ve göktürültüsünden korkmak gibi.

çete halinde gezenleri mevcuttur efem. misal beşiktaştan teşvikiyeye çıkan yokuşların her bir başında 3’lü 5’li bazen 8-10’lu gezinmektedirler. ısırlar mı? her gördüğümde geri dönüp koca yokuşu inip tekrar diğer sokaktan diğer koca yokuşu çıkıp gittiğim için henüz bilemiyorum.

(bkz: rain dogs)

(bkz: hepimiz sokak köpeğiyiz)

bunlardan 5 tanesinden fazlasi yanyana duruyorsa ve ortam karanlik ve issizsa acilen uzakla$in oradan. sonra kendilerini bir $ey saniyor bunlar.

hayat onlar için fazlasıyla adaletsiz. kampüsümüzün içinde barınanlar öğrencilerin oluşturduğu kumbaradan karşılanan mamalarla sütlerle beslenip en tosunu bile benim sevgilime yaptığım şımarıklıktan fazlasını bana yapıyor. masalardan yemek kaçıranlarmı dersin benden önce gidip camın önündeki koltuğu kapanlara kadar her cins sevgi arsizi var. bir tanesi ben sandviç yerken tam önüme gelip gözlerimin içine bakarak tamamen duygu sömürüsüyle yemeğimi alınca zaten ikna oldum. o kadar pasifimki bi köpeğe bile hayır diyemiyorum. neyse, kampusten birkaç adım uzaklastigimda gordugum köpekler ise genelde saldırgan. ikiden fazlaysa hirlayip havlayarak göz dağı veriyor. bit, pire, uyuz almış başını yurumus. acaba bizim kampüs köpekleri onların dünyasında sosyete dışarıdakiler de varoş mu diyorum. hepsi benim canım.