sessizlik

cagirilinca giden sey. aslinda bilmece daha farkliydi ama bu da yakisti. (bkz: life is beatiful)

bazen ihtiyacımız olan, bazen nefret ettiğimiz, bazen korkutan, bazen ağlatan, bazen sevindiren, kimilerin huzuru, kimilerinin huzurunu kaçıran..

huzur....

(bkz: enjoy the silence)

bazen her şeyi ifade eder bazen de hiçbir şeyi...

huzur verir.

edgar allan poe eseri.

kimi nitelikler vardır-ikili bir yaşamı olan
bazı bileşik şeyler ki böyle yapılmıştır
bu ikiz kimliğin bir türlü
ışık ve maddeden fışkıran
gölgede ve katıda görülen
iki katlı bir sessizlik vardır-kıyı ve deniz-
gövde ve ruh.biri sessiz yerlerde durur.
uzun çimenlerde,vakur güzelliklerde,
kimi beşeri anılarda ve göz yaşartan eski bilgilerde,
korkusuz say onu:adı ’’yok artık’’
birleşik sessizliktir o:ondan korkma
içinde kötü bir güç yok,
ama ısrarla bir kader(amansız kader)
rastlatırsa seni onun gölgesine
(adsız bir peri uğrayan insan ayağının basmadığı bölgelere)
kendini tanrıya emanet et.

kesildi. sesler kesildi. bilmemkaç watt gücündeki on yüz bin seçim arabası hoparlörü kadar gürültülüyken hayat. sinemada dolby stereodan en yüksek patlama sesinin ardından. tıs. hepsi bitti.

sessizliğe alışmak zor. yalnızlık ise tevekkül. iç organları eskir mi insanın. beynimde öyle bir yıpraşıklık hissi. doktor açsa içimi “ayy sizin içiniz çürümüş deyip kapatacak”. hani halk arasında bıçağı vurmuş geri dikmiş derler ya. öyle.

bir yerlerde küçük su döküyor birileri. bir yerlerde sevişme sonrası su dökünüyor başkaları. bir çocuk su çiçeği döküyor. duyamıyorum.

muz muydu karnı yarık yapılan sebze patlıcanlı süt müydü çocukken sınava giderken babamın bana bir tostçuda içirdiği.

serbest yüzüyorum fikirlerimde. dünya ismim gibi “upside down” oldu. köklerim dışarda kaldı. fotosentez yapamıyorum. “foto”(ışık)suz, “sen”siz, tez(acil)siz. herşey yavaş.

su altı kamerası gibiyim. görüntü var ses yok. sular altında kalmış gibi “hasan”ım “keyf”im. gerçekçi değil hiçbirşey hayatta. kendimi ekip yabancı birini biçiyorum alüvyonlu bir toprakta. ırmağın deltasından denize karışıyorum.

kalp atışları,
düşünen beyinler durdu.
ellerde hüzün,
dillerde sessizlik.

gun itibari ile icerisinde bulundugumuz durum.

bazen fırtına öncesi alarmıdır.

sadece onu dusunuyorsan , aklından çıkartamıyorsan , yüzünün gülüşü mutlulugunsa , yanında olacagın anlar tek hayalinse ve hayat onun adıyla anlam buluyorsa , arkadasların tat vermiyor yalnızlık onun varlığıyla dolduğu için tek sığınağınsa ,dokunmayı değil gözlerine bakmayı umut ediyorsan ve o 1 dakika önce "sen daha iyilerine layıksın" dediyse verdiğin cevaptır.

diğer tabir ile sükunet ,
gün döneli 1 saat 15 dakika kadar geçmesine rağmen kimsenin entry girmemesidir bazen sessizlik.

insanruhunu hasta eder çoğu kez lakin huzurun hasıl olduğu zamanlarda yöntem değiştirir kafa dağıtır böyle kaypak bir anlar toplamıdır sessizlik.

bazen anla$ılmaz bi’ huzur vericiliği vardır.

almanya golü atar 2-1 olur ardından türkiye atar 2-2 olur. bir kaç dakika sonra almanlar bir tane daha atınca sessizlik olur.

5. nesil bilgiclerin israrla devam ettirdikleri hal ve gidisat.

kalbinizde hissettiğiniz vakit bir daha ısınmamak üzere üşümeye mahkum olacağınıza işarettir.

kelimenin olmadıgı haldir.içeride ve dışarda..

yalnızlığın en güzel parçası...