mahlas

mim efendi
divan edebiyatı şairlerinin şiirlerin kime ait olduğunun karıştırılmaması için kullandıkları ve çoğunlukla mizaçlarına ve karakterlerine uygun ve aruz kalıbı açısından sorun arzetmeyen çok heceli kelimelerden seçtikleri ve özellikle gazellerin son beyitlerinde kullandıkları takma addır. eğer şaire biri tarafından bir mahlas seçilmiş ise bu mahlasın neden seçildiğine dair bir de mahlasname yazılır idi.
ayln
bazı mahlas örnekleri;

sedat simavi: rüştü, çileli, güleryüz
fatih sultan mehmet: avni
kanuni sultan süleyman: muhibbi
yavuz sultan selim: selimi
ikinci beyazıt: adli
ikinci osman: farisi
üçüncü ahmet: necib
birinci mehmet: bahti
üçüncü mehmet: adli
kemal tahir: körduman
necip fazıl kısakürek: tanrı’kulu
neyzen tevfik: kolaylı
fuat köprülü: büyük baba
üçüncü mustafa: ikbali
ikinci murat: muradi
üçüncü murat: muradi
timurlenk: gürgan
ali şir nevai: fani
peyami safa: çömez, şerazat
mehmet akif ersoy: bedayi’ül acem
memduh şevket esendal: istemenoğlu
reşat nuri güntekin: ateşböceği
rıfat ılgaz: stepne
atilla ilhan: abbas yolcu

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol