felsefe

ilkokuldaydik henuz, bir gun sormustum ogretmenime(yasiyorsa omru uzun olsun, vefat ettiyse allah rahmet eylesin adi feriha onal’di)
-ogretmenim simdi bu elimdeki defteri cantamin icine birakirsam, bu defter cantamin icindeki defter olur degil mi?
+evet.
-peki bu canta sinifin icindeki canta oyle degil mi?
+evet.
-peki bu sinif okulun icindeki sinif oyle degil mi?
+evet

ogretmenim, bu insanin icini bayiltacak kadar uzayip giden zincirleme sorulari, buyuk bir sabirla dinleyip konuyu baglayacagim yere kadar beklemisti, evet evet yanitlariyla...
hic unutmuyorum son sorum soyleydi;

-peki ogretmenim uzay neyin icinde o zaman?
+kainatin diyecegim ama sen ikna olmayacaksin.bu su anda sizin yasinizda, akil yetilerinizin erisemeyecegi felsefe adli ilim dalinin konusudur.
orada bu sorular tartisilir ve mevcut varolan birtakim gercekler biraraya getirilerek cevaplar aranir.

ogretmenim bana iste yaklasik bu tarz bir yanit vermisti.o zaman felsefe kelimesini ilk defa duymustum.kimsenin cozemeyecegi suallere cozum bulunan bir yer gibi...sansliydim belki boyle bir ogretmenim oldugu icin...benim bu tarz sorularimi ’sacmalama’ diye kestirip atan, bir ailem vardi ama boyle de bir ogretmenim...kader demek bir taraftan guluyor insanin yuzune...bu ogretmenimin bana hediye etmis oldugu(o yaslarda degil de saklayip ilerde okumam icin) montaigne’nin denemeler kitabini hala saklarim...demek ki cocuklarin sorduklari her soruyu dikkatle ve sabirla dinlemek onlarin ilerde , hayati her yonuyle irdeleyerek algilamalari konusunda cok onemliymis...diye de dusunuyorum ben hala...

o karanlıkta ısıga bakmaktır ama karanlıgı yaratır

o bazen aglamaya sebep yaratır ama kendisi bizzat tebessümdür

onun tatminliği sadece diyaloglara carpar ve kanlı yere düşüp bagıran o sonra degeri bilinip yerden kalkması için el uzatılandır ve bu gülüşünü hiç unutmaz

o kurnaz ve kandırmayı sever o bilgedir ve sogugu sıcak,sıcagı soguk yapar ama yine de kavramların düşündürücü etkisi sadece onun özündeki kaynaktadır

o bir cahilin tek ve öz sözüyken yine de onun cahil oldugunu,sövdüğü bellekle anlatan hiç birseyi kabul etmez cocuktur

o erdemi savunurken bir bakarsınız onu tekrar teraziye vurun der anlasılmaz gibidir ama anlamı sadece mantıgındadır

o bazen ütopya bazense en pratik dogmadır

cıglık gibidir kulakları rahatsız eder ama bir sustumu sagır kalırsınız!

ah onun anlam denizindeki ufak ada oldugunu tasavvur ediyorum ve soy adı yapıyorum demelisiniz, hadi diyin bunu ve tartısmalarda acı ceken ve önyargılara boyun egen olun!en acısıda hayatı romana dönüştüren iç
çelişkileridir

o size stoacı olun bilin der ama deliliğinden taviz vermez!

onun sesi olun ya da durun olmayın,ölüme terkedin onu ve nefes alırken artık kokusuzlugu duyumsayın, tüm cevirilmiş önsözleri bastan yazın hadi bunu yapın!

turkiye olimpiyatinda 18.oldugum ve kendimi bildim bileli onun icinde bulundugum,schopenhauer bergson gazali (ve ehemmiyetle sehabeddin suhreverdi) nin ekollestirdigi entuisyonizm/messailik-israkilik akimini takip ettigim,tum bilimlerin semsiyesi.

sikik bişi. iki senedir hayatımı cehenneme çevirdi bu piç soru havuzu. uyuyamıyorum, algı ile bilinç arasındaki köprüyü kuramadığım dakikalar oluyor, bir nesneye bakıp da mana atayamadığım anlar... kırmızı bir coca cola tenkesi görünce gülen çocuğun mizah anlayışının boyut kazanması ile gülüyorum hayata ki yaptığım şey kavramlar arası yeni ilintiler bulmak ve tüm bunların diğer bazı insanlarca algılandığını bilmek. sonra herşeye şaşırmak.

sinirden kendimi sikeceğim. beyin çeperlerim çatlıyor hissediyorum. felsefe yol da olmaktır derler. ne başı var ne sonu... sonsuzluğu kavrayışımızla bir sayıyı durmadan 2 ye bölerek küçülttüğüm düşün evrenim yanıyor. ne yolmuş... ben yoruldum halim kalmadı. bir de az felsefe inançsızlığa, çok felsefe imana götürür derler. yarrağımı yesinler. iki senedir kat-i suretle doğruluğuna kanaat getirdiğim şeyler güdülere ve evrime meydan okuyabildikçe insan olmanın şuuruna varabildiğimiz ve felsefenin asıl sorununun "intihar" olduğu.

kanımca en güzel tanımı bertrand russell’ın yaptığı ’şey’.russell;’’felsefe,bilimle teoloji arasında kalan ve her iki taraftan saldırıya uğrayan bir ’hiçkimsenin ülkesi’dir.’’

beni, alman ve rusların, diğer tüm milletlerden daha çok düşündüğüne inandıran bilim sevgisi.

ilginç bir bilim dalı.düşünmek, düşünmeyi düşünmek, düşünmeyi düşünmeyi düşünmek bu böyle uzar gider lisedeki hocalar bile bu derste bazen zorluklar yaşar.
-işte çocuklar bu düşünceye göre evrendeki hiç bi şey doğru değildir.
-hocam o zaman bunların dedikleri de doğru değildir,yani bunlar kendi kendilerini yalanlıyorlar mı
-eh eh çocuğum derin mevzulara girmeyelim fazla düşünmeyin yüzeyden yüzeyden gidelim.

"bir bilim dalı" olmayan şey,zira bir bilim dalının sahip olması gereken objektivite,progresivite,bilimsel method kullanma gibi özelliklerin aksine öznelliğin,kümülatif bilginin öne çıktığı bir "bilgi" dalıdır.kendisine önem verilmeyince;"aman derin düşünmeyelim,aman sorgulamayalım,aman ha bize verilenle yetinelim" mantığındaki düşünme kısırı,kabilemsi toplumların oluşumuna yol açar yokluğu.

insanların, bilinçli veya bilinçsiz kafalarında kurguladıkları dünya.

felsefe yolda olmaktır.

"felsefe yüksek bir dağ yoludur... ıssız bir yoldur ve yukarı çıktıkca daha da ıssızlaşır. bu yolu her kim izlerse hiç korkmamalı, her şeyi geride bırakmalı ve kış karında güvenle ilerlemelidir... kısa süre içinde altındaki dünyayı görür; kumsalları ve bataklıkları gözünün önünden kaybolur, düzgün olmayan noktaları düzelir, yırtıcı sesleri artık kulağına ulaşmaz. ve yuvarlaklığını da görür. kendisi her zaman saf ve serin dağ havasındadır ve güneşi görür, oysa aşağıdakı herkes gecenin karanlığıyla kuşatılmıştır."

arthur schopenhauer

hayatin kendisini anlamli kilan haraketlerimizi ve varligimizin dogasini sorgulayan dusunce yolu.

felsefe hocamiza felsefe nedir diye sordugumuzda bize felsefe yolda olmaktir demisti.zira ne demek istedigini aradan uc dort sene gecmesine ragmen hala daha tam oalrak anlayabilmis degilim.felsefe iste pek takmamak lazim neticede...

(bkz: her bi boka teori ureten insan)

her şeyi sorgulayan bir bakış açısıdır felsefe. şüphesiz ki sorgulayabilen insanların yapabileceği bir şeydir. bir şey niye böyle olduğundan tut nasıl olması gerektiğine kadar sorgular. felsefeyi seven herkes sorgular ve sorgulamadan hiçbir şey üzerine yorum yapmak. en önemli şey şüphe etmektir.

(bkz: dıdının dıdısını aramak )

liselerde ders olarak gösterilir. felsefeye meraklı, ögrenmek isteyen ögrenciyi hayal kırıklıgına ugratır. felsefe, düşünmektir, tartışmaktır.. ancak okullarda felsefe, her dersin oldugu gibi, ezberci sistemin kurbanı olur. hele ki bir de "ben işimi yaparım, alırım bu ders kitabını okurum derste, maaşımı alırım." türünde bir ögretmen varsa burda, daha bir çekilmez hale gelir.

liselerde felsefe tarihinin felsefe diye kaktırıldığı ders.
dersin öğretmenleri sallanmamaktan olsa gerek gayet komplekslidir.bu kompleks devlet memuru mantığı ile birleşince dayanılmaz hal alır.
sınavda "7 gün" yerine "bir hafta" yazsan puan kırarlar.

derinlemesine giden,derinleştikçe ebemizi seven, çok sevdiğim bi o kadar da anlayamadığım bilim dalı.

bilgiyi sevmek