fayton

eskiden istanbulun ’masum ve guzel’oldugu zamanlarda... okula giderken, simdilerdeki gibi minubus servislerin yerine, faytonlar vardi. oyle tikir mikir sesler cikararak, alirlar ogrencileri, okula goturup getirirlerdi. faytoncu amca derdik, ismini bilmezdik faytoncunun, iki at cekerdi o faytonlari. kisin kalin agir tentesi olurdu faytonlarin, yagmurdan, kardan, soguktan korumak icin ogrencileri. sonra saniyorum yetersiz geldi, kapasite olarak bu faytonlar, sadece alti veya yedi ogrenci tasiyabiliyorlardi. sonra bir anda yokoldular. cunku gocler baslamisti, nufus hizla yogunlasiyordu istanbul’da.
ve sukur ki sonlarinda da olsa bu fayton mutlugunu yakalamisiz, sansli nesilmisiz demek ki...

kadıköyde hoş güzel bir cafe, nargilesi de vardır.

teyzesi defterdar olanlar bununla damda dolasirlar.

atli insan tasima araci.
*
eskiden yesilkoy’ de bolca bulunan bir tasitti.
3 yil oncesine kadar 1 tane kalmisti.
artik o da yok!

at gücünden faydalanılır bu araçta. rutindir at için.

gökhan kırdar’ın enfes bi şarkısı. ahh eski zamanlar dedirtir.

yoksun diye geldi esti bahar
yoksun diye yandi askina can
gözümün önüne geldi meski zaman
gecemi sarhos ederdi hos bir edan

sensiz neyleyim dalda çiçek
günler yillara olduda denk
kapida nöbete durdu yasli seyis

salina salina geldi aski haber
çek faytonu yarime uzanalim
çagiriyor güllerin hasreti
ah dize getirdin yüregimi
hadi uzat ellerini seviselim sabaha dek

kaza yapabiliyorlarmi$;

(bkz: fayton kazası)

bir ece ayhan şiiri.

o sahibinin sesi gramofonlarda çalınan şey
incecik melankolisiymiş yalnızlığının
intihar karası bir faytona binmiş geçerken ablam
caddelerinden ölümler aşkı pera’nın.

esrikmis herhal bahçe bahçe çiçekleri olan ablam
çiçeksiz bir çiçekçi dükkanının önünde durmuş
tüllere sarılı mor bir karadağ tabancasıla
zakkum fotografları varmış cezayir menekşeleri camekanda.

ben ki son üç gecedir intihar etmedim hiç bilemem
intihar karası bir faytonun ağışı göğe atlarıyla birlikte
cezayir menekşelerini seçip satın alışından olabilir mi ablamın.

(bkz: faten)

ezginin günlüğünün ebruli isimli albümünün şarkısıdır.

biz faytona ne zaman bindik, en son ne zaman
şapkası sünnet gözleri cennet hocam, o zaman

biz sinemaya ne zaman gittik en son, ne zaman
elimizde yastık cebimizde fıstık hocam, o zaman

biz bu denize ne zaman girdik, en son ne zaman
martıların kanadına bindik hocam, o zaman

biz ne zaman büyüdük, en son ne zaman
çocuklara yasaklar koyduk, ne zaman ne zaman
biz ne zaman öldük, işte o zaman
adam olduk sevdalanmayı unuttuk hocam
biz hayatı ne zaman sevdik, ne zaman
çocuktuk sevdalandık hocam, o zaman.

buyukada sembolu

adalarda kullanılan taşıt benzeri şey.