enis batur

28 haziran 1952’de eskisehir’de dogdu. ortadogu teknik universitesi’nde basladigi yuksek ogrenimini paris’te bitirdi.yaziya sinema ve muzik elestirileriyle basladi. yurda donusunde, ankara’da, 1975’te tek sayi yayimlanan 3 aylik kultur dergisi yazi’yi yeniden cikardi. 1983’te istanbul’a yerlesti. once milliyet’te calisti, sonra gergedan ve sehir dergilerini cikardi. batur, 1988’den bu yana calistigi yapi kredi kultur ve sanat yayincilik a.s.’den 13 nisan 2004’te ayrildi.

kapagi ve ic sayfalarindaki resimleri mustehcen oldugu gerekcesiyle 2002 yilinda "elma " isimli kitabi yargilanmis ve beraat etmisti. yargitay ’bilirkisi raporu olmadigi’ gerekcesiyle bu karari bozunca dava tekrar gorulmustu.hazirlanan bilirkisi raporuna gore kitap kapagindaki resim sanat eseri niteliginde bulunmus, mustehcen olmadigina karar verilip beraat etmistir.

eserleri:

şiir:
eros ve hgades (1973)
bir ortaçağ yalnızlığı (1973)
nil (1975)
ara-kitab (1976)
iblis’e göre incil (1976)
kandil (1981)
meseller kitabı (1981)
sarnıç (1985)
tuğralar (1985)
yazılar ve tuğralar (1987)
koma provaları (1991)
gri divan (1991)
perişey (1992)
darb ve mesel (1995)
opera (1996)
doğu-batı divanı (1997)
sütte ne çok kan (1998)
kanat hareketleri (2000)
papirüs, mürekkep, tüy:seçme şiirler (2002)
ağırlaştırıcı sebepler dîvanı (2003)
abdal düşü: düzyazı şiirler (2003)

düzyazi:
kediler krallara bakabilir
gönderen: enis batur
perec kullanım kılavuzu
bu kalem bukalemun
e/babil yazıları
türkiye’nin üçlemi
acı bilgi

şu saatler ntv’de murat birsel’in sunduğu akşamüstü programına konuk olan yazar.

(bkz: baskalasmalar)

(bkz: motif)

"aşkın (aşığın) gözünün görmediği doğru değildir. doğru olan onun başka bir şey görmediği, başka bir noktaya bakmadığıdır."

"karadan kimse uğramaz buraya." demişti
deniz fenerinin bulut gibi sarhoş bekçisi: "kimsin sen?".
kimdim ben? üstüste asıldım sigarama ve dumana boğup
küçük odayı kaybolmayı denedim: adım bartleby
uzaktan geldim, geldiğim yerin bile yabancısıyım.
sonra susmuştuk uzun uzun. belki korkmuştu halimden,
belki de geniş cümlelerle bir hikaye yaratmıştı benden.
inandım ona birden. uzağa dalan gözlerinden kuşlar,
kadınlar ve koyu bir yalnızlık geçti, sandım.
dolaştım sessiz kurduğu hikayenin olayları ve kişileri
arasında, bir öfkeyi durdurtup dinlendirdim, bir zaafı
dondurdum an boyu, kor parçalarını aldım avuçlarıma
ve dedim ki, tane tane: büyük şehirlerden geçtim ardarda,
bozkırda ve sıradağlarda savurdum takvimin yapraklarını,
düş kurdum ve düş kırdım, yitirdiğim sicil ve künye,
unuttuğum toprak ve kelimeler uyandığım an kopuyor
içimden. dönüp baktım, duymamıştı söylediklerimi bekçi,
ya dışarı çıkmış, ya da hiçbir zaman olmamıştı.
böyledir insanın fetret devirleri: ne bir şey yapabilir,
ne de yapılmayabilir. bartleby der ki: i would prefer not to.
çıkıp durmadan geceye baksam: kimseye ait değil.
biraz yatmayı denesem, atım anlar ve huysuzlaşır.
içim rahat: benim yitirdiğim şeyi kazanamaz ki başka biri.