deniz kokusu

tuzlu sularin ve masmavi derinliklerin burundan teneffus edilmesi halinde duyulacak muthi$ bir taddir deniz kokusu.yazlik alanlarinda, gecenin gec vakti kumsalda yakilmi$ bir ate$in etrafinda toplanilarak $arkilar e$liginde hep beraber istem di$i teneffus edilir bu koku ve insana inanilmaz bir huzur verir.aslinda pek cogumuz bu huzurun nerden kaynaklandigini du$unmeyiz..belki de onemsemeyiz bile.fakat gercek $udur ki o anda vucuda yayilan huzurun en buyuk etkeni deniz ve denizden yayilan o muthi$ kokudur...insana ya$ama sevincini yeniden kazandiran ve hayata yeniden umutla sarilmasini saglayan $ey i$te bu iki $eydir o dakika icin..deniz ve denizden yayilan e$siz guzellikteki ilik koku.abarttigimi du$unenler bir gun denesinler.kumsal, gece , kumsalda yakilan bir ate$ ve etrafinda dost sohbetleri ile beraber gelen huzur hissi.hicbir $ey sebepsiz degildir.huzur da oyle.i$te vucuda yayilan bu huzur hissinin o dakikadaki sebebi deniz kokusudur.denemek lazim.inanin bana asla pi$man olmayacaksiniz.

ozellikle yaz aylarinda insanin burnuna daha bir ba$ka daha bir cekici daha bir muhte$em kokar.

bülent ortaçgil’e ait, ruhu dinlendiren çok güzel bir şarkıdır.denizin kayaları yalayıp geçmesi gibi ruhu okşar geçer dinlenirken.sözleri de şöyle:

deniz kokusu getiriyorum
nem sinmiş tuzlu bedenime
sabah ayazından gözlerim kırmızı
bir şarkı tutturmuşum rastgele durduramıyorum
durduramıyorum

deniz kokusu getiriyorum
karlı dağların tepesi özgürlük
dibi deniz işte akdeniz
uçarı bir hafiflik uçuşuyor başımda
inanamıyorum inanamıyorum

yarım gün uzakta ankara
sokaklarında uslu kentliyi oynamak için
yine gazeteleri okumak yine gece bıkkınlığı
yine sabah telaşlarına alışmak için

deniz kokusu getiriyorum
güneş kavurmuş tenimi
bir sevişme sonrası gibi
neden umursamaz ve yalınım hiç bilemiyorum
hiç bilemiyorum

sevdiğim koku...

(bkz: yagmurdan sonra gelen topragin kokusu)

her daim iç dolduran, huzur veren keskin koku.

cekirdek sanat evinde kaydedilen bülent ortaçgil&fikret kızılok konserinin 2. parçasıdır bu.bu parçayı çalmadan önce ortaçgil,kızılok’la aralarındaki ilişkiyi harika bir şekilde anlatır:

-iki insan düşünün;birisi kolaylıkla şarkı yazabiliyor ve büyük bir coşkuyla onları söyleyebiliyor.ötekisi çok zor şarkı çıkarıyor ve coşkuya dönük değil şarkıları.ama bu insanlar yine de birlikte olabiliyor.

başka şey düşünün;kimisi şarkısında nokta koymayı seviyor,ötekisi ise hep noktalı virgül kalıyor şarkılarında.

yine düşünün;kimisi bir deniz insanı,ötekisi bir kara,kent çocuğu.

işin doğrusu fikret’le biz biraz böyleyiz ve sanıyorum ilk akla gelen şey nasıl bir beraberliktir ki bu diyeceksiniz.şarkımızı dinlediniz ve diyoruzki biz;şarkı anlayışlarımız o kadar ortak ki işte buyrun size birinci şarkıda bunu söyledik.bu yolculuk böyle başladı.şimdi biz size deniz kokusu getiriyorum adlı şarkımızı söyleyeceğiz..

denizden denize değişen kokudur.
sahile gittiğimde burnuma gelen kokudan yüzüm buruşmuyorsa eğer sebebi o kokunun denize ait olduğunu bilmemdir.
ayrıca, sevgilinin kokusu,anne kokusu, hatta ve hatta yeni pişmiş kurabiye kokusu ile yarışabilecek kadar sağlam bir kokudur,yoksun kalındığında özlenir.

(bkz: iyot kokusu)

(bkz: yosun kokusu)