cezmi ersöz

yazarin ya$am tarzini ele alarak eserlerine zerre ilgi gostermeyen televole zihniyetli insan guruhlarinin yazarin donunun renginide aciklasalarda "aaa yazar $u renk don giyiyomu$, iktidarsizmi$ yook yook bundan yazar olmaz anacim" tadinda kendilerini aklamaya cali$an bir takim insan modellerinin komik duruma du$mesinden ziyade ayarverdigini zannedip mureffeh yarinlarinda $en $akrak olmasini bile saglayan ender ve saglam yazardir kendisi.

(bkz: verilemeyen ayarin gotunde patlamasi)

"butun liseli kizlar mi cezmi ersoz e asik olur yoksa ben mi salaktim" soruma kitsch isimli yazarin "sen salaktin" diye cevap vermesi sonucu hayallerimi yakip evi isitmak suretiyle tekrar hatirladigim leman mizah dergisi orta sayfa duygu somurucusu.

psikopat kitaplari ile insanlari (bazen beni bile ki ben insan degilim) delirtip bunalima sokup aglatan, son kitabinin adi da olan yazarcik.

oturup kendi ozgecmi$lerini bile yazamayan ve cezmi ersoz hakkinda zerre bilgi sahibi olmayan tek bir kitabinin bile 3 sayfasini okumami$ lumpen insan guruhunun hakkinda orda burda bok atarak prim yapmaya cali$tigi yazar.

(bkz: meyve veren agac taslanir)

butun kitaplarini okudugum ve ancak okuduktan sonra hakkinda fikir beyan ettigim, ayrica okumakla kalmayip bir sure kendisini tanima sansina vakif oldugum insandir. lumpenin onde gidenidir. taksi parasini odedikten sonra ustu cikismayan takisiciye "madem bozuk paran yok ne cikiyorsun sefere" diyerek, sakiz satmaya calisan cocugu taksim parkinda azarlayip yanindan kovarak benim gozlerimle insanin yazdigi ve yasadiginin birbirinden farkli olabilecegini gordugum insandir. liseli kiz avcisidir ve bu insana bok, kar topu, iftira vs. atmak kimseye atmakla olmayacagi gibi bilgisozlukte de yazara prim yaptirmaz. yaptirsaydi o primlerle zengin olurdu insanciklar.
nitekim insani sinirlendirmemek, bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmamak gerekir.
bunla ilgili daha detayli bilgi icin;
(bkz: bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak)

bu sahis halktan biriyim imajiyla jargonunu surdurmektedir- olabilir, hepimiz halkin bir parcasi degil miyizdir- bu ayricalik midir kisi icin- yasanmis huzunleri degil, yasanma ihtimali olan huzunleri okuyorum misralarinda- gariban edebiyati yapiyor ama kendisi asla bir gariban degil gibi- ask-i tarifleri sadece belki lise duzeyi ogrencilerin etkilenecekleri turden- acemi ve cok yalin- hedef kitlesi gencler ama onlari huzunlerin icine sokup, derinlere cekmeyi ve oradan cikmamalari oneren icermeleri var- okuduklarinda; allah belami verse de bir daha gun yuzu gormesem gibi bir hisse kapilmasi saglaniyor bu kitlenin- caresizliklerin icinden sakin cikma, cikarsan beni okumazsin ben de para kazanamam amaci tasiyor yazilari.
edit: bilgic kisisi; yazar hakkinda, hic bir tv. programi seyretmemis, hic bir kitabini almamis bir kac hikaye ve siirini okumak yoluyla bu kadar yuzeysel bir yorum yapabilmistir. yazari seven, benimseyen insanlarin da affina siginarak diyor ki; yuzeysel yorum yazmak bostur, ama yuzeysel bir edebiyat takilani hakkinda daha derin yorum yazmak icin, onu daha fazla okuyup daha fazla kahir olmanin da alemi yoktur. bazen tek bir siir bile ele verebilir ip uclarini

univ. söylesilerinden sonra genellikle "sanat ichin soyunurum"u icraata dokme meraklisi intibasiyla ayrilan, yazarak para kazanan sahis.

genellikle bulundugu ortamlardan kovulmustur bu nedenle.
teoman’in edebiyat subesi demek fevkalade kullanisli ve uygun bi benzetme olacaktir..

(bkz: abaza)

bunalımın dibine vurmuş yazar kişisi

edebiyat diye laf salatası yapan ve bir çok kızın da hiç bir şey anlamadıkları için çok şey söylediğini sandığı yazar.

ergen kız edebiyatçısı.

(bkz: senin olmadigin yerde)

"bazen aşk gider ve sen yıllardır içinde yaşadığın yürekten valizler dolusu anılarla kendi yalnızlığına taşınırsın."

(bkz: bazen aşk gider)

türk gençliğinin şiir zevkini arabeske boyayan şiir yazarı. suç onda mı, okurun da mı hala anlayamadım.

basit cümleler kurup, çelişkili düşünceler sunarak hangi kafada olduğunu merak ettiğim yazar.

lakin geçenlerde elime kitabının arka kapağında ki yazı cuk diye içime oturmadı dersem yalan olur.

kimi sevsem, onun hep uzakta bir sevdiği vardı, unutamadığı ilk aşkı ya da onu terk edip giden sevgilisi... kimi derinden sevsem, o bir başkasını derinden hatırlardı. öylesine çok sevdim ki onları, başkalarına duydukları sevgiyi anlatmalarını, sessizce, içim acıyla kanayarak dinledim. beni yitirmekten hiç korkmadılar; çünkü onlara göre fazla iyiydim; bu yüzden ilk anda vazgeçilebilirdi benden.
beni terk edenlerden tek isteğim olurdu. "ne olur, bir daha beni aramayın çünkü ben kolay unutamıyorum. çünkü ben size duyduğum o akıl dışı aşk yüzünden keder bahçemi dağıtıyorum. çocukluğumun o güzel bahçesini." böyle derdim onlara ama yine de ararlardı beni... soluksuz ve umutsuz kaldıkları bir gece mutlaka akıllarına ben gelirdim... o, yedek sevgili..

derinliğine kimse sevgili olamadı// c. ersöz

(bkz: sakat süvarinin karısı)

(bkz: bazen aşk gider)

(bkz: ayazda iki yurek)

(bkz: zarfini ben acardim sana gelen mektuplarin)

(bkz: iki orman birbirini sevse ne olur)