hayatimda dinldigim en manyak muslum baba parcasi. bir sarki bu kadar damar, bu kadar vurucu, bu kadar olumcul olamaz. hele sarkinin orta yerinde babamiz o bugulu sesiyle bir siir dokturur ki kafadan kopar, olursunuz. bu sarki muslum gurses’in 1990’li yillarda cikan bir albumune ismini vermisitir.
dun gece yine sen dustun aklima
oturup agladim cocuklar gibi
sensizlik oyle zor geldi ki bana
oturup agladim cocuklar gibi
bir avuc gozyasi doldu elime
alayci sitemler geldi dilime
pismanlik duyup da kendi kendime
oturup agladim cocuklar gibi
(olumcul siir kismi)
artik gunlerim gunlerden uzun
gecelerim gecelerden yalniz
seni sevdigimden bu yana her aciyi tattim
her cileyi gordum
hayatin her cilvesine alistim
yalniz senin yokluguna alisamadim
simdi anliyorum, acidan hasretten gozyasindan baska hicbir sey vermemissin bana
yikilan hayallerime, yok olan gecmisime
kaybolan gelecegime
agladim agladim cocuklar gibi
ne yazik olanlar hep bana oldu
umidim hayalim hepsi kayboldu
sayende hayatim tarumar oldu
oturup agladim cocuklar gibi
bir avuc gozyasi doldu elime
alayci sitemler geldi dilime
pismanlik duyup da kendi kendime
oturup agladim cocuklar gibi
bir avuc gözyaşı
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?