ben küçükken çok salaktım

anasınıfında resim yaparken mutlaka güneş çizerdim.ama güneş olur da beraberinde ay ile yıldız olmaz mı? ne alakaysaa...
salaklık işte.

prezervatifi babanın ictigi agrı kesici hap zannetmek ve yıllarca babanın o hapı nasıl yutabildigini dusunerek ona hayranlık duymak.

küçükken en salak bendim heralde.koka kola şişesine koyulmuş koyu bir ayçiçek yağını kola diye şişeden kafaya dikmiştim..ayrıca sabun ısırmalar falan ohooooooo çok salaktım ben.

kre$e giderken istisnasız her gün öğretmenime" öğle uykusunda uyuma dedi annem" deyip yatakta uzun süre bekledikten sonra uykum gelir uyurdum.uyku saati bitince uyanmak istemezdim.öyle bi salaktım i$te.

okumayı okulun 2.ayında öğrenip evde hikaye kitapları bitirmeme rağmen öğretmenime okumayı bilmiyo gibi davranırdım.

atatürk büstlerinde atatürk’ün parçalarının olduğunu sanırdım.anıtkabir’e de kafasını koymu$lardır diye dü$ünürdüm..

buzdolabını üstüme dü$ürme te$ebbüsünde bulunmu$tum.

5 yaşında iken , annemin elinden masaya bırakıtığı ’’bak oğlum sana ıspanak aldım , yarın yapacağım’’ isimli torbadaki koskocaman bir buket ıspanağı odama kaçırıp gizli gizli
ve çiğ çiğ yemiştim , annem hep pişirirdi ... hiç bişi olmazdı
temel reis hiç pişirmekle uğraşmazdı...

ilk kızartma yapma deneyimim de yağı ocağa koyup tv izlemeye dalmı$tım.evdeki kötü kokuyu farkedince tencerenin alev aldığını gördüm ve su döktüm.tenceredeki küçük alev mutfak dolaplarını tutu$turunca anladım ki kızgın yağa su dökülmezmi$.

(bkz: ben çömezken çok salaktım)

babamın eve getirdiği cin şişesini alaaddin’in lambası gibi bişey sanıp,uzun süre ovalamıştım.içindeki sıvıyı sıkıştırılmış cin olduğunu düşünürdüm.
daha sonra babamların onu içtiğini görünce,aynı şekilde bende içtim. 7 yaşımda ilk alkol komama giriyordum.ne bileyim onu içince cinin güçleri bana geçiyor falan sandım. etraftaki şeyler dönmeye başlayınca beni cin çarpıyor diye ordan oraya koşturmam ve düşmemde cabasıydı.

radyonun hoparlorune iyice yaklasir konusurdum cevap alamayinca ise uflerdim, zira icinde kucuk insanlar olduguna emindim, belki uflersem rahatsiz olurlar da hic olmazsa "yapma beeee" derler benimle bir sekilde iletisim kurarlar diye heveslenmekten kendimi alamadim uzun sure. simdi daha iyiyim, radyo da dinlemiyorum zaten.

trt’nin tek buyuk kanal oldugu zamandı. trt spikeri haberleri sunuyordu. sunu$unu bırakıp izleyicilere bir bakı$ attı. gözümün içine bakıyordu, o da beni görüyordu evet, emindim bundan. televizyonun önünden gecerken hep uslu bi cocuk gibi davranmaya calı$tım. beni o amca görür de ayıplar diye.ama içeri gidince tüm çıglıklarımı kusardım anneme ama tv önünden gecerken mazlum uslu kız olurdum.
ha bir de sbah trt acılırken istiklal mar$ı cıkardı yayın ba$langıcında.ayakta durup mar$ımızı bagıra bagıra söylemeye bayılırdım.
güzeldi her $ey, bir de masumduk.

(bkz: ben salak degildim yalnızca cocuktum)

anasınıfı öğretmenim annemdi.okulun ilk gününde "annemi istiyorum" $eklinde ağlayan çocuklarla bende "annemi istiyorum"
diye ağlamı$tım.annemin yanımda olduğunu farkedince sustum tabi.

dizi ya da filmlerdeki karakterlerin de beni izledigini zannedip sacimi basimi düzeltirdim.onlar uyuyunca da tamam simdi gormuyolar diye uzanır rahat rahat tv izlemeye devam ederdim.

ablamın düğünü yakın zamanlarda olursa azrail gibi giyinmeyi ve satanist gibi davranmayı planlıyordum.

genellikle dizilerde görülen ´´uyumaya giden çocuğa masal anlatma´´olayına takılmıştım.masal anlatılırken çok sıkılsam ve acayip derecede uykum gelse bile sonuna kadar dinler sonrada sızardım.bi süre sonra farkettim ki sıkıntıdan annem bana değil ben anneme masal anlatmaya başlamışım.

bi kere dudaklarıma kıpkırmızı ruju sürüp duvarın bir kısmını kırmızı dudak $ekliyle kaplamıştım.o kırmızı $eylerin duvardan nasıl çıktığını hala anlamam.

küçüklüğümde öğretmenlerimden biri yemeğe başlamadan besmele çekmezsek yemeğimize şeytanın ortak olduğunu söylemişti.bende yiyemediğim yemeklerin bir kısmını tabağın bir kenarına ayırırdım ki onlarıda şeytan yesin.

ben küçükken çiçeklerin kimse tarafından koparılmadıkları zaman üzüldüklerini düşünürdüm.bu yüzden her çiçek koparıp eve getirdiğimde artık onlarında bir evi var diye sevinip solduklarında onları eve getirmekte geciktiğim için solduklarını düşünüp üzülürdüm.