ben küçükken çok salaktım

abim acıktın mı diye sorduğunda hayır bi dahaki tenefüs acıkacam derdim..

ben küçükken çok salaktım...çok değil daha 8 ay önce çömezken, biri bana houstondan mesaj atmıştı hoşgeldin diye.çok hoşuma gitmişti, zaten kendimi yabancı hissediyodum ortama falan."holey bana yardımcı olacak birini buldum" dedim.msn istedim tersledi beni.ben de kendi kendime "demek burda msn işine ters bakıolar" diye düşünüp 7 ay boyunca kimseden msn istememiştim.onlar gönderdiğinde bile "ulan eklemesem mi acaba" diye düşünürdüm.bu kişiden yardım isteyip terslendiğim için bir ay boyunca kimseye gbkz, abkz, bkz ne diye soramadım utancımdan.abkzı hep "aa bakınız burda neler de varmış" gibi bişi sanıyodum.dedim komiklik olsun diye koymuşlar heralde.seçmeyi bilmediğim için basıyodum basıyodum çalışmıyodu.dedim heralde eski bilgiç olunca çalışıyo bunlar.öyleydim valla da billa da.

daha yeni bilgic oldugumda, bir arkada$in bana yardim etmek icin gonderdigi dikkat etmem gerekenleri anlatan mesajda, bi$eyler bi$eyler ve cumle sonunda nokta yaziyordu. ve ben bu "cumle sonunda nokta" yi yapmamam gerekiyormu$ gibi algilayip cumle sonunda noktasiz bir ton entry girmi$tim. sonra baya inceledim sozlugu, ulan herkes koyuyor! herkes yanli$ yapicak degil ya, arkada$a durumu anlattim ve ne kadar salak oldugumu bir kez daha anladim.

ben küçükken çok salaktım büyümek güzel bir şey sanırdım.

ben küçükken çok salaktım
mahalledeki duvara çıkıp tenekeye sopayla vurup vurup şarkı söylerdim. teneke elime girdi salladım salladım çıkmadı. baş parmağımda yarık var kemik zedelenmiş. izi duruyo. şimdi piyano dersinden kalıyorum parmağım yüzünden.

ben kucukken cok salaktim
ada çayı adada yetişir sanardım.

(bkz: ben hala cok salagim) büyümeyenler için.

prince of persia oyununu her gun oynayip bitirmeme ragmen, bilmemkacinci bolumdeki yerde yatan ve yanina gelince aniden igrenc bir sesle, elinde kilicla ayaklanan iskelet ne zaman bunu yapsa, korkudan evde biri yoksa kipirdayamazdim, birileri varsa yanina ko$ardim. evet, bunu hep yapardim ben ve hep oynardim.

yan bahçedeki inşaatta ölen fareleri toplar, onları gömer ve ruhlarına fatiha okurdum. sonra da çok hayırlı bişey yapmış olmanın verdiği huzurla eve dönerdim.

buyudum hala salagım.

gece yatağıma yatarken içimden 20 ye kadar sayardım. bu süre içinde giyinip yorganın altına girmezsem içeri bir öcünün girip beni götüreceğini düşünürdüm.bu yüzden jet hızıyla pijamalarımı giyer, yorganı kafama çeker ve sessizce öcünün gitmesini beklerdim.

ben küçükken çok salaktım, eteklerimi kafama geçirip kendime uzun saç yaptığımı sanar, "anne bak saçlarıma upuzun oldu" diye ortalıkta dolanırdım.

bi kereseninde kakamı yapıp onu beyaz tişörtüme bulaştırmıştım elimle göğüs bölgesine sonrada tişörti tersten giymiştim.bu şekilde kakanın bulaştığı bölüm tişörtün markası gibi duruyodu.içeri gidip oturduğumda annem bu ters giymişsin çıkar da düzelt falan derken malum bölüm dikkatini çekmiş olacakki bir tiksintiyle naptın sen dedi ben o sıra o olayı unutarak içimden ciddi ciddi onun markası olduğunu düşünmüştüm ve o tişörtün resmi demiştim.yaa yaa.tahminen 4 yaşındaydım,hayal meyal hatırlıyorum,pek bi salakmışım,sen hem yalanı hazırla sonrada unut

$u magazalardaki acik/kapali yazili tabelalarin hastasiydim. biri bana hediye etmi$ti dunyalar benim olmu$tu. sonra cekmeceli dolabin birine koydum, cekmeceyi acip "acik" tarafini cevirirdim, sonra kapatip "kapali" tarafini. sikilana kadar yapardim bunu. sonra sikilinca gecer bi ko$eye "kapali" yazisini izlerdim.

sonra bir de, vucudumadaki benleri gosterip "bu ne" diye sorardim. insanlar "ben" derdi dogal olarak. ben de onlarinkileri gosterip "bu sen" derdim.

gerizekaliymi$im ben ama einstein da oyleymi$ kucukken belki duzelirim zamanla.

indi bindiyi ki$inin bir yerde inip, bir i$ini hallederken minibusun onu beklemesi, sonra binip tekrar para verip yola devam etmesi zannederdim. uzun bir sure de zannettim. hatta yeni ogrendim itiraf ediyorum. kucuklugumde oldugu kadar olmasa da hala salagim. gurur duymuyorum.

bursa ovasının nerde olduğunu 14 yaşına kadar bilmiyordum. meğerse üstünde yaşıyormuşuz.

sadece 7 harften oluşan bir kelime sanirdim " ayrılık".yanan sigaranin sonraki sigarama ateş,gecelerin bu kadar soğuk ve uzun,sensizliğin ölüm olacağını hiç tahmin etmemiştim.kendimi sadece küçükken salak sanmak hayatımın en büyük salaklığıymış çünkü ben seni kayıp edince anladım ne kadar büyük bir ahmak olduğumu ve çoçuk değildim artik.

elektrikler kesildiğinde yoldaki arabaların farlarının da söneceğini düşünmek salaklıksa, evet ben öyleydim...

pedi sadece bebeklerin altını bağlamak için kullanıdığını zannederdim.orkid reklamlarında çıkan kızlara "olan ne salaklar sanki kendi altlarına bağlıyorlar " derdim

ezanin yukardan geldigini sanirdim.