hüzün

ic kapanikligi, gonul uzgunlugu; insanin pesini birakmayan sey.

tadinda yasandiginda,guzel olan hissiyattir.

kimi agir abilerin hasta olduklari pozisyona da verilen genel addir. seksenli yillarda esen kucuk emrah furyasina gonul veren bu abiler, bu filmlerden aglayarak cikan hatun ki$ilere bende huzunluyum, bende yaraliyim, hayat beni cok orseledi, yipratti diyerek yazilmi$lar ve nedendir bilinmez, ba$arili da olmu$lardir. o donemleri ya$ayan bi abimin "ne ekmek yerdik o donem bea" demesi ise canli kanittir.

kisinin icinde bir yerlerin acimasina neden olan duygu..kiside kuytu koselere saklanip herkesten kacma istegi uyandirir.

grup tual’yn ayny adly ?arkysy.adamy myhlarda durur.sa?lykly bunyeyi 1-2 dk.icerisinde surundurdu?u vakidir.bu grubu sevmek icin bir sebep daha...

gece yolcularının şarkısı.sözleri şöyle;

yine gidiyorsun hiç bir şey bırakmadan
ve ben son kez bakıyorum ardından
eğer aşk buysa sevgi buysa istemiyorum
bu şehir sensiz yaşanmaz oldu dayanamıyorum

hoş geldin hüzün gülmüyor yüzün
hoş geldin hüzün gülmez bu yüzün
eğer aşk buysa sevgi buysa istemiyorum
bu şehir sensiz yaşanmaz oldu dayanamıyorum

mutlulukla üzüntü karışımı bir his.

tam bir hüznü yarım bir mutluluğa tercih ederim.

(bkz: huzunkovan kusu)

bir yüksek sadakat şarkısı..

hüzün gün batımında
hissettirir kendini
akşamüstü yükselip
alçalan ateş gibi

karşılaşan iki dost
zamanın değirmeni
bir sahil lokantası
egenin zeytinleri

uzakta.. hüzün hep yanımda..
hüzün hep yanımda..

geçmişten gelen sesler
gözümden kaçan gözler
ne kadar çok tırmansam
benden yukarda gizler

bir gelincik tarlası
güneydoğu vakası
tvde kan banyosu
neden ölür bu gençler

bilemem.. hüzün seni silemem..
hüzün seni silemem..

bu oyun nerde biter,
hangi yol dosta gider?
ben sevmeye alıştım
muhabbet bana yeter

hüzün gün batımında
bir an koluma girer
en sevdiğin kuş olur
sonra da uçar gider

tutamam.. hüzün sensiz yapamam..
hüzün sensiz yapamam..

içine sebepsiz bir hüzün çökerse bil ki o’ndandır.

gerçek acıların iz düşümüdür.

bir ceyhun yılmaz şiiri.


toprak o eski şarkıyı hatırlatıyor bana
kolumda senden çaldığım tebessüm uyutup büyütüyorum onu
bir namussuz rüzger peşimde
saçlarımı ensemde okşayıp yanağımdan öpüyor gülümsetiyor beni
en yakın deniz kenarına atıyorum kendimi her dalga halime üzgün
her dudakta bana tebessüm
böylemi bitecekti bu şiir bitanem
böylemi bitecekti bu şiir son hecesi hüzün.

hüzün ki en çok yakışandır bize...

olması gerekendir çogu zaman

derin bir nefes alırım,hüzün,içime çekerim!yavaş yavaş tüm organlarımı sarar.olmadık yerlere sapar bir işaret bırakır.kaçırılan birisinin bulunması ümidiğle izler bırakması gibidir,ilk bakışta ama bu sefer farklıdır.kaçırılan değil kaçan bırakır izleri,tekrar geriye döndüğünde karıştırmamak için yolu.yüreğimi kanatır her işarette,kanarım hüzün hüzün.yağmur, yağmur parmaklarımın ucuna birikir.dışarı akıtamam.tüm hücrelerimi saran silinmesi zor olandır.beynime sıçrar ve kimliğimi ele geçirir.bu gözlerden bakan bir başkasıdır artık.artık dokunduğum yere hüzün bulaşır.bir yağ lekesi gibi.üzerine tuz döksende fayda etmez.silsen bulaşır.sakın,deneme!hüzün ki hüzün,salkım saçak yesemin yağmurları,salkım saçak yüreğim.hüzün ki hüzün.dinlediğin her şey bu şarkının sözlerini ve melodisini hatırlatır.salkım saçak ve hüzün.hüzün,salkım,saçak şarkı olup yağar üzerime ve zor geçer geceler.karmaşıklaşır her şey.sözler karışır,adımlarına dolanır.sendelersin.evinin adresi karışır.yanlış sokaklara girersin.tuhaf bakışlar üzerinden silinmez.nefesin daralır,verdiğinden fazlasını alırsın.hüzün ki hüzün...yağmur yağar,sokak lambası kararır,hava soğur.dışında gelişen tüm şeylere bulaşırsın.kimliğinde adının yerini hüzün alır soyadın hüzün.bir vakte kadar panzehirini bulamazsan hüzün olarak kalırsın.yavaş yavaş bulanıklaşır,silinirsin.hüzün,hüzün,hüzün...

(bkz: hazan)

(bkz: hüzünlü)

(bkz: melal)

#160365

okudum ve ne du$unecegimi bir an bilemedim. aklima ilk gelen kelime oldu huzun. bir evladin ebeveyneleri ile ilgili satirlara yansiyanlar, bu du$uncelere yol acan olasi ebeveyn tavirlari, belki mutlu mesut ya$andigini du$unen siradan insan manzaralari. bilmiyoruz, tanimiyoruz en yakinimizdakileri bile. bunlara dair farkindaliklar ile doguyor huzunler. bir annenin evladini, olumunu unutabilmesi, bir evladin bunun olabilme olasiligini ciddi manada du$unmesi...