ateist

ozgur iradesi dogrultusunda kendisinin veyahut egilimli olarak okudugu kisioglunun dusuncelerini benimsemis haci adaylari.
(bkz: yasitlarin haci oldu sen hala ateistsin)

tanrıya inanmadığı için kimilerinin çok kötü olacağını düşündüğü insan. oysaki iyiliğin kötülüğün bunla alakası yoktur. inananın da inanmayanın da vardır iyisi kötüsü ama nedense ateist denince pek çok insan öcüden kaçar gibi kaçar. bunların da yobazı, dogmatik düşüneni olabiliyor tabii. veya laik olmayanları. ama zordur ateist olmak. kimi insanlar ateistlerin zorluklardan kaçmak için ateist olduklarını iddaa ediyorlar ki ateist olmanın inanmaktan daha zor olduğunu bilmiyorlar. inanan bir insan ibadetini yapar, başı sıkıştığında dua eder, bir gün cennete gideceğini düşünerek içini rahatlatır. bu iç rahatlığı karşısında yapılan ibadet azdır bile. günahkar olsa bile inanan insan eninde sonunda cennete gidecek olmasında teselli bulur. sığınacak bir tanrısı olması ona güç verir. oysa inanmayan insan toplumdan bir baskı görür ama yaşadığı varoluş sıkıntıları yanında bu da bir hiçtir. zira o bir sorunla karşılaştığında sığınacağı bir tanrı bulamaz. inanmak ister, beceremez, ağlar. ne olduğunu, neden yaşadığını, öldükten sonra ne olacağını bilemez. kafayı yer. inanmak ister ama başaramaz. dinleri ilk sorgulamaya başladığı güne lanet eder.
bir de ateistlere "allah’a inanmazsan cehenneme gidersin." derler gözlerini korkmak için. bu çok komiktir zira tanrıya inanmayan insan cehennemin varlığına hiç inanmaz ki yanacağını düşünsün.

ahlak ve dinin farklı şeyler olduğunu, dolayısıyla da herhangi bir din olmadan da ahlaklı olunabileceğinin farkında olan insan. inançsızlığı bir yaratıcıya olduğu kadar o yaratıcının adaletinedir aynı zamanda.

bir çok ateist bir çok müslümandan iyi insandır. dolayısyla bir çok müslüman bir çok ateistten kötüdür. ama kötü olmasının suçlusu müslümanlık değildir. ateiste iyilik verenin ateizm olmaması gibi. insanlık müslümanlıkla pekala olabilir.

insanlığın herhangi bir inanışa bağlanması saçma bir önermedir. şu inanışa mensup kişiler iyi insanlardır şeklinde bir önerme asla ispatlanamaz tıpkı tanrı denilen olgunun ispatlanamayacağı gibi. şu bir gerçek ki tarih boyunca insanlar her zaman ilahi bir güce inanma ve sığınma ihtiyacı hissetmişlerdir. bazen ateş bazen güneş bazen put bazen ağaç. günümüzde ise adına tanrı dedikleri bir ilahi güç. dünya üzerindeki bütün dinler insanların ihtiyaçlarından doğmuştur. sonuç olarak din denilen kavram insanın içinde ya vardır ya da yoktur ama kişinin inancı ne olursa olsun, insanlığı inancından bağımsızdır...

(bkz: ateist babadan kiz istemek)

inanmayan bir varlık yoktur!dil inkar etse akıl anlamasa dahi insan yaşayış tarzıyla bir şeylere bağlıdır.ve bunu dahi inkar eden insan türüdür ateist....

(bkz: marjinal olabilmek icin ateist olmak)

bi tane görmüştüm zamanında, çekirdek çitleyip yaprak dökümü izliyodu, pijamanın belini de göbeğe kadar çekmiş. "napıyosun marjinal sanmalısın kendini" diye uyardım kendisini, "şşt en heycanlı yeri" dedi. deli heralde...

bir tane gormu$tum zamaninda, cekirdek citleyip yaprak dokumu izliyordu, pijamasinin belini de gobegine kadar cekmi$. "napiyosun, sagda solda ba$kalarinin inanclari ile dalga gecmeli kutsal saydilari degerlere hakaretler yagdirmalisin" diye uyardim kendisini, "lan bi sigigid ba$imdan, benim atesitligim beni ilgilendirir, ateistim diye ba$kalarinin inanclarina mi saldiracagim?" dedi yuksek sesle. deli herhalde.

bir keresinde muhabbet ediyordum ateist biriyle, "tanrı yoktur, eğer olsaydı evren şöyle olurdu, yok olmazdı, tanrı olsa bile şöyledir, böyledir, yok kardeşim inanmıyorum ben" falan diyordu. ben ilk başlarda kendisini ikna etmeye çalıştım, bak dedim öyle değil şu şöyledir gibisinden, ama baktım ki bir hayli inandırmış kendisini, ben de kendi haline bıraktım ve sadece dinledim. sonra, bir gün kendisiyle bir yerde otururken, deprem oldu, hafif bir sarsıntıydı, ama hissettik hepimiz. bir de baktım yanımdaki adam besmele çekiyor. dedim yahu napıyosun sen? "korktum da birden" dedi bana. ben de "heee, tamam o zaman" dedim. bir daha da hiç o konuda tartışmadım kendisiyle tek kelime etmedim, sonra ne yaptı ne karar aldı bilemiyorum ama, sanıyorum o anı bir daha hiç unutmayacaktır.

"tanrı kavramını" eleştirebilirler. ama her defasına "inancıma saldırıyo pislik" tepkisiyle karşılaşırlar nedense.

bireylerin ozgurlukleri ba$ka bireylerin ozgurluklerine saldirana kadar devam edebilir ancak. eger birisinin ozgurlugu benim ozgurluk sinirlarimi ihlal ediyorsa orada duracak.

ateist ki$ilerin inancsizliklarina kimse mudahale etmiyor bildigim kadari ile ancak onlarin inancsizliklari benim inanclarima saldiri safhasina geldigi anda mudahale kacinilmaz olur, sonra da bu bireyler mazlumu oynarlar "kimse bizim du$uncelerimize saygi duymuyor" diye.

sen ne zaman ki benim inancima saygi duymayi ogrenirsin ve uygularsin, o gun bilki senin du$uncelerine de saygi duyulacagi gundur.

sozum atesitlerin genelini elbette kapsamiyor, ateist olup inanmadiklari ancak buyuk cogunlugun inandigi $eyleri ta$ak gecme malzemesi yapanlari kapsamaktadir sadece. sen inanma ben inanayim, sen benim inancima saygi goster ben de senin du$uncelerine. mis gibi olur hayat boyle.

inançlara saldıranını gördüm; ama daha fazla sayıda "inanca saldırmakla suçlanan"ı gördüm. sanırım tanrının, tahammlül aralığı çok geniş olmayan bi konu olmasından kaynaklı bi durum bu. ama yine de, bi örnekle açıklamayı denersek;

-tanrıya inananlar salaktır= saldırı

-tanrıya inananlar, insanın güçsüzlüğünden dolayı yüce bi varlığa sığınmak istemişlerdir= fikir.

şu günlerde feysbok sayfasının inanç hanesine bunu yazmak çok moda.
şanzalize’den giyinmek gibi. farklı bi havası var.

-yalancı götler sizi, ayağınız taşa takılsa töbe edersiniz.

+ tanrı ya inanıyor musun?
- işim olmaz.
+ siktirsin gitsin o zaman.
- tövbe de lan.

sölzüktede olduğunu düşündüğüm kişilerdir.

samimi olanları iyidir de, bi de bunu ergen zihniyetiyle kabullenenler var ki, onlar çok korkutucu.

(bkz: inançlı bir ateist)

"allah yarattı" demeden vuran canlıya ateist denir.