ağzını musluga dayayıp su içmek

daha hayvani halleri yok değildir.
(bkz: damacanaya ağzını dayayıp su içmek)

çocukluğumuzda mahalle maçlarından sonra kan ter içinde maçın yorgunluğunun ardından birde su içme sırası için koşarak gittiğimiz mahalle çeşmesindeki en büyük zevkti.

sokaktan gelen çamur pislik içindeki çocuktum daha dün..eve gelir gelmez yaptığım ilk eylemdi.hala o suyun tadını bulamam.bulaşık deterjanlı falan.

dayamaya gerek yoktur kardeşim. at mısın sen? ağzını dayayacak daha güzel şeyler var bunları keşfet bu hayatta. elini akan suyun altına getirerek avucundan gayet rahat içebilirsin suyunu ya da bardak bul ne biliyim. eşşek kadar adam olmuşsun metalle münasebet zevk alacağın şey olmasın.

bir cesit sevme bicimi.
onur akin
seviyorum seni

önce akla onur akın da gelse bir romantizm olarak aslında şu su sıkıntısı çektiğimiz günlerde çok mantıklı bardağı kirletmemek adına.

ağız musluğun o buz gibi metal tadına dayanır. musluktan akan su ziyadesiyle israf edilerek somurulur. o aradaki gurp, gurp sesleri ve gırtlağı geçip mideye inen buz gibi suyun yanan bağırda hissedilmesidir aslolan. özellikle mahalle maçları akabinde yapılan bu eylem çocukluğumun anımsanan yegane anılarındandır. belki kazandığımız mahalle maçıdır onu hatırama yerle$tiren, belki de o kurumu$ dudaklarıma değen o musluk. o kadarını bilmiyorum.

en sinir oldugum fiiliyattır.maç edilir mahalledeki çeşmeye koşulur en öndeki gider agzını dayar çeşmeye içer.ondan sonra başlar kavga gürültü.

+ lan alperrrrr bak oglum sakın agzını dayayıp içme.
- içerim lan kim ilk giderse o içer.ne yaparsa yapar.
+ bak içme sevmiyorum oglum ya yapma şunu.
- ohhhhhhhhhh! be kendime geldim.
+ ben şimdi seni kendine getirecem gel lan buraya.
- imdaaattttt!!