okuldan nefret etmek

bu sorunu yaşayan 3 grup insan vardır.
bunlardan birinci grup ilkokula yeni başlamıs olanlardır. gezip eglenmeyi seven, osuruk sesine gülen 6-7 yaşlarında ki veletler okulda ki disiplini sevmez ve bundan nefret ederler.
ikinci grupta gercekten okuldan nefret eden insanlar vardır nitekim okul, nefret edilecek kadar boktan bir yerdir. bir sırada 3 kişi oturursunuz, sınıfın mevcudu 60 kişidir, müdür kendi ideolojisinde olan ögrencileri pohpohlar digerlerini siktir eder vs.
üçüncü grupta ise kız grubunun büyük cogunlugu vardır. bunlar için kız olmak, okuldan nefret etmek için yeterli bir sebeptir. kız isen okuldan nefret edersin. bu onların önemli bir ayırt edici özelligidir.

(bkz: okuldan nefret ettirilmek)

bi de okuldan kademe kademe nefret etme olayı vardır.örneğin;müthiş bir çocukluk geçirirsiniz,küçük bir şehirde,küçük bir ilk okula gidersiniz,ee biraz da çalışkan olursanız çok sevilir ve sayılırsınız...daha sonra size acaip büyük geleb bir liseye gidersiniz.ne olduğunu anlamazsınız ilk önce.yüzlerce kişi,kızlar!herkez sizden büyük,sakallı adamlar!sonra bi kaç kıza sulanırsınız sınıftaki ve büyük abileriniz tarafından hırpalanırsınız biraz ve başlarsınız hayatın gerçeklerini anlamaya...daha sonra artık o özel insan siz değilsinizdir.sınıfın büyük kısmı çalışkandır,notlarınız düşük gelir artı müdürden falan da durup durup fırça yersiniz.
ama lise bittiğinizde herşey düzelcek zannedersiniz;yeni üniverisite,yeni umutlar falan filan!ancak gel gelelim öss’de sıçıp makine mühendisi olursanız(aslında kötü değil ama,hedef işte),sınıfınızda tek kız varsa ve lise hayatınızı özlüyorsanız(!),hocalar gıcıksa hayatın gerçeklerini iyice anlıyorsunuz ve okul nasil berbat gelir size bilirsiniz!

okuldaki kisilerin caninizi sikmasiyla ilgili bir durumdur. ozellikle de o herkesin yuzunde guller actigi, herkesin pollyannacilik oynadigi, ama sizin mutsuz, uzgun, ve bitkin oldugunuz, insanlara iyi davranmak istemediginiz ve mutsuzlugunuzu ifade etmek istediginiz gunlerde.

bölümü ve okulu sevmemekle vuku bulur.hedefler ve hayaller farklıdır.lakin elde bulunan gerçekler de farklıdır.bu acı gerçeklerin ışığında birey yavaş yavaş okuldan soğumaya başlar.bölüm tırttır,insanlar bilinçli gençlik kavramından uzaktır,okul saçma bir şehirdedir,kampüs küçüktür,öğrenci faaliyetleri zayıftır.kafa dengi birilerini bulamayıp,üzerine kötü notlar da alınca okuldan nefret etmek kaçınılmaz olacaktır.

(bkz: okulu dinamitle patlatmayı düşünmek)

her öğrencinin yaptığı eylemdir fakat ne zaman ki okul biter ahh bitmeseydi derler.

(bkz: baba beni okuldan alsana)

(bkz: okulda siz hariç herkesin öküz olması)

okulunu uzatan her bireyin yaşadığı duygudur. buhranla karışık biraz da tembellik dürtüleriyle beslenen yüksek rakımlı bir nefret söz konusudur.

kendinden 6 yas kucuklerle ayni siralari paylasan her kisinin yasadigi nevrozdur.