yusuf ziya ortac

1895’te istanbul’da doğdu. 11 mart 1967’de istanbul’da yaşamını yitirdi. "hecenin beş şairi" grubunun üyesi ve öncülerinden. istanbul vefa idadisi’ni bitirdi. 1915’te darülfünun-ı osmani’nin (istanbul üniversitesi) açtığı yeterlilik sınavını kazanarak edebiyat öğretmeni oldu. çeşitli okullarda dersler verdi. orhan seyfi orhon’la birlikte çıkardığı "akbaba" mizah dergisini ölümüne değin yayınladı. 1946-1954 arasında ordu milletvekili olarak türkiye büyük millet meclisi’nde bulundu. şiire aruzla başladı. ziya gökalp’in etkisiyle hece ölçüsünü benimsedi, bu türün başarılı örneklerini verdi. "hecenin beş şairi"nden biri olarak ünlendi. şiirleri türk yurdu, servet-i fünun ve büyük mecmua’da yayınlandı. akbaba dergisinde akıcı bir dille, rahat okunur bir tarzda yazdığı fıkralarında siyasal mizahın özgün örneklerini verdi. şiir ve gülmece yazılarının yanısıra roman, öykü ve oyunlar da yazdı.
eserleri

roman:
kürkçü dükkanı (1931)
şeker osman (1932)
göç (1943)
üç katlı ev (1953)

şiir:
akından akına (1916)
aşıklar yolu (1919)
cen ufukları (1920)
yanardağ (1928)
bir selvi gölgesi (1938)
kuş cıvıltıları (çocuk şiirleri, 1938)
bir rüzgar esti (1952)

oyun:
kördüğüm (1920)
latife (1919)
nikahta keramet (1923)

mizah:
şen kitap (1919)
beşik (1943)
ocak (1943)
sarı çizmeli mehmed ağa (1956)
gün doğmadan (1960)

gezi-ani-biyografi:
ismet inönü (1946)
göz ucuyla avrupa (1958)
portreler (1960)
bizim yokuş 1966)