yıldızlar

behçet necatigil’in bir şiiri.

seni karanlıkta yatırıyorlar
korkuyorsun geceden
bakıp bakıp pencereden
yatağına sokuluyorsun.
ben hep eski yerimdeyim biliyorsun
hava açık olduğu zamanlar
beni seyrediyor, seviniyorsun.
ah ne olurdu ben de
sana göründüğüm şekilde
odana gelseydim.
ateşböcekleri gibi
küçücük avucunda
yanıp yanıp sönseydim.
seneler geçip gider, büyürsün.
bir gün olur, hepsi biter
endişeler, o çocuk üzüntün
hepsi biter.
aydınlanır senin için geceler, güneş gibi görünürsün.
biraz sabır, küçük çocuk, biraz sabır!
ama allah’ın koyduğu yerde
yıldızlar daima yalnızdır.