sacma sapan konusma

sigara bırakma ilacıdır. aslında antideprasan bir ilaçtır fakat prospektüse bakınca insanı daha bir depresyona sokması muhtemeldir. doğum kontrol hapları gibi her günün bir ilacı var. ilk üç gün tek doz sabahları, sonra sabah akşam içiyorsunuz 14. güne kadar kendinize bir gün belirleyip sigarayı brakmanız gerekiyor.sanki bu kısmı saçma yani bırakabilcek olsak niye ilaç alalım! neyse sonra ikinci haftada sigarayı tamamen bırakmış oluyorsunuz. ilk zamanlar mide bulantısı gibi yan etkisi oluyor. bunun dışında yan etkilerini saymak isterim tabi depresyon, duygu ve davranış bozuklukları,saldırganlık, ajitasyon, uykusuzluk,iştah artması, kilo alımı ve en korkuncu olsa gerek intihara meyil ve intihar girişimi. sanki sigara içsek daha faydalı olucak gibi.

-----------------------------spoiler----------------------------:

"cehennem, hemen şu köşeciği dönünceydi oraya ufak bir yürüyüşle gitmek mümkündü bazen hepi topu bir taşın üstüne basmak bile cehenneme düşmek için kafiydi."

" ikisinden biri hayatını hatalı bir boyutta sürdürüyordur"

" gecenin bir yarısı zilin çaldığı defalarca yinelenen düş niye? niye uyanmaktan ve zilin kafamın içinde mi dışında mı çaldığını ayırt etmekten acizim? yoksa henüz gelmemiş birini mi beklemekteyim?"


-----------------------------spoiler----------------------------

ispanyol gazetesidir.

kitabı hakkında yazınca kendisi içinde yazmak lazım. hala hayatta ilk romanı ile sesamo ödülünü almış, türkçeye çevrilen bir de " sakın yatağın altına bakma" adlı bir kitabı var kendisi halen el pais gazetesinde yazılar yazmaya devam ediyor.

daha önceden yazmıştım ben bunu ama sonra bir ara bişeyler oldu boşverin nedense tüm entryleri silmiştim. kimse de yazmamış yine yeniden ben yazayım o zaman. juan jose millas ’ ın ispanyolcadan saliha güler isimli ablamızın çevirdiği kitabı. kitabı yeniden okumam lazım sanırım deli rolü üstüne yakıştırılan vitamin diye bir arkadaşı olan ve dayısı ile başı dertte bir adamın kafası karışık bir adamın gerçek yaşamıdır. evet tam olarak bu.

-----------------------------spoiler----------------------------:

"çevre koşulları elverişsiz hale geldiğinde, daha iyi günler gelene dek, kalın kabuklar yaratıp onların içinde barınan kenelerden bahsedilirdi o zamanlar.

bir gün vitamin’e "bir kene" diye açıklamaya koyuldum, "üstüne atlayacağı bir köpek altından geçsin diye bir ağacın dalında elli yıl bekleyebilir"

bu bana inanılmaz bir sabır idmanı gibi gelmişti. peki ya atlamakla bir hata yaparsa ve köpeğin üstüne konacak yerde yere düşerse? bunu kendime sormadımsa da o kene bana yıllar yılı eşlik etti"


-----------------------------spoiler---------------------------

cahit zarifoğlu şiirdir.

uzun bir geçmişimiz var
hiç yorulmadan
en azından bir kere
eğlenceli beşik

ha biz varız
ha biz maskeli balo
saygıya durup üstün bir gecede
bir sır payı katlayıp
sade bir kahveden
keyifsiz bir detayın hkmüyle
ha biz yokuz
ha biz seferde

ya bu kez ölenleri görmeliysek
ya sen kuş olup gitmeliysen bir trenle

parka dolalım
park bizi alır önce
seyrimizden bir sabah kazanır
eğri fakat daha çok eğrilmez bir şoförle
sayısız rampaya katlanır
ya güneşten daha zengin
sofraya diz çökeriz
ya sen kuş olup gitmeliysen bir trenle

oysa sergimize kuşlar gelir uzanır.

cahit zarifoğlu şiiridir. ve şöyledir;


yasin okunan tütsü tüten çarşılardan
geçerdi babam
başında yağmur halkaları

anam yeşil hırkalar görürdü düşünde
daha ilk güzelliğinde
alnını iki dağın arasına germiş
bir devin göğsüne benzer
göğsünden dualar geçermiş

çarşılar ellerinde ekmek iğneleri
cami avlularına açılan
havuz sularına kapılan çocuklar
görmeden güneşin bütün renklerini
götürmezlerdi dükkandaki babalarına
ocaktan akan kaynar yemekleri
nenelerinin koyduğu avuç taslarına

başı ve yüreği şahbaz
kaleleri ağırlayan kadınların
süslerini kemerlerini
başlarını ağırlaştıran
ağır siyah şelale saçlarını
tutunca gençleşirdi erkekler

sonra insan o ki denizde
küçük ve büyük nehirde
bedeni ıslatan afsunlu suda
önce niyet sonra yıkanırdı

zaman dert getirdi sulara
içinde eski balıkların yattığı kayalar
savaşan insanların elinde
ince yontulup taşındı balta mızrak şekline

anam kanları kuruyan
kavga ayıran bir kargı elinde
kara ocağın taşlarına
işaret koydu çocuklarını
belinde gezdiren babamın
beyaz yazılarla kazandığı adları

yüreği korkuyla kuvvetlendi babamın
unutup genç gelen günleri
zamanın sürerken çektiği günleri
çetin bilmecelerle
sürdü atını şehirlere

yün ören at güden kadınlar
ormanlara tepeden eğilen toprak evlerde
küçük pencereli karanlık dar odalarda
uzaktan uzayıp gelen kurt seslerinin
uzağa çekilip giden
ayazda donan gülmeler içinde
ormanlarda süt emziren anne
unuttu gittikçe uzayan çocuğunu

hep kaçarmış şehirlerin
demir dağlarına
uyuyunca toprak beşiğimde
sahipsiz kalan
ellerimden kayan aydınlık günlerim

bir şiirinde "ismimin başharfleri acz tutuyor" diyen şair!


(bkz: abdurrahim cahit zarifoğlu)

kalabalık kelimesi aklıma ailede tek çocuk olma durumunu getiriyor, bu durumda kalabalık kelimesini.birbiri içinde kısır döngü yaşayan iki kelimem var elimde. düşünüyorumda kalabalık olunca o tek olan çocuk mutlu olunacağını düşünüyor! haklıdırda bilemem tek çocuk olmadım! çok kalabalık bi çocuk oldum ama o zaman mutlu da olunmuyor büyüyene kadar bir sürü çocukluk yapıyılıyor büyüyüncede büyüklük yapılıyor.birden fazla yetişkinin bir arada olması mutlu edici bir sonuç doğurmuyor şimdilik en azından sanırım öyle. evet tam olarak bu!

hiçbirinizi cismen tanımıyorum, hatta yazdığım onun katlarını ancak aşacak kadar olan entryleride sildim geçmiş bi vakitte nedeni önemli değil.ama bende gelsem zirveye çok yalnızım! evet tam olarak bu!