"insanın derdi ne kadar büyük olursa gülüşü o kadar sıcak olurmuş, o dert güzelleştirirmiş onun yüreğini. öyle derler, bizim buralarda. o derdin büyüklüğü neye göre ölçülür biçilir bilmem ben. fakat birinin gülüşünün sıcaklığını hissettim mi, anlıyorum ki derdi çok. güzelleşmiş derdiyle."
"nâr-ı beyza halinde ateşin bir derecesi var ki; harareti etrafına neşretmiyor ve etrafındaki harareti kendine celbettiği için, şu tarz bürudetle, etrafındaki su gibi mayi şeyleri incimad ettirip, manen bürudetiyle ihrak eder."
cehennemdeki zemherir azabı (soğuk cehennem, şiddetli soğuk).
ayrıca; 1800 derece kadar olan hararette erimeyen cismin sıcaklık hali.
sitarın en çok bu kadına yakıştığını düşünürüm. bir insan bir ensturmanla ancak bu kadar bütünleşebilir, onu yaşayabilir. müziği sevdiği, çalarken ayrı bir dünyaya geçtiği her halinden belli olan tatlılık abidesi kadın. ayrıca ravi shankar'ın da kızıdır. son albümü traveller'da ispanyol şarkıcı buika ile de düetleri olmuştur.
mesele kızların yanında küfür edilmemesi değil, hiç küfür edilmemesi olmalıdır. erkek olmak küfür edebilme, duyabilme hakkını vermiyor. erkek olunca küfür güzel bir şey de olmuyor.
abd büyük elçiliği patlamadan önce vatandaşlarını uyarmış. bizimkilerin istihbaratı ne işe yarıyor acaba? bizim halkımızın zerre değeri yok tabi. şimdi bazıları çıkar haberimiz yoktu, üzgünüz rollerini oynarlar. şu anda yaşıyor olabilmemiz bile mucize. ne tecavüzler eksik oluyor ne patlamalar. her gün şehit haberleri geliyor. artık şaşırmıyoruz bile bu tarz haberlere. ölümlere o kadar alıştık ki...
okunacak eserler mi var da okusunlar? son dönemlerdeki hangi kitap okumaya değer? özellikle eskiden yazarların halkı küçük görmesi, batı gezgini gibi kitaplar yazmaları, zevkleri yabancı, düşünceleri yabancı kitapları kendine yakın bulmadı halkımız. oysa mevlidlerde yunus emre şiirleri okuyan, türküler dinleyen bu halk neden okumasın ki? türk halkı kitaplardan halkını beğenmeyen yazarlar yüzünden soğudu.
eğer sık sık oluyorsa yıllarca unutulamayacak ruhen çöküş dönemi. uyandığında ağlamış olduğunu görmek ve bununla tek başına baş etmeye çalışmak yıllarca unutulmaz izler açabiliyor.