babamın az önce anlattığı ve yeni öğrenerek vay anasını dediğim olay. kendi anlatımıyla yazıyorum.
bir arabam vardı, onu satmıştım, bir kısmını hanımıma verdim yatak odasını döşemesi için. bir kısmıyla da ganyan bayine gittim, urfa yarışları 30 kuruş olduğu için hesaplaması zordu. altılıyı kuponuma yazdım ve ganyancıya verdim. ganyancı "bir kupona 62 lira fazla değil mi abi" dedi bana.
ulan amına koduğum birbirimizin ismini bile bilmiyoruz nerden geldi de tavsiye veriyorsun değil mi ? elma satan biri bu elma çürük bundan alma der mi birisi poşete doldururken ? neyse , bende mal gibi adamın düşüncesine katılıp birinci ayaktan 3 at çıkarıp yatırmasını söyledim böylece kupon 30 liralık oldu.
birinci ayak çıkardığımız atlardan biri gelmez mi ? ganyancı bana baktı ben ona baktım, birbirimize bakıştık durduk. diğer ayaklarda yatacağımızı umarak beklemeye başladık. bu arada sinirden beşli ganyan bile oynamadım,ki 4 lira tutuyordu sadece.
kazanma şansım olmamasına rağmen son ayağa kadar inat ettim bayiden ayrılmadım. son ayakta 18 at koşuyordu ve ben 2 at yazmıştım, biri süpriz diğeri ise favori. 2 at'tan süpriz olan at geldi ve yarışı kazandı... hem ben hem ganyancı kıpkırmızıydık.
ganyacının yanına gidip "sen benim ismimi biliyor musun ? beni tanıyor musun ?" dedim.o da "tanımıyorum, isminizi bilmiyorum" dedi. "canım senin ismin ne ?" dedim. adının zeki olduğunu söyledi. "zeki canım hiç üzülme, bugün ki iblisim'de senmişsin" dedim. o da yüzü kıpkırmızı şekilde "bir daha namusum şerefim üstüne kimsenin kuponuna karışmam abi,tövbe" dedi. "iyi akşamlar, hiç üzülme" diyerek bayi'yi terkettim.
o 62 liralık kuponu yatırsaydım 175 bin lira kazanacaktım, hemde 2009'un parasıyla... eğer ilk ayaktan sonra aynı kuponu 5 ayak için oynasaydım da 75 bin lira civarı bir para kazanacaktım.