confessions

insan

- Yazar -

  1. toplam entry 2
  2. takipçi 1
  3. puan 3232

geride bırakılanlar

insan
kimi zaman söylenmemiş bir söz, kimi zaman gidilmemiş bir yer, bazen de yaşanmamış bir hayat. benim geride bıraktıklarım ise bir varoluş çabası, yaşanmamışlıklar, tutulmayan bir el, dokunulmamış bir kalp ve bu yazdıklarım.
bunları inci sözlüğe de yazdım buraya da aynen kopyalıyorum.

Biliyorum asla benden hoşlanmayacak. Benimkisi sadece avuntu.

Bugüne kadar kimse sevmedi beni. Neden o sevsin ki. Daha bir kızla nasıl konuşacağımı bile bilmiyorum.

Kendime acımak istemiyorum ama durum bu. Ben umutsuz vakayım. Kimse beni sevmez. Nedenini bilmiyorum kötü bir insan mıyım?? Ama hayır kötü insanları bile seven birileri yok mu.

Psikolojik problemlerim mi var bilmiyorum. Neyim var benim, neden kimse beni sevmiyor. Tamam kabul ediyorum yakışıklı değilim. Hatta yakınından bile geçmem ama herkesi seven birileri oluyor.

Neden beni de biri sevmesin. Bilsem hiç kimse beni sevmeyecek, tam emin olabilsem bundan belki de kendi kendime mutlu olmayı başarabilirim. Ama işte içimde derinlerde bir yerlerde minicik bir umut zerresi 'belki' diyor. Ama ne kadar bu belkiyle yaşayabilirim.

27 yaşındayım ve kısa süre sonra 28 olacağım. Geç kalmış olmaktan korkuyorum. Elime hiç fırsat geçmedi birini deli gibi sevmek için.

Beni tanısalar severler beni belki ama hiç tanımak istemiyorlar ki. Hiç istemediler. Bu kadar kötü olamam. Sevilmeyi hak etmeyen biri olamam.

Ağlamak istiyorum ama durduruyorum kendimi her zaman. Gözyaşlarım durmaz diye korkuyorum. Yalnızlık o kadar kötü ki.

Bunları anlatacağım bir arkadaşım bile yok. Utanıyorum bunları birine anlatmaktan. Bana acımalarını ya da teselli etmelerini istemiyorum. istediğim elimi tutacak birisi. 'Bak yalnız değilsin, ben varım' diyecek birisi.

Elimi tutan hiç olmadı ya da gözlerime bakan. Belki gözlerime baksalar görecekler gerçek beni. O zaman tanımak isterler belki beni.

Yıllar sonrasını hayal ederdim çoğu zaman. Hep yanımda birisi olurdu. Bu hayal hep mi hayal olarak kalacak. Dışarı çıkıp nefesim yettiğince bağırmak istiyorum ' ben burdayım, ben varım neden herkes beni görmezden geliyor' diye.

Ama işte öyle olmuyor değil mi. Deli mi derler arkamdan. Desinler önemli değil ama birisi duysun yeter.

Parmaklarım dondu bunları yazarken. Hava çok soğuk. Sonra devam ederim içimi dökmeye. Gel yalnızlık sinemaya gidelim yeni bir film gelmiş.

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol