guz

kazandığımı öğrendiğimde - ne nasıl yani ben o kadar az puan almam die yazmıştım eyvah dediğimi hatırladığım biricik okulum.şimdi baktığımda ise iyiki o kadar az puan almışımda böle bi okulda (bu cumlede bölümümünde büyük etkisi var)okumuşum ben varya ben başka bi yerde okuyamazdım dediğim. küçük te olsa, parça parça bisürü kampüsü de olsa (ki bence içlerinde en sıcağı en güzeli bademliktir)bitanecik okulumdur hayatımın en güzel günlerinin yanında en sıkıntılılarınıda geçirdiğim yerdir.severim

aşık olmaktan değil aslında aşkın sonunda kalınacak durumdan korkmaktır cümlenin aslı. söylenmesi uzun olduğu için zaman içinde kısaltmaya uğramış bu hallere düşmüştür. tahminimce çocuklarımız bu kelimeyi aşk=korku olarak kulanacaklardır...

dört buçuk sene uğraşı uğraşıp didinip mimar olcam diye yırtındıktan sonra; ülkemiz mimarlarının kabus sorusu olan -iç mi dışmı sorularına insanların algılayabileceği türlü cevaplar ararken kendilerinden nefret ettiğim iç mimarların yaptığı bişiy...ve hatta yorumun üzerine nasıl gider bilmiyorum ama son iki senedir benimde bizzat yaptığım şey:)

başlığa ilk bakışta akla sadece bayanların bulunduğu mekanlar gelebilir ama azıcık derinlere inersek bayanlar nerdeyse erkekler ordadır. bayanların akıllarında. şimdi napıyor beni seviyormu gıtgıtgıt bisürü düşünce ve üstelik ortamda sırf bayanlar varsa orayı istila eden erkek bir o kadar fazladır. dedikodulara malzeme olarak bak benimki sölede bölylede diye övülerek kendiliğinden gelirler ortama. neyse lafı kısa kesmek gerekirse hiç erkek olmayan mekanlar hiç insan olmayan mekanlardır diye kestirip atarım...