oyunculuk, tip vs hepsi on numara ok . ama muhteşem kilo veren oyuncudur kendisi. Helal!
Sallanmaya müsait olmayan bir bedenimi anladığım doğa olayı. Aydın'daki arkadaşlarım beni duydun mu diye ararken, ben İzmir'in göbeğinde kahvemi yudumluyordum.
Aman büyüklerinden sakınsın bizi! Çok korkunç
Aman büyüklerinden sakınsın bizi! Çok korkunç
65 yaş üstü bir emeklinin torununun atm den maaşını çekmesinden 2 saat sonra; emeklinin telefonuna +65 yaş sokağa çıkma ihlali yüzünden üc bin küsür liralık para cezasının gelmesi...
çocukluğumun söylemeyi beceremediğim isimlerinden biridir. babamın yanında çalışan bir adam vardı. adamın adı Hıdır'dı. ama öyle bir adam ki bildiğin pamuk.. adama yedi yaşına kadar kıtır demişim. sonra pıtıra evrildi. bir yıl önce vs rastlaştık, tam yine kıtır diyordum ki toparladım. canım benim, farketti tabi gözleri doldu. ben halen kıtır diyecek kadar gerizekalı olduğumdan korktuğu için ağladığını sandım. ama meğerse o günleri çok özlemiş. babamı,dedemi ne kadar çekip giden varsa hepsini çok özlemiş. 10 dakikaya yakın özlemlerini ve anılarını dinledim. Sonra tutamadım kendimi sarıldım. Doya doya Pıtır Hıdır Amcam Benim dedim.
sonra güldü, neyse ki yeniden güldürebilmiştim. Öyle işte.
sonra güldü, neyse ki yeniden güldürebilmiştim. Öyle işte.
ege sofrasında içilen rakının olmazsa olmazı. apop si gine dinleyin dinletin bu adamdan.
yeni eklenen vergilerle muhtemelen araba parasına eş değer olacağına inanıyorum. çıktıktan sonra zengin koca adaylarına playstation 5 in var mı diye soracağım. napim geleceğimi garanti altına almam lazım a dostlar!
inanılmaz gereksiz kin beslediğim zat. lakin hiç bir sebebi de yok!
ama o bebeğini kaybedişi içimi yaktı, ben bile sevdim adamı. vay anasını.
ama o bebeğini kaybedişi içimi yaktı, ben bile sevdim adamı. vay anasını.
pandemi sürecinde en başarısız olan platform. düdükler bir yeni film eklemediler.
ufak ufak normalleşmeyle hareketlendiler ama benden sıfır puan aldılar. kumandanız kaba etlerinize girsin emi!
ufak ufak normalleşmeyle hareketlendiler ama benden sıfır puan aldılar. kumandanız kaba etlerinize girsin emi!
(bkz: sütyen)
aldığım bir dedikoduya göre youtube Türkiye bilmem nesinin sevgilisiymiş. Youtube da sayfa logosundan çok bu minik kadını görmemizin sebebi de buymuş. eğer bu gerçekse, doğru adamı bulan nadir insanlardan biri. başarısından dolayı kendisini tebrik ederim.
tilkinin dönüp dolaşacağı başlık. buradan ne zamanlar ayrılsam, mutlaka basıma bir olay gelir. hayır,hayır olay değil; olaylar silsilesi!
2009 civarı rastgele bir bara girip, asla orada dinleyeceğimizi tahmin edemeyeceğimiz müzisyenlerle karşılaştık. değmeyin keyfimize! bir gitarist vardı ki adam adeta Ritchie Blackmore... agzımın suyu yerinde durur mu, sası halde dinliyordum vs.
velhasıl kelam program bitti, ben gittim. ama hep o adamı aradım. bir daha ne gören var ne bilen. ismi Murat idi tek bildiğim o. facebook o zamanlar kayıp bulma masası gibi tabi. elinde gitar olan ne kadar Murat varsa hepsiyle arkadaş olmuştum. arkadaş listem alabildiğine Murat'tı ama o halen bulunamayanlar listesindeydi. yıllar gecti, sene geldi 2014 e. e tabi o sırada kimler geldi, ama hep bir ukde vardır ya o geçmedi. bir gece hafif çakır keyif hallerde murat arama sevdama tutuldum... veee buldum. Normalde facebook kullanmıyormuş o sırada arkadası onun için yeni açmış. hemen telefon numaramı aldı. 3 saniyede onun olduğunu teyit ettikten sonra 45 dk telefonda konuştuk. tabi ben uçuyorum. azmin sonu ..
ertesi gün beni aradı yine evlenmeyi düşünüyor musun diye? ben de salakça daha küçüğüm ben muamelesi yaptım. ( nasıl paniklediysem)
her neyse günler geçti o turneden döndü, buluştuk. o gün annesi ile bile tanıştım. sonra ayrıldık onun yine konseri vardı, takside beni aradı. ben sana aşık oldum... lütfen kabul et benimle olmayı dedi. adeta şoka girmiştim. ama acayip bir korku almıştı içimi. şaşkındım moruk düşünsene, hayran olduğun ve yıllarca aradığın adamdı bunları söyleyen. Bir müddet uzak durdum, ama görüşmeye devam ettik. yıllık iznimi alıp tatile gideceğim zaman, onların konseri vardı. 5 temmuz jolly joker hiç unutmam. mini valizimle konsere gidip, oradan sabaha karsı yola çıkacaktım. Konser bitti, son bir şeyler içmek için başka mekana gidildi. veda zamanı geldi, ama hiç vedalaşamadık. O gün valizimle Murat'ın evine gittik ve 4 yıl boyunca hep o evde beraber yaşadık. dost olduk, aile olduk, ama en sonunda bir şeyleri olduramadık ve ayrıldık. ne yazık ki sağlık sorunları olmuş zamanla... ve bir gün arkadaşım aradı. Kız nedense telefonda konuşamıyordu. ona birşey oldu sandım. Ama meğerse Murat'ın ölüm haberi için bas sağlığı dilemeye aramış. ne kadar olduğunu bilmiyorum ama uzun bir süre orada kaldığımı biliyorum. Murat ölmüştü, benim saçlarına, ellerine, gülüşüne, sanatına hayran olduğum adam artık yoktu. bir ara yer sarsıldı sanki, sonra kendime geldim bir şekilde... çünkü içeride yatan hasta ve anne ve babama bakmak zorundaydım. Cenazesi memleketinde yapıldıgı için gidemedim. dogrusu, annemi bırakamazdım. Murat'ı 39. yasında toprağa karıştırırken, ölümünün 2. ayında annemi kaybettim. bu acının ise hiç tarifi yok... sağ yanım yokmuş gibi geziniyordum boş gözlerle. annem de vefat ettikten 39 gün sonra dışarıdaydım... yürüyordum ve kendi kendime karar vermiştim. evet murat gitti ,annem gitti, ama babam halen benimle! ona sarılmalıyım... cok güzel olacak dedim. eve dondum. babamın bakıcısı dısarıya birşey almak için cıktı. ben de yanına girdim babamın. ona seslendim duymadı, uyuyordu. ama rengi bir garipti. tekrar seslendim, cevap yok. meğerse ben babamla plan yaparken o da uçmaya hazırlanıyormuş.... ve babam da gitti.
4 ay içinde en sevdiklerimi kaybettim.
bundan sonra çok mu tamım? hayır hep bir eksik var...
devam eder miyim bilmiyorum ama burada kessem iyi olacak. öptüm.
2009 civarı rastgele bir bara girip, asla orada dinleyeceğimizi tahmin edemeyeceğimiz müzisyenlerle karşılaştık. değmeyin keyfimize! bir gitarist vardı ki adam adeta Ritchie Blackmore... agzımın suyu yerinde durur mu, sası halde dinliyordum vs.
velhasıl kelam program bitti, ben gittim. ama hep o adamı aradım. bir daha ne gören var ne bilen. ismi Murat idi tek bildiğim o. facebook o zamanlar kayıp bulma masası gibi tabi. elinde gitar olan ne kadar Murat varsa hepsiyle arkadaş olmuştum. arkadaş listem alabildiğine Murat'tı ama o halen bulunamayanlar listesindeydi. yıllar gecti, sene geldi 2014 e. e tabi o sırada kimler geldi, ama hep bir ukde vardır ya o geçmedi. bir gece hafif çakır keyif hallerde murat arama sevdama tutuldum... veee buldum. Normalde facebook kullanmıyormuş o sırada arkadası onun için yeni açmış. hemen telefon numaramı aldı. 3 saniyede onun olduğunu teyit ettikten sonra 45 dk telefonda konuştuk. tabi ben uçuyorum. azmin sonu ..
ertesi gün beni aradı yine evlenmeyi düşünüyor musun diye? ben de salakça daha küçüğüm ben muamelesi yaptım. ( nasıl paniklediysem)
her neyse günler geçti o turneden döndü, buluştuk. o gün annesi ile bile tanıştım. sonra ayrıldık onun yine konseri vardı, takside beni aradı. ben sana aşık oldum... lütfen kabul et benimle olmayı dedi. adeta şoka girmiştim. ama acayip bir korku almıştı içimi. şaşkındım moruk düşünsene, hayran olduğun ve yıllarca aradığın adamdı bunları söyleyen. Bir müddet uzak durdum, ama görüşmeye devam ettik. yıllık iznimi alıp tatile gideceğim zaman, onların konseri vardı. 5 temmuz jolly joker hiç unutmam. mini valizimle konsere gidip, oradan sabaha karsı yola çıkacaktım. Konser bitti, son bir şeyler içmek için başka mekana gidildi. veda zamanı geldi, ama hiç vedalaşamadık. O gün valizimle Murat'ın evine gittik ve 4 yıl boyunca hep o evde beraber yaşadık. dost olduk, aile olduk, ama en sonunda bir şeyleri olduramadık ve ayrıldık. ne yazık ki sağlık sorunları olmuş zamanla... ve bir gün arkadaşım aradı. Kız nedense telefonda konuşamıyordu. ona birşey oldu sandım. Ama meğerse Murat'ın ölüm haberi için bas sağlığı dilemeye aramış. ne kadar olduğunu bilmiyorum ama uzun bir süre orada kaldığımı biliyorum. Murat ölmüştü, benim saçlarına, ellerine, gülüşüne, sanatına hayran olduğum adam artık yoktu. bir ara yer sarsıldı sanki, sonra kendime geldim bir şekilde... çünkü içeride yatan hasta ve anne ve babama bakmak zorundaydım. Cenazesi memleketinde yapıldıgı için gidemedim. dogrusu, annemi bırakamazdım. Murat'ı 39. yasında toprağa karıştırırken, ölümünün 2. ayında annemi kaybettim. bu acının ise hiç tarifi yok... sağ yanım yokmuş gibi geziniyordum boş gözlerle. annem de vefat ettikten 39 gün sonra dışarıdaydım... yürüyordum ve kendi kendime karar vermiştim. evet murat gitti ,annem gitti, ama babam halen benimle! ona sarılmalıyım... cok güzel olacak dedim. eve dondum. babamın bakıcısı dısarıya birşey almak için cıktı. ben de yanına girdim babamın. ona seslendim duymadı, uyuyordu. ama rengi bir garipti. tekrar seslendim, cevap yok. meğerse ben babamla plan yaparken o da uçmaya hazırlanıyormuş.... ve babam da gitti.
4 ay içinde en sevdiklerimi kaybettim.
bundan sonra çok mu tamım? hayır hep bir eksik var...
devam eder miyim bilmiyorum ama burada kessem iyi olacak. öptüm.
yasayan bir efsanenin yine ölümüne şahit olduk. kendisi bugün vefat etmiştir. huzurla uyusun.
boka batmış site.
arkadas düğünlerinin kurtarıcısıydı bir zamanlar. şimdi bu da alınmaz.
ayol yine mi fakirliğimi belli ettim?
ayol yine mi fakirliğimi belli ettim?
pandemi sürecindeki en çok içe sinen dayanısma hali.
Bu baslik altinda ilk entryimde haksizlik ettiğimi dusundugum grup..
Muzisyen kimliklerinden ote mukemmel insanlarin bir araya geldigi grup da diyebilirim.
Canlarim ya! Ben eller yalan dinleyeyim en iyisi..
Muzisyen kimliklerinden ote mukemmel insanlarin bir araya geldigi grup da diyebilirim.
Canlarim ya! Ben eller yalan dinleyeyim en iyisi..
Yillarin eskimeyen grubu! (bkz: shaft)in kapanmasiyla Osmancik sk maceralari bitti saniyorduk ama efsane devam edecekmis! en son beirutta dinledim ama imanim gevredi ordan donerken. Iki kere sizip, bir daha daha sarhos oldum donerken.. yakinda dinlemek lazim ki 7 ekim cumartesi zaten beyoglu'nda calacaklar..." yanima gel" diyerekten inlemey devam...
Trajikomik bir durumdur. Iki tarafinda bu isi yaparken hic tatmin oldugunu gormedim simdiye dek.. Biz "biz" olduuk diye cirpinan eller, bir anda "benim hayatim" diyerek sadece kendi alnina dokunur. Ilk basta tabi herkes kendini hafiflemis hisseder, kanat cirpar...
Ama kimse aliskanligindan vazgecemez.. ilk duygusal boslukta ozlemeler, ilk alkolde aramalar, arkadas toplantilarina siginmalar vs vs
Ulan unutmak icin verdigimiz mucadeleyi iliski de versek ne olur sanki? Hi?
Ama kimse aliskanligindan vazgecemez.. ilk duygusal boslukta ozlemeler, ilk alkolde aramalar, arkadas toplantilarina siginmalar vs vs
Ulan unutmak icin verdigimiz mucadeleyi iliski de versek ne olur sanki? Hi?
(bkz: nefesalmaktanbikmak)
En ozlenen yazar. Gel de ses ver.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?