cagatay

akşamları üçüncü dünya savaşının bizim evde çıkmasına neden olan cihaz. evde herşeyden adam başına iki tane düşerken, kumandadan 5 adama bir tane düşünce ister istemez bir anda kan gövdeyi götürebiliyor. istemezdik böyle olmasını ben ve arkadaşlarım ama şartlar bizi bu duruma getirdi.

’’ne oldu tosunum beyenemedin mi?’’ nidaları ile ortama dalış yapan, ve daldığına dalacağına ortamdakileri pişman eden, bıktıran, üzen suser.

gereksiz bir korku. banyodayken korkulması gereken, sabunun üstüne basmaktır ki, allah düşmanımın bile başına vermesin. insan vücuduna verilebilecek bütün zararlar kaşla göz arası hepsi bir arada verilebilir.

fazla sulamamak lazım diye düşündüren önerme. zira fazlası da çürütür. kadına ölçüsünden fazla yaklaşmayacak, yüz vermeyeceksin. ya bu önermedeki olduğu gibi çürür, yada kafana eder. ölçüsünde iyidir.

zamanla acısı hafifler sanılıyor ama, bu tür felaketlerin geride bıraktıkları o günün acısını bir daha yüreklerinden söküp atamıyorlar.

allah hayatını kaybedenlere rahmet eylesin ve geride kalanların sabrını artırsın.

katılıp katılmama konusunda tereddütler içerisinde kaldığım zirve.

zira ben kimseyi tanımıyorum, dolayısı ilde kimse beni tanımıyor. tanıdığım moruklara tahammül edemezken, tanımadığım moruklara nasıl katlanacağım?

yok paşam istemez. ben dizlerime battaniyemi örter, açık çayımı alırım, camın kenarına oturur kitabımı okurum. ara arada sokaktan geçenlere bakar, ’’hey gibi gençlik diye eski günleri hatırlarım’’

+tüm aile beşiktaşlı, senden galatasaraylısın?

çakan ağzının üstüne silleyi olmayacak. ’’ulan ben ailenin aykırı çocuğum, sizin ak dediğinize ben kara derim’’ diyeceksin anladığı kadarı ile ortalığı bir birine katacak.

-galatasaray’ın renklerini seviyorum...