blackwhite

-bir kere o elini indir
-boyle mi?
-evet. simdi diger elini yavasca gotune sok.
-kendi gotume mi?
-evet evet sok.
-siktir be
-bak sokmassan kavga cikar.
-tamam lan yeter ki, kavga cimasin. bir az aciyor ama...

-buyurun ben memduh
-ben memduh beyle gorusecektim
-buyurun benim
-hayir sizle degil memduh beyle gorusecektim
-memduh benim iste
-hangi memduh
-siz hangi memduhu ariyorsunuz?
-memduh isirganla gorusmek istiyorum
-hayir ben memduh osurgan.
-aa pardon iyi gunler.

an itibari ile dustugum durumdur. sebeb (bkz: cmylmz)

-ya abi zaten o kızda bir az şeydi ya..boş ver
-neydi?
-kusura bakma ama bir az şeydi be abi. yani..
-neydi ya söylesene.
-ne biliim lan seni teselli için bi şey bulmaya çalışıyorum olmuyor. aklıma bir şey gelmiyor. boş ver işte...

türkiyenin başarılı olamayacağını düşündüğüm turnuva.

dün akşam kanald ana haberde kısa bir röpörtajını izlediğim türkçesi kötü olan
kalp cerrahı.

yaşamaya dair

yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi meselâ,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani, bütün işin gücün yaşamak olacak.

yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani, o derecede, öylesine ki,
meselâ, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut, kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel, en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde.

yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, meselâ, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak, yani ağır bastığından.
diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,
yani, beyaz masadan
bir daha kalkmamak ihtimali de var.
duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini
biz yine de güleceğiz anlatılan bektaşi fıkrasına,
hava yağmurlu mu, diye bakacağız pencereden,
yahut da yine sabırsızlıkla bekleyeceğiz
en son ajans haberlerini.

diyelim ki, dövüşülmeye değer bir şeyler için,
diyelim ki, cephedeyiz.
daha orda ilk hücumda, daha o gün
yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün.
tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu,
fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz
belki yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.

diyelim ki, hapisteyiz,
yaşımız da elliye yakın,
daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının.
yine de dışarıyla beraber yaşayacağız,
insanları, hayvanları, kavgası ve rüzgârıyla
yani, duvarın arkasındaki dışarıyla.

yani, nasıl ve nerde olursak olalım
hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak...
bu dünya soğuyacak,
yıldızların arasında bir yıldız,
hem de en ufacıklarından,
mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,
yani, bu koskocaman dünyamız.

bu dünya soğuyacak günün birinde,
hattâ bir buz yığını
yahut ölü bir bulut gibi de değil,
boş bir ceviz gibi yuvarlanacak
zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.

şimdiden çekilecek acısı bunun,
duyulacak mahzunluğu şimdiden.
böylesine sevilecek bu dünya
"yaşadım" diyebilmen için...

şubat 1948

çok sevdiğim bir şiiri

denizin üstünde ala bulut
yüzünde gümüş gemi
içinde sarı balık
dibinde mavi yosun
kıyıda bir adam
durmuş düşünür.

bulut mu olsam,
gemi mi yoksa?
balık mı olsam,
yosun mu yoksa?..
ne o, ne o, ne o.
deniz olunmalı, oğlum,
bulutuyla, gemisiyle, balığıyla, yosunuyla.

göründüyü kadarıyla son dönemde abd-nin uşağı olmuş, muhalefeti sürekli abd tarafından kışkırtırılan ülke.

başkenti tiflis dağların, yeşilliklerin arasında olan ülke. gidib de gezmeyi çok isterim.

ben kucukken salakmiydim? diye sordugunda annen evet diyorsa uzulme.yani bu simdi salak deyilsin demek.hayir diyorsa uzul,cunki bu sen aslinda simdi daha salaksin demek.