yanlış bir öyküdeyim beni yeniden yaz

dus sokagı sakınlerının en sevdıgım sarkısının en sevdıgım bolumu.zaman zaman aklımdan gecırırım ama hıc bı zaman yuksek sesle soylemeye cesaret edemem..

kirmizi baslikli kiza tecavuz eden cuce tarafindan soylenecek laf obegi, sonucta bu isin sonunda yakalanmak da var ve acele etmek gerekir.

her dinlediğimde her farklı ruh halimde farklı bir etki yaratan müthiş şarkının can alıcı repliğidir.

"şimdi öyle uzak ki geldiğim yollar
yanlış bir öyküdeyim beni yeniden yaz
bir çocuktum sevmiştim avuçlarımda aynalar
gayret et güzelim, elini uzat"

(bkz: rewritable)

hele ki şarkıda bu söz öyle bir halde geçer gider ki, sizi yanlış bir öyküye sokar da geri çıkarır bile bir kaç saniyede, o bir kaç saniye çok uzun sürsün istersiniz, bitmesin. aslında hep yanlış öykü değil midir zaten bizim öykümüz de . hep deriz ya, yeniden..yeniden başlamak..yeniden yazmak..ilk baştaki gibi, eskisi gibi. ama biliriz ki artık öyle değiliz biz, kirlendik hepimiz, yeniden yazarken kirlendi kağıdımız. masum değiliz..

"yanlı$ bir oykudeyim beni yeniden yaz"

"oysa bilmedigin bir $ey vardi sevgilim ben sende butun a$klarimi temize cektim.."

ukdeci "allahim, allahim" diye bir yakarisla ukdesini vermis. dus sokagi sakinlerini pek bir dinlemis belli ki. her sarkinin da can alici bir sozu var. gayret et guzelim parcasinin en guzel sozu de suphesiz ki bu sozdur. oykunun kahramaninin yakarisidir bu sozler... kahraman bulundugu durumu ve olaylarin sonucunu begenmemistir. oyku mutlu sonla, askla bitmemistir de olumle, ayrilikla bitmistir ve bundan derin uzuntu duyan kahraman yazarina yalvarir hale gelmistir beni yeniden yaz ve yarat diyerek...
sensizligin, ayriligin oldugu bir oykude hangi kahraman olmak ister ki ya da bu oyku kime dogru gelebilir ki?..