uzun sureli gürültülere kulağın alışmasi

$oyle bir $eydir;

gece saat 02:30, yakinlarinizda bir yerde bir arabanin alarmi allahina kadar bagirir ve surekli bagirir, susmaz, bagirir, oter, kulaklari tirmalar, devam eder. saat 03:30 olmu$tur, tv izliyorsunuzdur, dizi izliyorsunuzdur, kitap okuyorsunuzdur ya da uyuyorsunuzdur bilemedim $imdi. neden sonra kulaginizi $oyle etrafa dogru yoneltirsiniz ve o allahin belasi araba alarminin halen caldigini duyarsiniz, oysa uzun zamandir araba alarmi calmaya devam etmekte fakat siz farkina varmamaktasiniz bu durumu. i$te rabbimin bir nimeti olarak kulak bu lanet gurultu kirliligine belli bir sure sonra ali$maktadir ve kulak ali$tiktan sonra o araba oturma odanizda bile otturse alarmini sizi hic germemektedir.

allah’in hikmeti i$te, sual olunmaz. cok dindar oldum bu entry de ben.

o alıştığınız uzun süreli gürültü kesildikten sonra kulaktaki çınlamayla birlikte bir boşluk de hissi oluşur.

babamdan biliyorum ; özellikle baraj inşaatlarında arazide çalışan işçilerin veya araziye sürekli gidip gelen ( kontrol ve direktif amaçlı ) çalışanların, arazide çalışan ve çalışırken de ses çıkaran o kocaman araçların ( kamyonlar, dozerler, greyderler vs. ) sesine alışması...

kafa bipilmesi diyoruz biz buna.

o ses bittiginde ise "hani lan ses nereye gitti" moduna girersiniz. o sesle o kadar bütünle$mi$sinizdir ki, o olmayınca mutlak bir sessizlik olu$masıyla "ooohh be" rahatlamasını ya$arsınız.

herkesin nefret ettiği sesleri çok sevmek/alışmak bazen zor olabiliyor.

sürekli aynı ritimde devam eden sesleri nerdeyse haz duyma derecesinde seviyorum.

(bkz: saat sesi)
(bkz: su damlası)

asla uyuyamam ve ertesi günüm bok gibi geçer