türkiye'de ciddi eğitim sorunun var olması

eğitim sisteminin baş aktörlerinden bizlere kadar olan köklü sorundur.
bilimsellikten uzak, ahlaki ve dini önyargılarla oluşturulmuş ıslak zeminli sistem, ne öğrenciye ne de eğitimciye bir şey katmaktadır. başka ülkeler de ki subjektif olarak doğru sanılan eğitim sistemlerinin tartışılmadan türkiye'de uygulanma çabası, işin farklı bir boyutudur. çözülmesi oldukça zor bir sorundur. ve bu sorun toplumun psikolojisinden siyasetine kadar bir çok konuya etkendir.

turk egitim sisteminin bireyselligi, ozgurlugu artirmak yerine devlete is cikarmayacak, biat edecek bireyler yetistirmesyle alakalidir. son zamanlarda ezberin iyiden iyiye tek bilgi aktarimi yolu olmasi ve ogrencilerin hep bir sonraki sinavi dusunuyor olmasi gibi bence sacma, devletce ise cok super olan olaylar bu durumu kotuye goturmektedir. iyi hos cogu ogretmen -benim lisedeki ogretmenlerim haric, hepsi de harika insanlardi- bu ezber zirvasini kiracak donanima sahip degil, cunku onlar da oyle gormusler. baska sistemleri vs. arastiramiyorlar cunku gecim sikintisindan baslarini kaldiramiyorlar -bilmem bir yerden tanidik geldi mi?- boylelikle temeli ezberden almis, kendisi icin dusunemeyen bireyler mezun olup universite yolunu tuttuklarinda afallayip kaliyorlar cunku cogu zaman universitede dersler bir kaliba ait degil. dogal olarak rte universitesi gibi yeni kurulmus fantastik kurumlar bu ozelligi tasimiyor, bir bakanin dedigi gibi ara eleman yetistiriyor. ara elemanlik kotu degildir, ancak genclerin tamami ara eleman olursa o ekonomi pek de iyi islemez, cin gibi buyuk bir nufus yoksa tabi. bazilari zaten bu yolda ilerleyin diyor, her aileden 3 cocuk istiyor. bu cocuklar da zaten bireysellikten uzak yetisecekleri icin devasa bir makinenin carklarindan olacaklar, ve onlari o cark kalibina dokecek sey ise bildiniz, turk egitim sistemi. yani yonetenler bakimindan turk egitim sistemi harika islemektedir, sorun falan da yoktur. sorun bu buyuk resmi goremeyen bizlerde.

biyolojinin sayısal bir ders coğrafyanın sözel bir ders sayılması sistemin en büyük buglarından biridir. öğrencilere laboratuvar olarak sadece hayal güçleri tahsis edilmiştir. en son fas modelini kullanıyorduk çünkü fas dünyaya bilim ve sanatta çok fazla isim duyurmuş bir millettir. fas'ı küçümsemek değil burada yaptığım sadece daha iyi bir sürü model varken neden fas?
ayrıca ülkenin her yerinde üniversite olması da ayrı saçmalık. yani kırsaldaki öğrenci metropole gelecek ki üniversite okumaya her anlamda ufku genişleyecek üniversite okumasının bir anlamı olacak. kimse alınmasın ama ismini zor söyleyen adamlar üniversite okumasın. meslek yüksekokulları var onlar geliştirilsin oraya yönlendirilsin. yoksa hiçbir öğrenci vizyon kazanamaz üniversitelerin liseden bir farkı kalmaz.

sınav stresinden kalp krizi geçiren, psikolojik sorunlarla cebelleşen hayata küsmüş birçok arkadaşın olduğu ülkede sorun var ama eğitim denen şey gerçekten yok varsa da o eğitim değil malesef.

çok uzun süre olmaya devam edecek gibi görünen sorun öğrencilere dersi daha ilgi çekici hale getirmeye çalışmak yerine ezbere yönlendirmenin sonucunda doğmuştur bu sorunlar

hergün gözlemlediğim ve her gün üzüldüğüm durum. çocuklar öğrenmenin nasıl birşey olduğunu bilmeden büyüyorlar. merak duyguları sıfır ve kendilerini sürekli notlarla değerlendirmeye müptela olmuş vaziyetteler. işin en kötüsü, bu çocuklar birbirine hiç bir şekilde saygı duymuyorlar. birbirlerinin söylediklerini dinlemedikleri gibi, benim bildiğim doğrudurdan da vazgeçmiyorlar. bilmiyorum ağalar canım çok sıkkın .