tesbih ve temasa sanatı

klavye karakterleri elvermedigi icin baslik boyle cikmistir. dogrusu te$bih ve tema$a sanati olmasi seklindedir.
te$bih ve tema$a sanati; osmanli doneminde ve cumhuriyetin ilk donemlerinde, tiyatro, roman gibi uretilen eserlerde bizzati bu ad altinda tanimlanan, kullanilan bir yazi uslubudur.
burada amac, konuyu butun ciplakligiyla gazete haberi gibi okuyucunun onune cikarmak yerine, okuyucunun dusunerek anlamasini saglamak, bazen gulmesini, bazen de aglamasini saglayarak onu hikayenin derinliklerine cekmektir. zor bir uslup dur, bu uslubu kullanarak yazilarini okuyucusuna ulastiran yazarlar halen gunumuzde de vardir.
bunu baglamlayan,’te$bihte hata olmaz’ gibi guzel bir sozumuz de vardir. te$bihi anlamamis kisi, hatayi kendisinde, aramalidir sonucunu da verir bu soz obegi.
ornek icin;
hayat pahalidir yerine,"ekmek aslanin agzindadir" uslubunda oldugu gibi.
dort ana unsurun kullanilmasi gerekir;
benzetme yonu
benzetme sekli
benzeyen
kendisine benzetilen

aciklamalardan da anlasilacagi uzere; bu uslubun kullanilmasi kadar, anlasilmasi da emek istemektedir.