sathiye

önceleri mutasavvıf ozanlarca söylenen ya da yazılan, tasavvufi inançların dile getirildiği, anlaşılması yorumlanmasına bağlı olan şiirlerdir. anlamca saçma görünen ve gerçeküstü imgelerle kurulmuş bu şiirlerde; tanrı ile kul arasındaki ilişkinin korkuya değil, sevgiye bağlı olduğu anlayışı bulunduğu için tanrıyla şakalaşır ve konuşur gibi yazılırlar.
bu şiirler zamanla daha genel bir nitelik kazanmıştır. ciddi bir düşünce ya da duyguyu alaylı, iğneleyici bir dille işleyen şiirlerin tümüne şathiye denilmiştir.