samipaşazade sezai

tanzimat edebiyatının 2.dönem yazarlarındandır.’’sanat için sanat’’ görüşünü savunmuştur.şiirlerinde romantizmin,roman ve hikayelerinde realizmin etkisi görülür.
ayrıca dokuzuncu hariciye koğuşu adlı romanıyla en başarılı psikolojik roman yazarımızdır.

1860’ta istanbul’da doğdu. 26 nisan 1936’da istanbul’da yaşamını yitirdi. "sergüzeşt" romanının yazarı. babası abdurrahman sami paşa’nın konağında özel öğrenim gördü. 1880’de ağabeyi suphi paşa’nın başında olduğu evkaf nezareti mektub-i kalemi’ne memur olarak girdi. ertesi yıl londra elçiliği ikinci katipliğine atandı. ingiltere’de kaldığı 4 yıl boyunca ingiliz ve fransız edebiyatlarını inceledi. elçilikteki görevinden istifa edip istanbul’a döndü. istişare odasına memur oldu. ilk romanı "sergüzeşt" yüzünden göz hapsine alındığını düşünerek 1901’de paris’e gitti jön türkler’e katıldı. meşrutiyet’in ilanına kadar paris’te kaldı. ittihat ve terakki’nin paris merkezinde görev yaptı. örgütün yayın organı olan "şura-yı ümmet" gazetesinde 2’nci abdülhamit’in baskıcı rejimini eleştiren yazılar yazdı. 1908’de 2’nci meşrutiyet’in ilanından sonra istanbul’a döndü. 1909’da madrid büyükelçiliği’ne atandı. birinci dünya savaşı başlayınca madrit’ten isviçre’ye geçti, savaşın sonuna kadar burada kaldı. 1921’de emekliye ayrıldı ve istanbul’a döndü. yaşamının son yıllarında kendisine, büyük millet meclisi kararıyla "hidamat-ı vataniyye tertibinden" maaş bağlandı. divan edebiyatına karşı çıkan namık kemal, abdülhak hamit tarhan gibi yazarların etkisiyle batı edebiyatına yöneldi. alphonse daudet’den esinlenerek yazdığı kısa öykülerle batılı anlamda ilk gerçekçi ürünleri verdi. 1874’te "kamer" gazetesinde yayınlanan söylev türündeki ilk yazılarıyla adını duyurdu. ilk kitabı 3 perdelik tiyatro oyunu "şir" 1879’da basıldı. ilk romanı olan ve kendisine büyük ün sağlayan "sergüzeşt" türk edebiyatında romantizmden gerçekçiliğe geçişin başarılı örneklerinden biri sayılır. bu romanda bir paşazade ile bir cariyenin aşk öyküsü anlatılır.

eserleri

roman:
sergüzeşt (1889)

öykü:
küçük şeyler (1892)

oyun:
şir (arslan, 1879)

sohbet-eleştiri-ani:
rumuzu’l- edeb (1900)
iclal (1923)