reza zarrab ve bakan çocuklarının tahliye edilmesi

bugün tam "daha berbat bir hayatım olamazdı" diye düşündükten hemen sonra ne kadar bencil olduğum konusunda kendimi suçluyordum, insanlar ölüyor, savaştalar ne saçma sapan konuşuyorsun, senden daha şanssız insanlar da var derken duyduğum ve sinirimden ağladığım olaydır. evet ağladım. evrene, benden daha kötü durumda da insanlar var derken yanlış mesaj mı gönderdim acaba diye kendimi bile suçladım.

sabahın köründe evden çıkıp, iş kovalayıp, öğleden sonra adliye kapanana kadar canım çıkana kadar koşturdum, ha bu arada bu kadar çalışmama doğrudüzgün bir gelirim yok, haftanın sonunda elimde kalan bir hiç ve yorgunluktan ve mutsuzluktan ölüyorum, üstelik de müvekkilimden aldığım masrafın kalan, 58,5 tl sini sadece masraf adı altında aldığım için iade etmişim, yarın birgün adam harca hurca bakar bi yanlışlık olmasın kafasında kuşku oluşmasın diye düşünmüşüm ve yol-yemek v.s masrafımı hiçe saymışım. sonra birden bir görüyorum bu adamlar serbest kalmış, malvarlıkları iade edilmiş. hem de nasıl ağlarım ben bunun üzerine, halimize de bir güzel üzülürüm.

ha bir de hukukçuyum diye 2 kat ağladım. gördüğüm o kadar çok insan haksız yere yargılanıyor, işine parasına el konuyor, ceza alıyor, ki bu insanların kaçma şansı yok, kaç desen kaçacak yerleri yok, o kadar korkuyorlar ki, devletten, polisten, jandarmadan, hakimden, savcıdan.sonra babam arıyor, salı günü bir hukuk davasında tanık olarak çağırılmış ne yapacam ben diyor, o kadar korkuyor ki, tanık olarak da olsa mahkemeye çıkmaktan, üzülüyorum,korkusuna üzülüyorum, yoksa bilmiyorum diyecek bitecek, koskoca babamın o devletten, hakimden korkusu beni o kadar üzüyor ki, sonra duyuyorum bu adamlar serbest. hem de hakim, savcı karşısında da o kadar rahatlar. iki kat ağlıyorum, çünkü avukat olarak hakimin, savcının, memurun bana tavrını düşünüyorum. iyice sinirlerim bozuluyor.

sonra diyorum abi bu ne biçim ülke, ben nasıl bir ülkenin vatandaşıyım, kendimi nasıl güvende hissedebiliyorum bu ülkede, hergün kaç paralarım, rızkımdan nelerim siliniyor acaba, hadi benden silinsin ! bizim hiç utanmamız yok mu? kendimden utanıyorum, çünkü ne kendime ne başkasına verebilecek mantıklı bir açıklamam yok. en fazla kafamı sola doğru eğiyorum, ağzımı yamultarak. yapacak bir şey yok diye. bence ülke burdan gitsin yoksa bize onlar kadar vize vermezler zaten.

(bkz: 17 aralık tahliyeleri vicdanları yaraladı)

canina yandigimin ulkesinde bu da oldu.

bugun itibari ile büyük rüşvet davasi ile alakali kimse yok iceride, herkes elini kolunu sallaya sallaya di$arilarda geciyor ama baklava calan cocuklar hapiste surunuyor.

formul $u;

devleti soy, baklava calma.

bu ulkeden siktir olup gitmenin tam da zamanidir.

http://www.hurriyet.com.tr/gundem/25912625.asp

türkiye bir hukuksuzluk devletidir.